Amerraind RPG

Enlil Rachna

Tawerna "Pod szczerbatą kotwicą" znajduje się na drodze między Główną Ulicą Handlową, a północną częścią portu. Jest to niewielki budynek, a raczej zagospodarowana część opuszczonego magazynu. Nad niepasującymi drzwiami ze spróchniałego drewna wisi tablica z nazwą miejsca, wymalowaną białą farbą, która szybko popękała. Lokal ten ma opinię jednego z najgorszych w całym portowym mieście. Zwykle jedynymi klientami są marynarze, pracownicy portu oraz miejscowi łotrzykowie.
Wewnątrz speluna jest zlepkiem znalezionych w porcie części - prawie każde krzesło jest inne, stoły to niekiedy ukradzione drewniane pudła, a lada to nic innego jak siekierą wyrównana burta statku.

Enlil Rachna

Enlil weszła do środka. Wiedziała, co ma robić. Bała się, chociaż nie mogła tego okazywać. Bo jak tu się nie bać, kiedy wokół sami spragnieni kontaktu z kobietą nieokrzesańcy?
Podeszła do "lady"
- Znasz go? - spytała ostro barmana, zamaszystym ruchem kładąc przed nim przedstawiający młodego mężczyznę szkic.
Facet uśmiechnął się obleśnie, ukazując klawiaturę złotych zębów
- Przykro mi, paniusiu - odparł z uśmiechem, łapiąc elfkę pod brodę i nachylając się na ladą tak, że mogła wyczuć woń alkoholu, dobywającą się z jego ust - Ale znam miejsce, w które możemy się razem udać... - tu zaśmiał się szyderczo, zabierając dłoń, która pozostawiła brudny ślad na twarzy kapłanki.
Elfka zmierzyła go groźnym spojrzeniem, zastanawiając się, czy nie uderzyć barmana.
Przemoc to nie rozwiązanie... Przemoc to nie rozwiązanie... powtarzała sobie, by po chwili wymierzyć mężczyźnie mocny cios prosto w żuchwę. Barman zachwiał się, wciąż śmiejąc obłąkańczo. Wiedziała, że miał przewagę. Wokół było kilku jego kumpli od piwa, mógł sobie pozwolić na takie zachowanie. Wprawdzie większość z obecnych była zbyt pijana, by odnotować obecność elfki, ale Ci, którzy jako-tako się trzymali, mogliby bez trudu osaczyć dziewczynę.
Enlil zagryzła więc wargę, obróciła się na pięcie i wyszła, pozostawiając mokre ślady bosych stóp

Branwen

Wpadła do tawerny i szybko usiadła przy barze. Była wściekła na siebie i na Ralzę.
- Kwartę piwa - warknęła

Branwen

Przy kolejnym kuflu ta arystokracka część krwi Branwen zbuntowała się. Głowa półelfki zaczęła kiwać się lekko, po czym samowolnie opadła na stół, przy okazji powodując rozlanie się niedopitej resztki alkoholu. Dziewczyna usnęła mocnym snem.

Branwen

Podniosła głowę, która natychmiast dała o sobie znać dotkliwym bólem, syknęła, wyrzuciła kilka monet na stół i opuściła lokal.

Nereid

Nereid weszął do tawerny i podeszął do baru. Zamówił jedno piwo i usiadła przy najbliższym wolnym stoliku.

[mam pytanie Embarassed

nie miałam zbytnio dostępu do internetu ostatnimi czasy, przez co nie grałam. Dlatego pytam sie moderatora albo admina, czy mam napisać, że moja Neri szwędała sie przez ostatnie trzy dni (w grze) po mieście czy mozna przyjąć, że była zamrożona. W końcu i tak z nikim nie rozmawiała.]

Nereid

Neri dopiła do końca piwo po czym wstała od stołu zostawiając na nim kilka monet i wyszła z tawerny na zalaną mrokiem ulicę.

Damon

Damon wszedł do karczmy. w powietrzu unoisł się odór krwi, nie przejmując się tym podszedł do kraczmarza i zamówił piwo. Udał się z nim do najbliższego stoliku i usiadł, rozejrzał się do okola. Wszystko wyglądało tak jak zwykle, kilku marynrzy grało w kart, a reszta słuchała albo opowieści, albo upijała się.

Finegas Lehel

Finegas wbiegł do prawie opustoszałej karczmy. Nikt nie zwrócił na niego uwagi, nawet gdy uderzył mocno swoją laską o posadzkę. Kryształ na jej szczycie zaczął migotać białym światłem na kilka sekund. Gdy przestał, wszyscy obecni w pomieszczeniu polegli kamiennym snem. Obudzić ich mógł jedynie blask kolejnego ranka... Lehel nie zwlekał i po unieszkodliwieniu potencjalnych świadków wybiegł z powrotem na zewnątrz. Kątem oka jednak zobaczył jedną poruszającą się postać. Postanowił zagrać na zwłokę i nie zwrócić na to uwagi...

Damon

Damon warknął coś pod nosem na elfią magie. Miał szczęscie że nosil zawsze przy sobie kilka amuletow, które niwelowały skutki zaklęci. Wstał i wybiegła z karczmy za nieznajomym, z jego rękawu wysuneło sie ostrze.
- Czekaj elfiaku! - zwołał z nim drwiąco.

Finegas Lehel

Krew Finegasa stanęła w żyłach. Słyszał za sobą krzyk! Stanął i niepewnie obrócił się na pięcie do tyłu. Szlag by to trafił, odporny na elfią magię... O Amerze! Jaka szkoda, że nie ma teraz czasu na nekromancję...
- Nie rób mi krzywdy, a oboje możemy skorzystać z wydarzeń dzisiejszej nocy! - krzyknął do zbliżającego się drowa Lehel, udając stoicki spokój.

Damon

- Ja na pewno - jego usta wykrzywiły się w ironicznym uśmieszku. Stał o pięci kroków od elfa. Chwile się zastanowił, czemu właściwie nie może dać mu cieniu nadzieji za nim go zabije - Czemu mial bym ci nic nie robić ?

Finegas Lehel

Finegas odważnie zbliżył się do drowa, lecz zciszył głos.
- Mogę dać Ci więcej, niż sam na własną rękę zdołałbyś osiągnąć... Mam już w ręce władzę: czarny sok i elksir glorii. Tak, udało mi się go uwarzyć... Ale powiem więcej: niedługo strącę marionetkę Ethrila z tronu. Sam królem nie zostanę, ale tron nie może pozostać pusty...

Damon

Damon zaśmiał sie ochryple.
- Jesteś taki zabawny, że chyba Cie puszcze - ostrze wsuneło się bezszelestnie do rękawa, poklepal elfa po policzku - Jest tylko jeden prawdziwy nieśmiertalny - powiedział zagadkowo Drow i ominął Lehel. Rozpłynął się w mroku.

Finegas Lehel

Finegas głęboko odetchnął.
"Jest tylko jeden prawdziwy nieśmiertelny..." - Lehel wiedział o tym. Wiedział przecież każdy: zapisane to było już przed wiekami w świętych księgach. Tak, tylko cesarz miał żyć wiecznie. A sam Lehel, rzecz jasna, nie miał eliksiru glorii... Czarny sok robi natomiast z ludzi potwory, które nie chcą niczego oprócz niego. A jego działanie i tak nie daje zupełnej nieśmiertelności; poza tym, nie można go zażywać bez końca, bo po pewnym czasie przemienia się w truciznę w organizmie istoty, która go wzięła.
Elf księżycowy zastanawiał się nad tym chwilę, ocknął się jednak po kilkunastu sekundach i uciekł gdzieś, w głąb portu...

Yssel

Yssel z rozrzewnieniem niemal powitała niemiłą twardość lądu pod stopami i smród przypalonego mięsiwa. Po wielu tygodniach spędzonych na statku cuchnącym rybami i morzem, przy kołysaniu, od którego bezustannie chciało sie rzygać, przydymiona i klejąca się od brudu tawerna wydała jej się najcudowniejszym miejscem na ziemi.
Zamówiła piwo i coś do jedzenia. Przy płaceniu zorientowała się, że ktoś musiał ją okraść w dokach, i zaklęła paskudnie. Stać ją było na tani nocleg i kilka posiłków, ale na nic więcej. Rozpaczliwie potrzebowała pieniędzy.
Szybko pochłonęła porcję nieświeżego, paskudnego mięsa, wypiła cienkie piwo. Robiła się coraz bardziej senna, głowa i powieki ciążyły jej niemiłosiernie. Ziewnęła, oparła czoło na dłoni, a smród i zmęczenie odpłynęły.

Yssel

Yssel podniosła głowę i rozejrzała się po opustoszałej tawernie. Śmierdziało jeszcze gorzej niż wczoraj.
Na czole odcisnęła jej się krawędź stołu. W ustach miała niesmak, a splątane włosy wciąż wpadały jej do oczu. Krótko mówiąc, była w paskudnym humorze.
Zażądała od niezadowolonego karczmarza śniadania i balii z wodą. Wyszorowała się w lodowato zimnej, ale przynajmniej czystej wodzie, zjadła niesmaczne śniadanie i nastrój trochę jej się polepszył. Uregulowała rachunek i opuściła tawernę.

Sheena_Reannon

- Tutaj drogie panny - zaczal tegi mezczyzna szczerzac zeby w usmiechu. -przeprowadzimy krotki test Waszej...- zamilkl, zastanawiajac sie krotka chwile - "zdatnosci"! - wycedzil zadowolony.
Dziewczyna obok Sheen wyszczebiotala cos w nieznanym dla niej jezyku, po czym z wyraznym zadowoleniem zaczela sie rogladac po karczmie szukajac swojego pierwszego klienta.
- No dalej dziecino - zerknal na Sheen - bierz przyklad. - zarechotal, kierujac sie w strone baru i lekko przysypiajacego juz gospodarza.

Rozejrzala sie wokol z zaklopotaniem, stojac w progu karczmy.

Alcander Faust

[Może odratować zagubioną dziewczynę przed tym jakże chwalebnym zawodem, do którego ją sposobią Wink

]

Włócząc się po mieście Faust dotarł do obskurnej portowej karczmy, gdzie jego strój rodem ze stolicy pewnie wzbudział śmiech. Nie przejmował się tym. Wyminął jakąś dziewczynę w drzwiach i rozsiadł się na koślawym krześle, w kącie. Zdjął cylinder i okulary, i zaczął się rozglądać po lokalu, przypatrując bywalcom. Prawdziwie stereotypowi z nich byli żeglaże, do tego kilka dziewczyn, pewnie prostytutek.
Faust westchnął i nie zamówił nic do picia. Nie przyszedł tu pić normalnych trunków.

Sheena_Reannon

"Ojciec" chwycił dziewczynę w nadgarstku.Sheen tylko syknęła , cedząc przez zęby kilka uroczych słów ze slownika tutejszych stałych bywalców.
- Pracuj,zapłaciłem za Ciebie śmiesznie małe pieniądze.Udowodnij mi,że jesteś warta więcej. - szepnął jej do ucha,przy okazji rozglądając się po gościach karczmy.Jego wzrok oczywiście zatrzymał się na najzamożniej wyglądającym.

-Pan pozwoli?- zagadał nazbyt słodkim tonem "ojciec" ukazując cudowne uzębienie przypominające stary płot.Deska, przerwa,deska,przerwa.
Nawet nie czekając specjalnie na odpowiedź ścisnął mocniej dziewczęcy nadgarstek z łatwością usadzając Sheen na krześle naprzeciw.
- Pan zainteresowany? Urocza, młoda, proszę spojrzeć na jej rysy, takie delikatne, jak u dziecka. - mówił unosząc raz po raz jej podbródek,jakby prezentował materiał na bazarze.

Podniosła wzrok na Alcandera.

Alcander Faust

Faust zmarszczył brwi i spojrzał najpierw na mężczyznę, potem na dziewczynę, potem znów na jej "towarzysza". Jak u dziecka, powtótrzył w myśli i nagle wezbrała w nim złość, kiedy patrzył na młoda kobietę.
- Zainteresowany - powiedział niezbyt zachęcającym tonem, ale zaraz się zreflektował. - Owszem, zainteresowany... Nawet bardzo. Pan może iść, panem się nie interesuję.

Sheena_Reannon

Uśmiechnęła się nieznacznie, nawet trochę triumfalnie.Zerknęła na swojego pracodawcę i choć teraz uroczo się uśmiechała w jego kierunku,w oczach wyraźnie błysnęła iskra nienawiści.

Mężczyzna odszedł, nawet nie zwracając na oschłość mieszczanina.Stwierdził,że nie będzie się bawił w uprzejmosci.Byleby tylko był z tego pieniądz.

Podążyła chwilę wzrokiem za "ojcem".
Niech Cię szlag...
Spojrzała na Alcandera poważniejąc natychmiast.Siedziała chwilę w milczeniu jak na tureckim kazaniu,nerwowo poprawiła włosy.

Alcander Faust

Fausta ucieszyło oswobodzenie się z towarzystwa tego niechluja. Przez chwilę patrzył na dziewczynę.
- Jak ci na imię? - zapytał, nie spuszczając z niej wzroku.

Sheena_Reannon

Uniosła brew.
- Nie sądzi pan,że przy usługach, które oferuje, to zbędna informacja?
Dam sobie dłoń odciąć,że, gdy zacznie świtać,zapomni pan.
Próbowała dopasować się do jego postury i sposobie odnoszenia się do otoczenia.

Alcander Faust

- Mhm... - Faust kiwnął głową i zaczął, niezrażony. - Cóż, ja mam na imię Alcander... - znów pokiwał głową, tym razem z lekką dezaprobatą - Alcander Faust. Ale nazywaj mnie Faust, tak wolę... Masz ochotę napić się czegoś? W tym... lokalu trunki raczej nie są pierwszej klasy, więc, jeśli chcesz, możemy iść gdzieś indziej.

Sheena_Reannon

Prychnęła pogardliwie.
Sponsor się znalazł...
Emanowało z niej uprzedzenie i nieufność którymi przywitała tutejszych mieszkańców, mimo, iż przecież nie poznała ich wielu.
- Prowadź więc panie... - skinęła lekko głową, nawet nie próbujac się uśmiechnąć.Pewna była całym swoim sercem,że tutaj nie funkcjonuje już jako człowiek, a towar.

Alcander Faust

Faust zdobył się na lekki uśmiech.
- Chodźmy więc - powiedział, wstając i oferując dziewczynie swoje ramię prawdziwie nonszalancko. - I mów mi Faust.
Po chwili oboje wyszli z plugawej karczmy.

Sheena_Reannon

Nieco zaskoczona gestem, ujęła lekko jego ramię i jeszcze w progu zdołała spytać:
- Zdradzi mi pan,dokąd zmierzamy?

Alcander Faust

[A to tam niżej jest, w 'Czerwonym Powoju' xD Wybacz, tu wszystko na szybko się robi, bo Zły Admin i Demoniczny Mod w kark dyszą Wink

]

- Gdzieś, gdzie mają prawdziwe meble i czyste naczynia - odpowiedział półelf.

Lern

Lern ostrożnie wślizgnął się do Tawerny. Wyszukał sobie pusty stoli, a raczej nieobsiadłą skrzynie w rogu sali. Zasiadł tam. Zręcznym ruchem po kryjomu wyczarował sobie pod płaszczem fajkę. Nabił ją tytonie zdobytym w ten sam sposób i zapalił. Z pod płaszcza wyjął pakunek. Rozwinął pergamin. Obejrzał jeszcze raz okładkę książki i zaczął studiować lekturę.

Fay Wolfwing

Fay weszła do tawerny razem z wilkiem. Zamknęła za sobą drzwi i zaczeła się rozglądać, chociaż nawet nie wiedziała, kogo szuka. Miała nadzieję, że ten ktoś ją pozna i zawoła.

Lern

Lern podniósł wzrok z nad książki. Spojrzał na druidkę która właśnie weszła. Zatrzasnął księgę dość głośno starając się by zwróciło to co najmniej powszechną uwagę.

Fay Wolfwing

Fay spojrzała w kierunku dźwięku i przyjrzała się uważnie mężczyźnie siedzącemu przy stoliku. Później jej wzrok spoczął na księdze. Podeszła do Lerna.
- Dzień dobry? - powiedziala pytającym tonem.

Lern

-Witam. Proszę niech pani usiądzie - powiedział wskazując krzesło po drugiej stronie skrzyni.

Fay Wolfwing

Usiadła.
- To pan napisał do mnie list? - zapytała.
Azura położyła się koło jej krzesła, patrząc nieprzyjaźnie w stronę Lerna.

Lern

-Zaiste ja. Zdaje się że interesuje panią legendarna księga żywiołów. - Otworzył książkę i przeżucił parę kartek - Mam Racje ?

Fay Wolfwing

- Tak... - spojrzała na niego podejrzliwie. - Ale czemu interesują pana moje zainteresowania?

Lern

-Powiedzmy że moim zwierzchnikom zależy na dobrych kontaktach z Panią i Pani przyjacielem.... Wracając do księgi. Czy wie pani chociaż czego dokładnie szuka ? Czy zdaje sobie pani sprawę czym jest ta księga ? - spytał spokojnie.

Fay Wolfwing

- O ile wiem, to Księga Żywiołów jest spisem wszystkich zaklęć magii żywiołów. Każde jest dokładnie opisane. A co pana 'zwierzchnicy' chcą od mojego 'przyjaciela'?

Lern

- Widze że nie wie pani jednak wszystkiego. Księga oprócz tego że zawiera opisy zaklęć żywiołów sam w sobie jest potężnym magicznym przedmiotem nad którym zapanować może tylko potężny druid. A co do pani przyjaciela.... - tu ściszył głos - Powiedzmy że nie jest nam obca jego tożsamość jako Arai Ralza.

Fay Wolfwing

Fay przez chwilę zastanawiała się, co robić. Postanowiła iść w zaparte.
- Nie wiem, o czym pan mówi.

Lern

- Ależ oczywiście że pani wie. Pani przyjaciel nie bez powodu został ściągnięty na ten świat - uśmiechnął się pod nosem - No ale rozmowa o tym nie jest moim dzisiejszym cele. Proszę - wręczył druidce księgę - ta księga co prawda nie jest poszukiwaną przez panią księgą żywiołów ale może się pani przydać. Jest to dziennik pewnego druida który miał przyjemność studiowania poszukiwanej przez panią księgi, powinna tam pani znaleźć parę pomocnych wskazówek i kilka przydatnych opisów czarów. To tyle ode mnie. Wybacz pani ale muszę iść. Obowiązki wzywają. - Wstał z Krzesła - Żegnam Panią - Powiedział i wyszedł przed Tawernę.

Fay Wolfwing

Fay zmarszczyła brwi, kiedy Lern wyszedł z tawerny. Obejrzała pobierznie dziennik, po czym włożyła go do torby. Szybkim krokiem wyszła z tawerny i skierowała się do parku. Wilczyca podążyła za nią.

nemi

Dalia weszła do Tawerny i mruknęła do swojej wilczycy
-Gorzej nie mogłyśmy trafić...
Ita cicho warknęła
Usiadła przy stole i zaczeła się rozglądać po lokalu.

nemi

Dalia wstała od stoł i szybko wyszła trzaskając drzwiami

Craig_Liath · Wysłany: Wto 0:03, 13 Mar 2007 Temat postu:

Drzwi tawerny otworzyły się z lekkim skrzypnięciem i do środka wślizgnęła się mała, ruda postać.
Spoczęła przy najbliższym stole, opierając mandole o nogi. Odetchnęła i rozejrzała się dookoła. Przełknęła ślinę.
No cóż, na pewno nie było to miejsce gdzie miałaby ochotę grać.
Rozmyślała właśnie, czy nie lepiej było by wrócić tam skąd przyszła, bądź też poszukać innej tawerny, gdy jeden ze stałych bywalców nieszczęśliwym trafem zauważył jej mandolę.
Czym prędzej więc zebrała swoje rzeczy i szybkim krokiem wyszła, mrucząc coś pod nosem.