Amerraind RPG

Arai Ralza

Most wysuniety najdalej na południe - prawie nigdy nie cumują przy nim statki, służy raczej jako miejsce spacerów i spotkań.

Arai przyprowadził Fay na sam koniec mostu i z uśmiechem objął ją w talii.
- Lubię tu przychodzić - zaczął. - Pięknie widać zachód słońca.
Ralza spojrzał na czerwony talarek słońca, chowajacy się za horyzontem.

Fay Wolfwing

Fay patrząc z zachwytem na zachód słońca, powiedziała:
- Ale ciągle wydaje mi się, że coś ukrywasz...

Arai Ralza

- Krótko się znamy - zauważył. - Nie wiesz o mnie prawie nic. Dlaczego więc uważasz, że już coś przed tobą ukrywam?
Demon pogładził Fay po włosach.

Fay Wolfwing

- Moja wilczyca tak sądzi... I wydaje mi się, że nie uważa, że tylko przede mną.

Arai Ralza

Ralza zaśmiał się szczerze i ukazał w uśmeichu szereg białych zębów.
- Wierzysz zwierzęciu? Przecież skąd ona moze wiedzieć cokolwiek o mnie?

Fay Wolfwing

- Ona się zna. - Fay uśmiechnęła sie lekko. - Zwierzęta czuję różne rzeczy.

Arai Ralza

Szlag... Ralza postanowił robić dobrą minę do złej gry - obróci wszystko w żart. Uśmeichnął się jeszcze szerzej i zaczął się przymilać do Fay.
- A moze jestem jakimś potworem? - zażartował.

Fay Wolfwing

- Potworem? Moooże...
Ha, chyba nareszcie zrozumiał, że ja wiem.

Arai Ralza

- Nie boisz się w takim razie? - zapytał z uśmiechem na twarzy. - Że zrobię ci krzywdę?

Fay Wolfwing

- Nie, nie boję się. Poza tym i tak potrafię się bronić, jesliby zaszla taka konieczność. Ale chyba nie jesteś zbyt wrogo nastawiony, prawda?

Arai Ralza

- Gdybym chciał ci zrobić krzywdę, chyba nie starałbym się tak - zauważył. - Broszka, spacer - robiłbym to wszystko?
Wie?

Fay Wolfwing

- No i dlatego myślę, że nie chcesz mi zrobić krzywdy, ani nic. Chyba, że chciałbyś mnie zwieść, ale na t nie wygląda...

Arai Ralza

- Widzisz - zauważył z uśmiechem. - Nie jestem żadnym potworem, nie robię nikomu krzywdy.
No, możnaby polemizować, odezwał się głos w głowie Araiego. Zamknij się!, warknął demon, wyrzuty sumienia były mu w tej chwili zupełnie zbędne.

Fay Wolfwing

- Nie mówiłam nic o potworach... Mówiłam tylko, że coś ukrywasz...
Uśmiechnęła się szerzej.

Arai Ralza

- Mówiłem ci już, że niczego nie ukrywam - zauważył Ralza, już trochę zniecierpliwiony tą całą rozmową.

Fay Wolfwing

- Tak jasne. Mówiłeś. Ale tak nei jest naprawdę. Zresztą, nie będę nalegać, żebyś mi powiedział, bo i tak wiem... - uśmiechnęła się do niego.

Arai Ralza

- Co wiesz? - zapytał podejrzliwym głosem. Ta dziewczyna podobała mu się coraz mniej - była stanowczo za wścipska i za inteligentna.

Fay Wolfwing

- To, co ty ukrywasz - parsknęła.

Arai Ralza

- Droczysz się ze mną - zauważył, obejmując Fay w talii i całujac ją w szyję.

Fay Wolfwing

- Czy ja wiem?... Po prostu odpowiadam na pytanie.

Arai Ralza

- Nie roztrząsajmy więc dłużej mojej tożsamości - zaproponował. - Późno już, robi się chłodno, może odprowadzę cię gdzieś? Gdzie się zatrzymasz?

Fay Wolfwing

Fay kiwnęła głową.
- Tak właściwie, to nie znam tego miasta... Nie znasz może jakiegoś dobrego miejsca, w którym mogłabym sie zatrzymać?

Arai Ralza

Grasz ze mną, czy pytasz serio?
- Teraz chyba jest już za późno na sukanie czegokolwiek... - Arai zamyślił sie na chwilę. - Może dzisiaj zatrzymasz się u mnie? Oczywiście propozycja jest bez żadnego podtekstu, niezobowiązujaca - zaznaczył.

Fay Wolfwing

- Z chęcią!... Dzięki!
Fay przytuliła Araiego.

Arai Ralza

Arai uśmiechnął się pod nosem. Niezobowiązujące - do czasu...
- Chodź - mruknął, łapiac dziewczynę za rękę.
Arai i Fay zeszli z mostu - na jednej z beczek pod budynkiem naprzeciwko siedział Asuz - wbrew pozorom cały czas tam siedział i pilnował swojego pana - taką miał pracę. Teraz wstał bez słowa i poszedł za parę, trzymajac się kilka kroków za nimi.

Arai Ralza

Ralza z Enlil przyszli na most. Demon usiadł na jednej z ławek i przyciągnął do siebie kapłankę.
- Kapłan ci coś powiedział? - upewnił się.

Enlil Rachna

- Chyba... chyba coś podejrzewa. To znaczy, nic nie widział, ale... wyczuł - mruknęła, opierając głowę na ramieniu 'Raiego - Ale nie mówmy o tym, dobrze?

Arai Ralza

- Pewnie - mruknął demonem, obejmując kapłankę. - Jeśli miałabyś być przez to przygnębiona... Nie chciałbym, abyś była smutna, miałbym wyrzuty sumienia. Jesteś cudowna.
Ralza wziął Enlil za rękę, odruchowo gładząc jej wierzch kciukiem.
- Wiesz... przypominasz mi kwiat wiśni. On też jest taki jasny i delikatny.

Enlil Rachna

Elfka uśmiechnęła się lekko
- Dlaczego miałabym być smutna, skoro mam kogoś, kto tak pięknie o mnie mówi? - zapytała szeptem, chociaż na tyle głośno, by demon usłyszał.
Przymknęła oczy, ciesząc się chwilą i wspominając stare czasy, kiedy jakiś wiek temu siedziała w tym samym miejscu z mężczyzną i czas nie miał znaczenia.

Arai Ralza

Ralza poczuł, jak ciepło wlewa się do jego serca, kiedy kapłanka zaczęła się uśmiechać. Przytulił ją jeszcze mocniej, nie mówiąc nic. A Fay?, dopytywał się jakiś głos w głowie dmeona. Odeszła bez słowa - moze w ogóle nie wróci?
Demon otarł się policzkiem o policzek kapłanki i musnął wargami jej usta.

Enlil Rachna

Elfka delikatnie podniosła głowę i nie otwierając oczu lekko pocałowała 'Raiego
Co za dużo to niezdrowo... Więcej dostaniesz później pomyślała z przekąsem, wtulając się w demona

Arai Ralza

Demon uśmiechnął się do swoich myśli.
- Kocham cię - wyznał. - Nie chcesz poznać mojego imienia?

Enlil Rachna

- Hmm... chcę - stwierdziła, nasłuchując bicia serca 'Raiego - Ale wtedy ty będziesz musiał poznać moje - uśmiechnęła się do siebie - Enlil... - szepnęła

Arai Ralza

- Piękno nie potrzebuje imienia - odparł Ralza. - Nie musiałaś mówić. Ja jestem... Arai.
Ralza na moment zawahał się, jak powinien przedstawić się kaplance - Nostris? Arai? 'Rai?! Niedoczekanie. Tylko jedna osoba mogła tak do mnie mówić...
- Jak to się stało, że wcześniej cię nie widziałem? - zatanawiał się na głos.

Enlil Rachna

- Arai... - powtórzyła - Może nie chodzisz do świątyni, hm? - zapytała, ale w jej głosie nie było wyrzutu

Arai Ralza

- Chodzę... Czasami - dodał, lekko zmieszany. - Jak jest jakaś ważna uroczystość... Ale teraz będę tam znacznie częściej, zobaczysz.
Demon uśmiechnął się do kapłanki. Masz bardzo ładne oczy...

Enlil Rachna

- Jeśli nie chcesz, nie przychodź. Nie musisz tego robić dla mnie... - uśmiechnęła się słodko - Przecież wiem, że jesteś zły - zaśmiała się perliście

Arai Ralza

Zły? Po raz kolejny to powtarza. Podejrzewa coś?
- Zależy, w jakim sensie zły - zaśmiał się Ralza. - Dla ciebie jestem łagodny jak baranek.

Enlil Rachna

- Dla mnie to co innego. Jesteś zły i już - stwierdziła radośnie, ręką obejmując 'Raiego

Arai Ralza

Żartuje sobie? Oby...
- Niech ci będzie - jestem zły. Nawet bardzo zły - dodał żartobliwym tonem. - Ale nikomu nie robię krzywdy - zastrzegł.
Inni robią krzywdę za mnie, dokończył w duchu.

Samael

Samael szybko dostrzegł Araia. Stanął w cieniu oczekując aż ten skończy rozmowę z nieznaną mu elfką.

Enlil Rachna

- Ktoś nas obserwuje - stwierdziła bez większego zdziwienia - Człowiek, wysoki, dość szczupły. Uzbrojony - opisała, nie odwracając głowy i uśmiechając się do demona

Arai Ralza

Arai rozejrzał się ostrożnie. Nikogo nie zauważył, ale wiedział, o kim może mówić Enlil. Samael.
- To nic - rzucił. - Jakiś typek, jakich tutaj pełno, nie warto zawracać sobie głowy. W końcu nas nie szpieguje - dodał, niby w żartach.

Enlil Rachna

/hallo, ona jest elfem, o niesamowitym wzroku i słuchu!/

- A nawet jeśli, to... niech sobie patrzy - stwierdziła, całując 'Raiego namiętnie

Arai Ralza

Arai mruknął z zadowoleniem, objemując mocno druidkę i wplótł palce w jej miękkie włosy. Po dłuższym czasie przestali.
- Masz rację, niech sobie patrzy - mruknął, wtulając głowę w ramię kapłanki jak szczeniak domagająćy się pieszczot od swojej pani.

Enlil Rachna

Dziewczyna zaśmiała się, po czym spojrzała w niebo.
- Popatrz, jak późno już... Powinniśmy stąd iść - postanowiła

Arai Ralza

Ralza również spojrzał na chylące się ku zachodowi słońce.
- Masz rację - mruknął. - Też powinienem zająć się swoimi sprawami.
Demon wstał i poprawił szaty, po czym wyciągnął rękę do kapłanki.
- Mam cię odprowadzić? - zapytał.

Enlil Rachna

- Nie, nie powinnam się tam z tobą pokazywać - spojrzała przepraszająco na demona, uśmiechnęła się i odeszła w stronę świątyni

Arai Ralza

- Do zobaczenia - krzyknął Arai za odchodzącą kapłanką.
Demon odczekał chwilę, aż Enlil zniknie za rogiem, po czym podszedł do Samaela.
- Dobrze sobie poradziłeś - rzucił z zadowoleniem. - Już słyszałem o twoim wyczynie.

Samael

[A Samael to członek MB i zawodowy zabójca. Ukrywanie w cieniu, niewidzialność, oraz skradanie się to jego najlepsza cecha Wink

. Ale nie powiem że jest w tym arcymistrzem. Nie lubię takich typów ^^...
Skoro tak, to będę musiał dopisać to opisu elfów.]

- Tak? - zapytał trochę zaskoczony - Ale o którym?

[O co ci chodzi? co?]