Amerraind RPG

Katherine Misch

Dziewczyna spojrzała na pudełeczko. Odebrało jej mowę.
- Żartujesz sobie ze mnie? - zdziwiła się i to bardzo.

Arai Ralza

Demon otworzył wieczko pudełka. W środku, na niebieskiej poduszeczce, leżał pierścionek. Piękny, srebrny pierścionek, wykokany z misternych splotów, ozgobiony malutkimi brylantami. Robił wrażenie.
- Chciałem się zapytać, czy wyjdziesz za mnie.

Katherine Misch

- Eeee... A mogę później odpowiedzieć? - jąkała się. Nie chciała mówić przy dziecku. Spojrzała na pierścionek i zamknęła wieko, pokazując, żeby Ralza na razie go schował.

Arai Ralza

Ralza troszkę się zaniepokoił, ale w głebi duszy był pewien, że Katherine się zgodzi. Uśmiechnął się i schował pierścionek.
- Oczywiście, później - odparł z uśmiechem. - Nie mamy się co spieszyć.

Katherine Misch

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko, ale po chwili jej twarz wyrażała zastanowienie. Nie wiedziała, czy ma się zgadzać. Nie była pewna, czy Ralza nie robi tego tylko dlatego, że ma z nią dziecko.

[a co, jeśli się nie zgodzi? ;>]

Arai Ralza

[To Ralza będzie smutny ^^]

Demon przytulił się do Katherine.
- Zastanów się dobrze - poprosił.
Para chyba zapomniała o obecności wnuka Ralzy.

Katherine Misch

- A jeśli po zastanowieniu, dojdę do wniosku, że nie chcę być twoją żoną? - Uniosła lekko brew.

Arai Ralza

Demon przygryzł wargę.
- Uszanuję twoją decyzję - zapewnił, chociaż było widać, że wolałbym nie usłyszeć odmowy.

Katherine Misch

Dziewczyna dalej chciała grać w tę grę.
- A jeśli stwierdzę, że to wszystko nie miało sensu, a ciążę wymyśliłam? - szeptała dalej.

Arai Ralza

Ralza wryraźnie się zmartwił.
- Chyba mi tego nie zrobisz - wykrztusił.

Katherine Misch

- Kto wie... Wiesz, nie tylko ty potrafisz uwodzić - zaśmiała się mu wprost do ucha.

Arai Ralza

Demon próbował się uśmiechnać - nie wyszło.
- Chyba masz rację - odparł, zwiesiwszy głowę. - Najwyżej będę miał za swoje.

Katherine Misch

- Widzisz, jak to jest, gdy ktoś cię wykorzystuje. Prawda jest taka, że chciałam ci pokazać, jak się czują kobiety, które zraniłeś.

Arai Ralza

Oczy Ralzy zaszkliły się, spuścił jednak wzrok, aby Katherine tego nie widziała. Dlaczego, do jasnej cholery, kiedy po raz pierwszy od sześćdziesięciu lat się zakochałem, okazuje się, że źle wybrałem?!
- No to mam za swoje - szepnął. - Szkoda tylko, ze zrobiłaś mi taką nadzieję...
Demon wstał ze swojego miejsca.
- Wychodzę, mam coś do załatwienia - oświadczył. I wyszedł.

Katherine Misch

- Arai! Zaczekaj, do cholery! - krzyknęła za nim.

Arai Ralza

Demon przystanął, ocierając rękawem oczy, tak, aby nie zauważyła. Nie obrócił się do niej, ale przystanął.

Katherine Misch

Kath widziała, jak Ralza ociera oczy.
- Proszę... Wysłuchaj mnie. Ja tylko żartowałam - powiedziała i stanęła przed nim.
Złapała go za ręce i spojrzała w oczy, w których znajdowało się jeszcze kilka łez.
- Kocham cię jak nikogo innego. Kocham nasze dziecko. Nie chciałam ci zrobić przykrości, przysięgam. - Spojrzała na niego, a po chwili bardzo mocno przytuliła i pocałowała najczulej, jak tylko mogła.

Arai Ralza

- Nie rób mi tak więcej - poprosił demon, jeszcze czując żal do Kath, że tak sobie z nim pograła.

Katherine Misch

- Przepraszam, naprawdę przepraszam. Chcę być twoją żoną najmocniej na świecie. Jeśli po tym, co teraz zrobiłam, chcesz zrezygnować: ja nie staję ci na drodze. Ale wiedz, że uczucie jakim cię obdarzyłam, nigdy nie zniknie z mojego serca.

Arai Ralza

Ralza westchnął i oparł się plecami o ścianę. Po raz kolejny otarł oczy, tym razem już odruchowo - łzy wyschły. Demon sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej pudełeczko z pierścionkiem. Uklęknął przed Kath. Niech wszystko będzie jak należy...
- Wyjdziesz więc za mnie? - zapytał.

Katherine Misch

- Zawsze i wszędzie - odpowiedziała. Tym razem to w jej oczach były łzy. Kilka spłynęło po jej policzku. Dosłownie rzuciła się na Araia i mocno go przytuliła.

Arai Ralza

Ralza przewrócił się na dywan, pociągając za sobą Kath. Kiedy tylko trochę się pozbierali, wsunął pierścionek na jej palec. Chyba pasował...

Katherine Misch

Dziewczynie kolejne łzy spłynęły po policzku. Pocałowała Ralzę czule.
- Kocham cię.

Arai Ralza

Demon zaśmiał się serdecznie, ocierajać łzy Katherine.
- Ja ciebie też - odparł. Niewiele kobiet usłyszało od Ralzy to wyznanie. W każdym razie nie zawsze szczerze. - Jesteś dla mnie najważniejsza na świecie.

Katherine Misch

- Dziękuję - odparła i spojrzała na pierścionek. - Skąd znałeś mój rozmiar?

Arai Ralza

Demon uśmiechnął się i pocałował Kath w rękę, na którą założył wcześniej pierścionek.
- Tyle razy całowałem twoje dłonie, że pamiętałem - zapewnił.

Katherine Misch

Dziewczyna uśmiechnęła się, a pocałowaną przez Ralzę ręką przejechała mu po policzku. Po chwili jednak uświadomiła sobie, że Dago został sam.
- Twój wnuk został sam w pokoju.

Arai Ralza

Demon wstał z dywanu i pomógł wstać Katherine.
- Lepiej nie zostawiać go samego - zgodził się. - Ten dzieciak to mały diabeł.

Katherine Misch

- Zupełnie jak jego dziadek - zaczęła chichotać.

Arai Ralza

- O pardon, ja jestem demon - odparł Ralza, uśmiechając się przy tym zabawnie. - Zresztą on nie tylko moje geny ma.
Demon zaśmiał się głośno.

Katherine Misch

- Dobrze już, dobrze. Auć - syknęła po chwili, łapiąc się za brzuch.

Arai Ralza

- Co się stało? - zaniepokoił się demon.

Katherine Misch

Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko.
- Chodź tu, szybko - powiedziała i ręką Ralzy dotknęła swojego brzucha. - Kopnął mnie bobas - zaśmiała się.

Arai Ralza

Demon uśmiechnął się.
- Faktycznie...
Ralza spojrzał na Katherine. W życiu chyba nie wyglądał tak szczęśliwie.

Katherine Misch

Dziewczyna spojrzała na szczęśliwego Araia.
- O, już lepiej, chodźmy, bo zaraz domu nie będzie - zaśmiała się.

Arai Ralza

- Masz rację.
Demon objął Kath i wrócił z nią do pokoju.
- Wybacz, Dago, że cię samego zostawiliśmy, ale chyba nie trwało to długo.

Zynis

[ Możecie mnie zabić Smile

Emulator i FF IV ściąfnąłem i o amerr zapomniałem ^^ ]

Dago spojrzał nie przytomnym wzrokiem na demona. Pokiwał głową. Sam nie wiedząc czemu.
- A skąd się biorą dzieci? - zapytał nagle.

[Razla opowie bajeczke? proszeeee ]

Arai Ralza

[Nie opowie Wink

]

- Kiedy mężczyzna i kobieta bardzo się kochają, to w brzuszku kobiety zaczyna kiełkować nasionko, z którego później urodzi się dziecko - odparł demon, z uśmiechem obejmując Kath.

Zynis

- A jakie to nasionka? - dopytywał się dalej Dago.

[buuu x( ]

Arai Ralza

[Nie zniżę się do poziomu opowiadania o motylkach i pszczółkach Razz

]

- Nasionka miłości - odparł demon.

Katherine Misch

Dziewczyna cały czas szczerzyła zęby. Była ciekawa opowieści Araia.

Zynis

Dago zamrygał.
- A jak ono wygląda? - nie dawał za wygraną malec.

[ Uwaga, wlaśnie oglądam DB więc moj umysł innaczej pracuje Smile

więc możecie się bachora pozbyć ]

Katherine Misch

- Jak nasionko, tylko że... ma śmieszne kolory. Bliżej nieokreślone. - Próbowała ratować sytuację.

Arai Ralza

- Dago, czy ktoś ci już mówił, że zadajesz bardzo dużo pytań? - zapytał już lekko zirytowany demon.

Zynis

Dago pokiwał głową.
- To znaczy że mam sobie iść? - zapytał się malec - Rodzice też tak mówią - zeskoczył z fotlea i wyszedł z pokoju z zamiarem znalezienia kuchi.

Arai Ralza

- Czekaj - zawołał Ralza. - Nie mówiłem, że masz sobie iść, nie obrażaj się.
Chłopiec wyszedł.
- Nosz kurcze - mruknął. - Nie chciałem, żeby tak to odebrał.
Demon westchnął i wstał z fotela.
- Wybacz, skarbie, muszę wyjść - zostało mi niewiele czasu, muszę załatwić jeszcze kilka spraw.
Ralza wyszedł z domu.

Zynis

Dago wszedł do kuchni. Do ogromnej kuchni, warto zaznaczyć. Zobaczył krzątającą się kucharke. Podszedł do niej i pociągnął za fartuch.

Arai Ralza

Kobieta obróciła się do chłopca z przyjaznym uśmiechem - w całej posiadłości już wiedzieli, że ich pan przyprowadził jakieś dziecko do domu. Pewnie miał je z jakąś kochanką, ale nie z tą aktualną - zbyt krótko się znali. Zresztą, skąd chłopiec miałby czerwone włosy?
- Czego chcesz, cukiereczku? - zapytała, uśmiechajac się.

Zynis

- Jeść - odparł z rozbrajającą szczerością malec.

Arai Ralza

Kobieta posadziła chłopca na blacie kuchennym i na razie dała mu oskrobaną, młodą marchewkę.
- Zaraz ci coś przygotuję - zapewniła. - Coś sobie specjalnego życzysz, słoneczko?