Amerraind RPG

Isi

- A i możliwe, jedną masz, drugą zobaczysz to druga już ładniejsza - odpowiedziała i lekko się uśmiechnęła, bo jej samej często się to zdażało. - Choć i wierzę również, że jakbyś chciał to i byś potrafił. Jeszcze z Fay dwa dni temu kręciłeś, a już innej dziewczyny po nocach szukasz.

Arai Ralza

Ralza uśmiechnął się niemrawo i spuścił wzrok.
- Wyjechała bez słowa - troche mnie to ubodło - wyjaśnił. - A tamta... Wątpię, żeby wycięła mi podobny numer. Mam przynamniej taką nadzieję.

Isi

- Fay nie zwykła zatrzymywać się długo w jednym miejscu, ze mną także się nie pożegnała - odparła Is przypominając sobie Fay z czasów dzieciństwa. - Ale i tak szybko ją zostawisz, co? - zapytała śmiejąc się i patrząc na mężczyznę. - W końcu tyle ładnych kobiet w tym mieście, szkoda, że większość głupich - dodała ostatnie słowa cicho.

Arai Ralza

Ralza wzruszył ramionami. Własnie, a jak Fay wróci?, zaczął się nagle zastanawiać.
- Nie wiem - przyznał w końcu. - Zobaczymy, czy wróci. A jak wróci... Okaże się, jeszcze niczego nie jestem pewien. Może i ta, z którą teraz jestem, wystawi mnie do wiatru...

Isi

- Mam nadzieję, że jeszcze się tu pojawi - odpowiedziała Is, miała cichą nadzieję, że przyjaciółka nie opuściła miasta tylko gdzieś zaszyła się na kilkanaście dni, a potem wróci. Albo musiała na trochę wyjechać... - Ładnie to tak grać na dwa fronty? - zapytała udając poważną, ale nie wytrzymała i zaśmiała się do Araia.

Arai Ralza

Ralza również się zaśmiał.
- No chyba nie - odparł. - Ale ja żadko gram fair, w końcu jestem kupcem.

Isi

- Tak? To dlaczego nie na więcej frontów? - zapytała przestając się śmiać i jedynie lekko się uśmiechając i udając zakłopotanie swoimi słowami.

Arai Ralza

Ralzę ubodła ta uwaga - odebrał ją jako obelgę, że niby nie ma skrupułów, a dziewczynyn traktuje jak jakieś panny lekkich obyczajów, które i tak nie będą zazdrosne.
- Nie jestem aż tak bez serca - zauważył chłodno, spoglądajac na elfkę.

Isi

- Och - mruknęła dziewczyna. - Przecież żartowałam - dodała uśmiechając się. - Wierzę ci, w końcu nie jesteś jakiś tam zły - kontynuowała wciąż ładnie się uśmiechając. - A zabawić to i ja się lubię, to normalne.

Arai Ralza

Ralza spojrzał na Is, rozważając jej słowa, aż w końcu na jego twarz wypłynął nieśmiały uśmiech.
- Wyłgałaś się - rzucił pogoniejszym już tonem. - Ale potrafię być okropny, nawet nie wiesz, jak bardzo.

Isi

- Naprawdę? - zapytała przyglądając mu się.
Is wygodniej wzięła w jedną rękę wodze i dotknęła ramienia Ralzy.
- Może mnie uświadomisz? - mruknęła i zmrużyła troszkę oczy.

Arai Ralza

Demon spojrzał na elfkę, po czym spuścil wzrok. Nie powinna wiedzieć. Jak mnie złapią, to tym razem już nie będę mógł uciec...
- Nie chcesz wiedzieć - mruknął.

Isi

- Oj, sam mówiłeś, że masz serce, powiedz - nalegała dziewczyna biorąc Araia pod ramię.

Arai Ralza

Ralza nie potrafił się przemóc. W sumie powiedziałby Isi, ale gdyby ona to komuś powiedziała...
- Ale nikt ma sie o tym nie dowiedzieć - poprosił.

Isi

- Oczywiście, sir - zaśmiała się półelfka. - Umiem trzymać język za zębami!

Arai Ralza

Ralza mimo to miał opory. W końcu jednak zebrał się w sobie.
- Nie jestem człowiekiem. Jestem demonem - wypalił.

Isi

Is myślała przez chwilę, a potem spojrzała na Ralzę najpierw marszcząc nosek, a potem podnosząc brwi.
- Znowu sobie ze mnie żartujesz - stwierdziła.

Arai Ralza

- Nie żartuję - odparł spokojnym tonem. - Ale ci tego nie udowodnię, nie będę ryzykować. Wierz sobie albo nie.

Isi

- W sumie... - zastanowiła się znów marszcząc nos i kręcąć głową. - Czemu miałbyś kłamać? - zapytała bardziej siebie niż Araia. - Nigdy nie słyszałam o takim sposobie zdobywania kobiet, więc... - mruczała dalej, myśląc. - Jejku, nigdy w życiu nie spotkałam demona, no, a może spotkałam tylko o tym nie wiem. Przecież nic cię nie zdradza! Nie masz dziwnych uszu, innego koloru skóry, czerwonych oczu - mówiła wesoło przyglądając się uważnie Ralzie i uśmiechając. - Dobra, wierzę ci - dodała na koniec.

Arai Ralza

- Dzięki - odparł. - Nie wydasz mnie? Nie zapłonę przez to na stosie?

Isi

- Oczywiście, że nie. Nigdy w życiu nie wydałabym nikogo - powiedziała i umilkła na chwilę. - No, oprócz człowieka - dodała i dmuchnęła na włosy, które spadły jej na twarz. Brakowało jej wolnej ręki by je odgarnąć.

Arai Ralza

Ralza zauważył starania elfki i poprawił włosy, które wpadały jej do oczu.
- Dzięki, jestem ci bardzo wdzięczny. Wiesz... powiedziałem kiedyś o tym kilku osobom. A następnego dnia rano układano wokół moich nóg wiązki chrustu.

Isi

- Pewnie ludziom, co? - zapytała i przestała się na moment uśmiechać. - Dzięki - dodała, kiedy Ralza odgarnął kosmyki włosów z jej twarzy.

Arai Ralza

- Tak - przyznał. - Ale w sumie wiem, czego się bali. Dla większości słowo demon kojarzy sie ze złem. Tyle, ze ja nie jestem aż taki zły. Nie dla śmiertelników - dodał dla ścisłości.

Isi

- A ja nie rozumiem - odparła, przyglądając się Araiowi uważnie. - Przecież nikogo nie krzywdzisz, w ogóle skąd takie przekonanie o demonach? Damon też panicznie ich wszędzie szuka i nie pozwala mi wymawiać tego słowa w ludzkim języku - zaczęła mówić gniewnie, aż w końcu zamilkła i spuściła głowę.

Arai Ralza

- Lęk Damona jest uzasadniony. Wiesz, nie wszyscy są tacy, jak ja. Zanim przyzwano mnie ze świata demonów byłem... nazwijmy to dyplomatą. Brzydziłem się przemocy fizycznej. Ale wielu woli właśnie tę metodę osiągania swojego celu.
Ralza zamilkł na moment.
- To Damon - zaczął. -Przez Damona jesteś smutna, prawda?

Isi

Is kiwała głową, kiedy Arai mówił i układała sobie w głowie jego słowa. Kiedy zapytał o Damona przez chwilę milczała, po czym odwróciła głowę w stronę konia.
- Tak, przez niego - mruknęła spuszczając wzrok i patrząc na kamyczki, które potrącała idąc.

Arai Ralza

Ralza bez słowa przytulił elfkę. Nie miał zamiaru się o nic wypytywać, ani przekonywać, że będzie lepiej. W końcu nie wiedział, co zaszło.

Isi

- Dzięki - mruknęła cicho dziewczyna i potarła policzek, ponieważ jej oczy zaszkliły się i robiła wszystko, żeby nie rozpłakać się przy Ralzie.

[Może już dojdą? xD]

Isi

Dziewczyna szła główną ulicą handlową szukając domku, w którym czekała panienka Forgoll. Żaden dom jednak nie przypominał tego, który opisywała jej Etain. Is miała problemy z rozróżnianiem domów, już lepiej szło jej zapamiętywanie poszczególnych drzew - domy, według niej, zawsze były takie same, oczywiście, oprócz tych, które naprawdę wyróżniały się wielkością i przepychem, te rozpoznawała od razu. Is zrezygnowana zaczęła oglądać biżuterię, która głośny sprzedawcy oferowali na swych straganikach. Po kilkunastu minutach usłyszała rozmowę dwóch mężczyzn, którzy dyskutowali o egzekucji na placu. Is, nie mając nadziei na znalezienie Forgoll i jej domku ruszyła za przechodniami.

Alcander Faust

Nostris i Faust zaczęli iść Ulicą Handlową, zatłoczoną i głośną, gdyż handel na dobre się rozkręcił na ten dzień, a każdy sprzedawca postawił sobie za punkt honoru jak najgłośniej zachwalać swój towar. Jednak, środek ulicy był prawie wolny, toteż Faust narzucił wolne tempo, a jego głowa obracała się, by oczy mogły łowić szegóły mijanych budowli.
- Zadziwiające, jak wiele wspólnego ma architektura ludzi z budownictwem czystoelfickim - powiedział niby mimochodem, chuchając na zieloną gałkę swojej laski, by ją ptrzetrzeć starannie. - A jednocześnie, jak bardzo architektura ludzi już się wyodrębniła.

Arai Ralza

Ralza nie za bardzo wiedział, o czym mówi Alcander - nie znał się na architekturze, ani trochę. Jednak wydawało mu się, ze potrafi odróżnić od siebie budowle ludzi i elfów - te drugie miały w sobie szczyptę jakiejś magii. Tak mu się przynajmniej wydawało.
- Zobaczymy co powiesz, kiedy pokażę ci gildię - zażartował. - O, tam patrz. Co o tym sądzisz?

Alcander Faust

- Uuuuu... - Faust zrobił dość zniesmaczoną minę na widok kiczu, tandety i pstrokacizny, który szumnie nazywano budynkiem gildii. - To na pewno... na pewno przez tę... mieszanine kultur - powiedział dosć zafrasowanym tonem; pierwszy raz nie wiedział co mądrego moze powiedziec o jakims zjawisku.

Arai Ralza

Ralza zaśmiał się serdecznie, widząc konsternację Fausta.
- Powiedzmy sobie szczerze: wieśc tańczy i spiewa, architekt był nieźle wstawiony, jak to projektował.

Alcander Faust

- Widzę - mruknął Faust. - Widać wyraźnie.

Arai Ralza

Ralza znowu się zaśmiał - mimo zmeczenia był w doskonałym humorze.
- Pocieszę cię, że w środku wygląda w miarę przyzwoicie - odparł. - I jest to jedyny budynek w tym stylu na całą Akkię, więc już nie doznasz takiego szoku.

Alcander Faust

Faust wzruszył ramionami.
- Jak dla mnie jest w porządku - powiedział. - Chętnie naprawiam takie niedogodności, lubię to.

Arai Ralza

Ralza z lekkim zaskoczeniem spojrzał na Fausta.
- Naprawiasz, w sensie " przebudowujesz", dobrze rozumiem? - zapytał.

Alcander Faust

- Tak, a co?

Arai Ralza

Ralza wzruszył ramionami.
- W sumie nic, tak zapytałem - odparł. - Ale przyznam, trochę przydałoby się tę gildię zmienić, bo zagraniczni kupcy czasami wątpią w naszą inteligencję.
Demon zaśmiał się cicho, po czym spojrzał na Fausta.
- Chciałbyś się tym zająć? - zapytał.

Alcander Faust

Faust zastanowił się przez chwilę, choć w sumie tylko udawał, że myśli.
- Czemu nie? - powiedział w końcu. - Do kogo powinienem się zgłosić?

Arai Ralza

- Do mnie - odparł bez zastanowienia Ralza. - Co prawda nie jestem szefem gildii, ale mogę rzucić pomysł na zebraniu. Masz już jakiś pomysł?

Alcander Faust

- Pomysł... No cóż... Moze coś bardziej klasycznego, żeby generalnie odmienić to od tego kiczu, jaki macie teraz? - rzucił Faust. - Stanadardowo, niby zwykły budynek, ale dorzucimy coś, żeby wyglądało bardziej bogato... Może parę kolumnad?... I spory balko, z wylotem na front budynku? Żeby widać było tę ulicę i jeszcze spory wycinek miasta?

Arai Ralza

Ralza z uznaniem skinął głową.
- Najważniejsze, żeby się tego fju-bździu z frontu pozbyć - według mnie kolumnada to bardzo dobry pomysł.
Demon uśmeichnął się z zadowoleniem.
- Na kiedy mógłbyś narysować projekt? Wiesz, jeśli mam zacząć rozmowy, muszę jakiś wstępny projekt pokazać. Chociażby szkice.

Alcander Faust

Faust pomyślał... Z czasem to on ma prawdziwe kłopoty, przydałoby się skonstruować coś do podróży w czasoprzestrzeni...
- Jutro - powiedział zdecydowanie, po czym podał Ralzie mały bilecik - wizytówkę z adresem. - Przyjdź do mnie, jeśli możesz. Projekt będzie gotowy. Zgoda?

Arai Ralza

Demon niepewnie przyjął do Fausta wizytówkę, starajac się broń boże nie dotknąć jego ręki. Przeczytał adres wynalazcy i schował kartonik do kieszeni płaszcza.
- Przyjdę jutro po południu - odparł. - Dobrze, że tak szybko sobie poradzisz, akurat za dwa dni mam zebranie, to od razu przedstawię projekt. Będą zadowoleni, możesz już liczyć na to zadanie.

Alcander Faust

- Jest mi niezmiernie miło - zapewnił Faust. - I dziękuję za pomoc.

Arai Ralza

- Drobiazg - odparł demon. - Przecież ja tylko rzucę pomysł, ty będziesz musiał się gimnastykować z całą resztą.
Demon nagle dostał śnieżną kulką w tył głowy. Obrócił się w stronę dzieciaków, od których dostał i od razu ulepił sobie pocisk, po czym rzucił nim w grupkę, która rozbiegła się z radosnym kwikiem. Ralza również się śmiał - śnieg wprawiał go w bardzo dobry humor.
- Kurcze, teraz gdzie się człowiek nie ruszy, moze dostać kulką w plecy - zaśmiał się. - Namnożyło się tej dzieciarni jak grzybów po deszczu. Wesoło jest.

Alcander Faust

- Dzieci - mruknął ze średnim entuzjazmem Faust, nadal stojąc sztywno, w swojej pelerynie i w cylindrze.

Arai Ralza

- Nie lubisz dzieci? - zapytał Ralza. - Przecież są takie radosne.