Amerraind RPG

Dziewczyna trzęsła się nieco. Wiedziała, do czego Tobias jest zdolny.

[a palnąc cię, Karol? XD]

- Chcę. Ale chcę też, abyś był rzy tym wszystkim, dobrze? - spytała, patrząc Ralzie w oczy.

Dziewczyna była nieco zaskoczona pytaniem.
- Bardzo - odpowiedziała.

- Ale ty tego nie chcesz, Arai... Zapewniam cię, nie chcesz... - odpowiedziała.

Kath odwróciła wzrok.
- Ja... - zaczęła, ale nie skończyła.

- Nie, nie zabijaj go - powiedziała z bojaźnią w oczach. Przytuliła się mocno do Araia. W głębo duszy bała się o obydwóch.

- Ralza, wszystko! - zaczęła go szamotać za ramiona. Coś się z nią działo.

- Powiedz, co on ci powiedział, błagam... - spojrzała błagalnie.

- Ja... nie wiem. Co on ci powiedział? - spytała, a w oczach pojawiły się obrazy z przeszłości.

Dziewczyny oczy zwiększyły się do rozmiaru sporej monety. Głośno przełknęła ślinę.
- Tobias... - szepnęła, zakrywając twarz dłońmi. - Arai, błagam...

Dziewczyna przyjaźnie uśmiechnęła się do Ralzy. Nie widziała go dość długo.
- Witaj, słonko - powiedziała, patrząc prosto w jego oczy. - Coś się stało?

- Jak nasionko, tylko że... ma śmieszne kolory. Bliżej nieokreślone. - Próbowała ratować sytuację.

Dziewczyna cały czas szczerzyła zęby. Była ciekawa opowieści Araia.

Dziewczyna spojrzała na szczęśliwego Araia.
- O, już lepiej, chodźmy, bo zaraz domu nie będzie - zaśmiała się.

Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko.
- Chodź tu, szybko - powiedziała i ręką Ralzy dotknęła swojego brzucha. - Kopnął mnie bobas - zaśmiała się.

- Dobrze już, dobrze. Auć - syknęła po chwili, łapiąc się za brzuch.

- Zupełnie jak jego dziadek - zaczęła chichotać.

Dziewczyna uśmiechnęła się, a pocałowaną przez Ralzę ręką przejechała mu po policzku. Po chwili jednak uświadomiła sobie, że Dago został sam.
- Twój wnuk został sam w pokoju.

zielony i różowy chyba... Ale pewna nie jestem Wink

- Dziękuję - odparła i spojrzała na pierścionek. - Skąd znałeś mój rozmiar?

^^'
Ech, znowu sobie wczorajsze pożegnanie przypomniałam. Muszę mejla do Tobiego napisać Wink

Dziewczynie kolejne łzy spłynęły po policzku. Pocałowała Ralzę czule.
- Kocham cię.

Hehe, a tu nawet bidaczek płakał Wink

- Zawsze i wszędzie - odpowiedziała. Tym razem to w jej oczach były łzy. Kilka spłynęło po jej policzku. Dosłownie rzuciła się na Araia i mocno go przytuliła.

Dzięki Bogu, że to nie jest inna dziewczyna xDD

- Przepraszam, naprawdę przepraszam. Chcę być twoją żoną najmocniej na świecie. Jeśli po tym, co teraz zrobiłam, chcesz zrezygnować: ja nie staję ci na drodze. Ale wiedz, że uczucie jakim cię obdarzył ...

To sobie teraz przeczytaj Gab xD

Kath widziała, jak Ralza ociera oczy.
- Proszę... Wysłuchaj mnie. Ja tylko żartowałam - powiedziała i stanęła przed nim.
Złapała go za ręce i spojrzała w oczy, w których znajdowało się jeszcze kilka ...

No, Ralza przeżył załamanie xD

- Arai! Zaczekaj, do cholery! - krzyknęła za nim.

- Widzisz, jak to jest, gdy ktoś cię wykorzystuje. Prawda jest taka, że chciałam ci pokazać, jak się czują kobiety, które zraniłeś.

- Kto wie... Wiesz, nie tylko ty potrafisz uwodzić - zaśmiała się mu wprost do ucha.

Dziewczyna dalej chciała grać w tę grę.
- A jeśli stwierdzę, że to wszystko nie miało sensu, a ciążę wymyśliłam? - szeptała dalej.

- A jeśli po zastanowieniu, dojdę do wniosku, że nie chcę być twoją żoną? - Uniosła lekko brew.

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko, ale po chwili jej twarz wyrażała zastanowienie. Nie wiedziała, czy ma się zgadzać. Nie była pewna, czy Ralza nie robi tego tylko dlatego, że ma z nią dziecko.

[a c ...

- Eeee... A mogę później odpowiedzieć? - jąkała się. Nie chciała mówić przy dziecku. Spojrzała na pierścionek i zamknęła wieko, pokazując, żeby Ralza na razie go schował.

Dziewczyna spojrzała na pudełeczko. Odebrało jej mowę.
- Żartujesz sobie ze mnie? - zdziwiła się i to bardzo.

Katherine spojrzała na chłopca. Był słodki.
- Możesz mi powiedzieć, o co chodzi z tą narzeczoną? - szepnęła tak, aby słyszał to tylko demon.

[Trochę widać, ale bez przesady]

Dziewczyna cały czas się uśmiechała. Nie wiedziała co zrobić, i chyba ten sam problem miał Dago.

On prawdopodobnie wiedział, że ja to ja, że to ja napisałam tego SMSa, że on mi się podoba, a kiedy powiedziałam, że chcę się z nim pożegnać, on tak mocno mnie przytulił...

Kath uśmiechnęła się ciepło do Dago i pomachała mu ręką. Była jednak trochę zaskoczona, że Arai nazwał ją narzeczoną.
- Cześć - powitała się.

do Tobiasa?
Mam maila.
Ale dzisiaj... Ja po prostu nie mogłam nie pójść się z nim pożegnać.

Nie znałam go kilka dni. Znamy się od ponad roku...
Nie ma szans, żebym go spotkała. To był ostatni etap.

A jeśli chodzi o Tobiego... Cóż...

No, i pojechali. Płakałam bite dwie godziny, a teraz oczy mam zapuchnięte i bolące jak cholera. Ale jedno mnie pociesza... Przytuliłam Tobiasa.
Tylko, że nigdy więcej ich nie zobaczę...

Nie chcę jutra, nie chcę mojego spojrzenia błąkającego się za nim, nie chcę pożegnania...

Wybaczcie.

Dziewczyna uścisnęła rękę Ralzy. Wiedziała, że milczenie da więcej, niż słowa.

- Mi się podoba - uśmiechnęła się.

- Jeśli urodzi się dziewczynka, niech się nazywa Audrey. Tak miała na imię moja babcia. A jeśli chłopiec... Ty decyduj. - Uśmiechnęła się.

Dziewczyna pokiwała głową twierdząco.
- To będzie coś pięknego... - rozmarzyła się, patrząc w gwiazdy.