Amerraind RPG

Arai Ralza

[Nieuwzględniony co prawda na mapie, bo pomysł jest nowy, niemniej jest Wink

]

Niewielki park, położony w okolicy Komisji Miasta. Pod niskimi drzewkami stoją kamienne ławeczki, alejki wysypano białym żwirkiem. Na uboczu znajduje się niewielka fontanna - otoczona dość wysokim żywopłotem, jest głównym miejsce spotkań zakochanych, choć przesiadują tu również samotni, szukający wytchnienia i spokoju.

Alcander Faust

[No cóz, skoro to dla mnie, to zacznę eksoploatować ^^]

Snująć się po mieście Al trafił do parku. Nigdy wcześniej tu nie był, ale spodobało mu się to miejsce. Dodać trochę lamp, nawet tych gazowych i byłoby uroczo... Takich pomarańczowych...
Faust zignorował ławkę, stając obok niej. Oburącz trzymał przed sobą swoją laseczkę - zupełnie jakby miętosił czapkę - i rozmyślał nad czymś. Nos znów mu się jakby wydłużył i wyostrzył, a lekko obnażone zęby i zakrywające oczy okulary nadały mu wygląd jakiejś rzeżby przedstawiającej szaleńca w ekstazie.

Po jakimś czasie Faust odszedł z dość zagniewaną miną. Chciało mu się pić.

Damon

Drow usiadł na jednej z ławek w parku. Musiał wiele rzeczy przemyśleci. A park idealnie sie do tego nadawał.

Arai Ralza

Demon poszedł do parku, aby ochłonąć po łowach. Powoli przechadzał się uliczkami, w zamyśleniu gładząc niestępione ostrze szabli - jeszcze ani razu jej nie użył, nosił ją tylko przy sobie, jak najcenniejszy skarb.
Nagle Ralza potknął się o czyjeś nogi. Obrócił się, aby przeprosić, wtedy zauważył Damona. Z zaskoczenia nie wypowiedział nawet słowa, jedynie wytarł twarz rękawem, aby zetrzeć krew, która mogła na niej zostać po łowach.

Damon

Damon podniósł wzrok i spojrzał na demona.
- To Ty - zauważył, nie miał nawet ochoty teraz zabić Ralza - Jeszcze Ci mało ? - zapytał znudzonym tonem.

Arai Ralza

- Mało? - zapytał Ralza. - Co masz na myśli?

Damon

Drow spojrzał ironicznie na demona.
- Wytęrz się -rzucił - to sobie przypomniesz.

Arai Ralza

Demon schował szablę za pasek i wyprostował się, odgarniając przydługą grzywkę.
- Wolę, żebyś ty mnie oświecił, bo nie wiem, o co niby możesz mieć do mnie pretensje - odparł.

Damon

Damon rozparł sie wygodnie na ławce i powiedział.
- O całokształt - chwile milczał po czym dodał - demonie

Arai Ralza

Ralza spojrzał z uznaniem na drowa.
- Kto ci nagadał, że jestem demonem? - zapytał, zakładajac ręce na piersi.

Damon

Drow poprawił swój płaszcz i chwile milczał, starając sie sprowokować Demona do ataku.
- Widziałem już takich jak Ty - wygłodniałe bestie trzymane na smyczy.

Arai Ralza

Twarz demona stężała w niemym gniewie. Nie obrażaj mnie... Nie jesteśmy bestiami na smyczy...
- Demony nie są maszynami do zabijania - zauważył. - Nie zabijamy bez powodu, dla przyjemności.
Ralza zmrużył oczy.

Damon

Damon zimno się zaśmiał.
- Ja jakoś coś innego o was wiem.

Arai Ralza

- Nie śmiej się - syknął demon. - Jesteśmy dumną rasą, nie atakujemy śmiertelników!

Damon

- Dumną rasą, dobre sobie wy w ogóle nie jesteście rasą tylko gromadą bezmyślnych bestii - Drow zamilkł na chwile - to powiedz kto wybił moją wioske, może wróżki ?

Arai Ralza

- Możliwe - odparł ironicznie Ralza. - Jednak na pewno nie był to żadem z moich braci.
Demon prychnął z irytacją - jeszcze nikt go tak nie upokorzył.
- A moze to wasza wioska ich sprowokowała? - podsunął.

Damon

- Tak, moja dwu miesięczna siostra ich sprowokowała - drow prycyhnął, jego ręka powędrowała pod płaszcz. Chwycił swój miecz. - A może teraz Ty mnie prowokujesz ?

Arai Ralza

- Jaki miałbym w tym cel? - prychnął demon. - Po cholerę miałbym cię prowokować? Zresztą, ty masz jakieś pierwotne uprzedzenia do mnie...

Damon

- Skąd mam wiedzieć ? To Ty jesteś bezmyślną bestią - drow uśmiechnął się ironicznie - Ciekawe czemu nie miał bym miec uprzedzeń.

Arai Ralza

Ralza nie mógł przemilczeć takiej uwagi. Doskoczył do Damona, łapiąc go za gardło.
- Słuchaj - warknął. - Nie radzę ci mnie obrażać! To, że jakieś potwory, które na pewno nie były demonami, wyrżnęły całą twoją zasraną rodzinę nie znaczy, że możesz mnie obrażać bez powodu!

Isi

Isilra, kierując się w stronę domów jednej z kobiet, którą miała zapisaną na liście od Etain postanowiła skrócić sobie drogę idąc przez park. Otulona w biały płaszcz okropnie wyróżniała się na tle ciemnego tła, ale z odważną miną szła alejką. Kiedy jednak zobaczyła dwie postacie przed sobą wystraszyła się lekko. Przypominając sobie wszystko czego uczyła ją Fay ruszyła przed siebie. Kiedy zobaczyła, że jeden z mężczyzn trzyma drugiego za gardło nie mogła powstrzymać ciekawości i podeszła do nich.
- Ładnie to tak? - mruknęła stając za Araiem.

Damon

Drow właśnie na to czekał, uderzł Ralza łokciem w splot słoneczny. Już jesteś trupem

Arai Ralza

Ralza chciał sie obrócić w stronę Isi, kiedy otrzymał potężny cios od drowa. Skulił się z bólu na ziemi, próbując złapać oddech.

[No, jazda, dobij! xD]

Isi

Dziewczyna cofnęła się lekko przestraszona. Cholera, nigdy nie byłam dobra w takich zabawach. Kiedy Ralza upadł poznała go po sylwetce i włosach.
- Arai! - krzyknęła.

Damon

Drow wyszarpał krótki miecz z pochwy i przystawił ostrze do gardła demona.
- Może ostatnie słowo demonie ? - zapytał pogardliwie. Nie zwracał uwagi na Is wreszcie się zemści.

Isi

Isilra nic z tego nie rozumiała.
- Zostaw go, do cholery!

Arai Ralza

Ralza spojrzał chłodno na ostrze miecza. A co mi tam..., pomyślał. Jednak coś kazało mu walczyć. Wykorzystał moment, że drow stanął stosunkowo blisko i kopnął go w kostkę, wyślizgujac się spod miecza.
- Nie będę z tobą walczył!- krzyknął.

Damon

Drow dopiero zauważył elfke gdy ta krzykneła, spojrzał na nią.
- Nie masz się w to - warknął. Dał się poniesi wściekłości, chciał tylko zabić tego sukinkota. Damon odwórcił się strone demona.
- To twój problem - zamachnął się na wysokości jego głowy.

Arai Ralza

Ralza odskoczył.
- Nie będę z tobą walczył! - powtórzył. - Przestań! Dlaczego chcesz mnie zabić!?

Isi

- Zostaw go - warknęła równie nieprzyjemnym tonem i skoczyła do Damona. Szarpnęła go za ramie tak, że musiał się do niej odwrócić.
Może wyglądałą na małą i słabą, ale w rzeczywistości była bardzo silna. Wymierzyła mu mocny policzek.

Damon

Drow spojrzał zamglonym wzrokiem na Is. Poczuł smak krwi w ustach już chciał jej oddać ale w pore sie opamiętał.
- Zostaw mnie - warknął, odsówając na bok elfkę.
- Bo jesteś demonem - warknął w strone Ralza, damon tym razem celował w tłów. Chciał zabić.

Arai Ralza

Ralza nie zdążył doskoczyć - ostrze ześlizgnęło sie po ostatnich żebrach, rozcinajac ubranie i skórę, naruszając mięśnie. Demon upadł, kurczowo trzymając się za ramię. Spojrzał na drowa, jakby chciał go o coś poprosić, jednak nie powiedział nawet słowa. Ból był nieznośny...

Isi

Is czuła się bezsilna. Chciała w jakiś sposób odciągnąć Damona od Ralzy, ale wiedziała, że nie ma dosyć siły. Kiedy usłyszała ostatnie słowa mężczyzny rozzłościła się okropnie.
- Jak śmiesz! - warknęła, patrząc na Damona i podbiegła do Ralzy. - Zostaw go, zostaw!

Damon

Drow przyglądał się elfce. Jego gniew zdązył już troche opaść.
- Odsuń sie - poprosił

Isi

Dziewczyna spojrzała z gniewem na Damona i starała się pomóc wstać Ralzie.
- Skoroś taki odważny to skrzywdź i mnie - warknęła. - Jestem mieszańcem, więc i mnie powinieneś nienawidzić.

Damon

- Odsuń się - powtórzył cierpliwie swoja prośbe drow, nie miał zamiaru tumaczyć sie ze swojego postępowania - Nie chce żeby Ci się coś stało.

Isi

- W takim razie zostaw go w spokoju - powiedziała spokojnie.

Damon

- Nie moge - odpowiedział - Nie zrozumiesz tego.

Isi

- Po prostu zrób coś dla mnie i zostaw Araia w spokoju. To nieuczciwa walka - powiedziała odwracając głowę. Przyklękła przy Araiu brudząc sobie swój nowy, czysty płaszcz i sięgnęła do torby. Wyjęła z niej materiał i w spokoju opatrzyła, najlepiej jak umiała krwawiącą ranę demona.

Arai Ralza

Demon powstrzymał Isi gestem.
- To nic wielkiego, później - poprosił.
Ralza wstał i podszedł do drowa, trzymajac głowę dumnie podniesioną.
- Proszę - zachęcił. - Jeśli śmierć niewinnej osoby ma przynieść ci spełnienie, to proszę, śmiało. Czekam.

Damon

Damon uśmiechnął sie pogardliwie i przystawił ostrze miecza do krtani demona. Tylko jeden ruch...

Isi

Dziewczyna podniosła się z ziemi i otrzepała płaszcz. Stanęła kilka kroków od obu mężczyzn i patrzyła na nich spode łba. Jaka ja jestem głupia. warczała na siebie w myślach Z kim ja się związałam...

Arai Ralza

Ralza zamknął oczy, spod powiek popłynęła pojedyncza łza.
- Uderz - szepnął.
Mnie tutaj i tak nic nie trzyma... Cios długo jednak nie nadchodził.
- No dalej, na co czekasz?! - krzyknął przez łzy, nie otwierajac oczu.

Damon

Drow już podniósł miecz, gdy znowu poczół ten przyplyw mocy. Ale teraz był inny, nie do zatrzymania, wyłowywał okropne bóle głowy. Wypuścił miecz z dłoni, złapał się za głowe. Świat zaczął się robic czarny. jesteś tylko istota humanoidarną tłukło mu sie w głowie za nim odpłynąl.

Isi

Isilra stała długo patrząc się na całą scenę i uświadamiając sobie, jak jeszcze wiele nie wie i nie rozumie. Mam dopiero dwadzieścia jeden lat... pomyślała, starając się siebie usprawiedliwić.
- Ja nigdy w życiu nie zrozumiem mężczyzn - mruknęła, niepewnie podchodząc. Z wahaniem dotknęła ramienia Ralzy. - Wszystko w porządku?
Dziewczyna przykucnęła przy Damonie i sprawdziła czy żyje. Pokręciła głową i westchnęła.
- A mówiłam, że coś niedobrego się z tobą dzieje. Jak mało cię znam... - Dziewczyna spojrzała na miecz, a potem na drowa z odrazą.

Arai Ralza

Ralza upadł na kolana, chowając twarz w dłoniach.
- Tak blisko... - szepnął.
Demon nie potrafił otrząsnąć się z szoku po tej całej sytuacji.

Isi

Półelfka, kiedy tylko Ralza upadł przestała interesować się Damonem i uklękła na przeciwko demona.
- Arai, źle się czujesz? - zapytała z niepokojem. - Boli cię? Mam kilka leków w torbie...

Arai Ralza

Demon spojrzał na Isi dość nieobecnym wzrokiem.
- Co?
Nagle dotknął ręką rany na ciele.
- Ach, to. Nie wiem, nie czuje nic...

Isi

- Jesteś w szoku - stwierdziła. - To nic, zaraz ci przejdzie. Ja nie wiem, co go napadło - mruczała pod nosem. - Daj, opatrzę ci to.
Dziewczyna kilkoma ruchami, zanim Ralza zdążył zaprotestować opatrzyła mu ranę. Uśmiechnęła się lekko do Araia chcąc dodać mu otuchy.

Arai Ralza

Demon również uśmiechnął się do elfki, chociaż jego wzrok był trochę nieobecny. Wstał, cały czas patrząc na Damona.
- Co z nim? - zapytał. - Cos mu się stało?