Amerraind RPG

Fay Wolfwing

Fay przekrzywiła głowę, patrząc na Araiego.
- Wszystko - przynajmniej większość - ma sens. Mniejszy lub większy, ale wszystko.

Arai Ralza

- Wolę jednak, jeśli ma większy sens - zauważył, dopiero teraz spostrzegłszy, że się pogrąża. - Ale w sumie... Każdy ma swój cel w życiu, jednym jest przeznaczone pomagać, innym walczyć...
Demon zaśmiał się pod nosem z własnej głupoty, a w każdym razie dobrze zamarkował taka sytuację - w rzeczywistości chciał się tylko wybielić w oczach druidki.
- Głupiec ze mnie, wszak nie mnie o tym sądzić, co ma sens, a co nie - zauważył, uśmeichajac się.

Nie no... Kaplica, wyjdziecie kiedyś stąd ^^?

Fay Wolfwing

Fay popatrzyła bystro na Araiego.
- Ja też tak myślę. Poza tym, ten, kto pomaga, może również walczyć.

Arai Ralza

- Nie powiedziałem, ze te dwie czynności wzajemnie się wykluczają - zauważył Arai. - To był tylko przykład.
Udało mi się wyłgać? Ralza upił kolejny łyk herbaty i utkwił wzrok na jednym z drzew w ogrodzie.
- Ja na przykład ani nie walczę, ani nie pomagam - zauważył, uśmiechajac się ironicznie do samego siebie.

Fay Wolfwing

- O. W takim razie, co robisz?

Arai Ralza

Ralza utkwił sój wzrok w druidce.
- Mówiłem już - zauważył. - Jestem armatorem. Miecza nawet w ręce nie miałem - prychnął nad swoją "ułomnością".

Fay Wolfwing

- Walczy się nie tylko mieczem - powiedziała z błyskiem w oku.

Arai Ralza

- Czym niby jeszcze? - prychnął RAlza, wstajac od stolika. - Może gdzieś pójdziemy?
Demon wyciągnął rękę do druidki.

[Zaprowadź ich gdzieś, co? ^^']

Arai Ralza

[Coś widzę, że jak ja tego nie zrobię, to nikt nie ruszy...]

Ralza, widząc wahanie na twarzy druidki, złapał ją za rękę.
- Chodź, nie mamy tu po co siedzieć, przejdziemy się gdzieś - zaproponował z uśmiechem.
Demon zbiegł z tarasu na trawnik, ciągnąc za sobą druidkę. Obiegli posiadłość, po czym RAlza pchnął niewielką furtkę i juz byli na ulicy. Kiedy już byli dość daleko, przez płot przeskoczył Asuz i zaczął gonić za swoim panem. Debil. Przy tej kobiecie zupełnie wariuje!

[Bard, nam nie jest potrzebny "dom usług cielesnych" (nie krócej byłoby napisać "burdel"?) - mamy siebie Wink

]

dom usług cielesnych brzmi bardziej poważnie i nowocześnie ^^
Ale nam i tak nie jest potrzebny Wink

Gabriel

Arai Ralza

Ralza i Fay wrócili do posiadłości. Demon zamienił kilka słów ze służącym, po czym zwrócił się do druidki.
- Na podwórzu jest już trochę chłodno. Może pójdziemy do biblioteki, tak zawsze jest ogień na kominku? - zaproponował.

Fay Wolfwing

Fay skinęła głową.
- Dużą masz bibliotekę? może będzie tam coś o Księdze Żywiołów...?

Arai Ralza

- Ogromną - zapewnił Arai z nieukrywaną dumą. - Chodź, zaprowadzę cię.
Demon złapał druidkę za rękę i wbiegł z nią po schodach. Na końcu prawego korytarza otworzył na oscież wielkie drzwi - za nimi znajdowała się biblioteka. Półki ciągnęły się w równych rzędach, od podłogi po sam sufit. Na kominku trzeszczał ogień, przed nim stało kilka stolików i foteli oraz długa kanapa.
- Proszę - rzucił Ralza, rozkładając ręce w zapraszajaćym geście. - Możesz szukać swojej Księgi.

Fay Wolfwing

- Wow...
Fay rozejrzała się z zachwytem po bibliotece.
- Jest wspaniała!
Zabrała się z przeszukiwanie książek.

Arai Ralza

- Dzięki - mruknął Ralza, patrząc przez chwilę za znikajaćą między regałami druidką.
Płomień świecy rozsiał na jej brązowych włosach refleksy podobne do złotych nitek wpiętych między pasma. Jesteś naprawdę najpiękniejszą istotą, jaką spotkałem, pomyślał ciepło Ralza, po czym postąpił parę kroków w stronę kominka. Usiadł wygodnie w fotelu najbliżej ognia i wyciągnąłszy nogi na podnóżku, sięgnął po stertę listów, które przytargał dzisiaj z Gildii. Zaczął je powoli czytać, skorń wspierając na lewej dłoni. Po chwili podszedł do niego Asuz i bez słowa rzucił na stos list od władcy. Wyszedł. Arai od razu sięgnął po list i zaczął czytać.

Drogi Nostris
Od mojego ostatniego listu minęło sporo czasu...

Ralza uśmiechnął się pod nosem - korespodencja prywatna.
Po chwili dłoń demona opadła bezwładnie, a spomiędzy palców, prosto na dywan, wypadł list od króla. Demona zmożył sen.

[Fay, chcesz, to obudź go Wink

]

Fay Wolfwing

[niech sobie pośpi xD]
Fay już dość długo buszowała wśród książek, przeglądając je. Spjrzała na Araiego. Zasnął. Uśmiechnęła się lekko do siebie i wróciła do przerwanego zajęcia.

Na razie nic nie znalazła. Ziewnęła. Podeszła do Araiego i lekko nim potrząsnęła.
- Hej, Arai...!

Arai Ralza

Ralza otworzył jedno oko i spojrzał sennie na druidkę. Po chwili zamknął oczy i przeciągnął się z jękiem.
- Tak?

Fay Wolfwing

- Może chodźmy spać w jakieś... normalniejsze miejsce? - parsknęła.

Arai Ralza

Ralza przetarł oczy i spojrzał za okno.
- Zaraz będzie świtać... Nie warto - zauważył sennie.
Nagle mózg demona zaskoczył. Sugestia?
- Fay... Czy to miało jakiś podtekst? - zapytał podejrzliwie.

Fay Wolfwing

- Podtekst? Nie!
Fay zaczęła się śmiać.

Arai Ralza

Demon zaśmiał się cicho i pokręcił głową, załamany własnym debilizmem. Usiadł wygodniej w fotelu i podniósł z podłogi list króla.
- Jeszcze chwilę popracuję - mruknął, po czym szybko zmienił temat. - Jak tam twoje poszukiwania?

Fay Wolfwing

- Nie znalazłam nic, co by mi pomogło... Ale jest tu jeszcze tyle ksiąg, których nie przejrzałam...!

Arai Ralza

- Nie mam wiele o magii - mruknął Ralza. - Może pomogę ci szukać, jak zrobi się trochę widniej. Teraz najlepiej idź odpocząć, pewnie jesteś zmeczona.

Fay Wolfwing

Fay kiwnęła głową.
- Dobry pomysł... Na razie!
Fay skierowała się do pokoju, w którym ostatnio spała. Gdy już do niego weszła, szybko rozebrała się i położyła na łóżku. Prawie natychmiast zasnęła.

Arai Ralza

W tym momencie Ralza miał wrażenie, że Fay się nie interesuje jego zalotami ani na jotę, jakby traktowała go jako dobrego człowieka, który udzielił jej schronienia. Westchnął i powrócił do przerwanej lektury listu, po czym przyciągnął do siebie stolik i zaczał odpisywać.

Fay Wolfwing

Fay obudziła się. Była niewyspana, ale przypomniała sobie o tym, że miała spotkać się z Isi, więc zaczęła się szybko ubierać. kiedy skończyła, pościeliła łóżko i wyszła, najpierw z pokoju, a następnie z domu.

Arai Ralza

Ralza obudził się z głową opartą na stercie papierów, ręka z piórem zwisała bezwładnie, zostawiając na posadzce zaschnięte ślady atramentu. Demon, jęcząc i stępając, wstał i przyjrzał się naskrobanemu wczoraj listowi - da Asuzie, niech go wyśle. Przyda się przynajmniej na coś. Demon złożył list na cztery i zalakował pieczęć, po czym pobiegł do pokoju Fay. Zdziwił się, kiedy nie zastał jej w pokoju. Służba zaraz powiadomiła go, że dziewczyna wyszła z samego rana. Demon nie miał do niej żalu, wręcz przeciwnie. Poszedł do swojego pokoju i przebrał się w czarny płaszcz. Po chwili wymknął się do ogrodu i przeskoczył przez płot. Zniknął gdzieś w zaułku.

Arai Ralza

Ralza wrócił do domu, pewny, że zastanie tam Fay - niestety, druidki nie było. Od służby dowiedział się, że wyszła na spotkanie z jakąś swoją znajomą. Tamtą elfką, która się tak słodko uśmeicha, przypomniał sobie demon. Z braku lepszych zajęć, postanowił je odszukać.

Arai Ralza

Ralza wrócił do swojej posiadłości w dość niemrawym humorze. Od razu udał się do swojej komnaty, wcześniej każąc Asuzowi, aby ten go obudził, gdyby Fay wróciła. Po chwili spał już jak zabity.

Arai Ralza

Ralza nie potrafił spać - przez dłuższy czas przechadzał się po komnacie, po czym z irytacją założył buty i wyszedł, w biegu zapinajac płaszcz.

Arai Ralza

Ralza wrócił do domu i poszedł do swojej komnaty. Szybko zrzucił z siebie wszystkie ubrania i położył się spać. Zasnął, ledwo przyłożył głowę do poduszki.

Ralza obudził się dopiero kiedy słońce zaświeciło mu po oczach - było prawie południe. Wstał szybko i założył byle jakie szaty, po czym zbiegł, w trakcie zapinając płaszcz i wciągając buty. Miał dzisiaj umówione spotkanie w Gildii. Nie odbędzie się. Ale pozory są ważne...

Arai Ralza

Ralza wrócił do swojej posiadłości i poszedł od razu do swojej komnaty, zbywając służących opryskliwymi uwagami. Kiedy zamknął za sobą drzwi, od razu zdjął z siebie szaty i położył spać, aby zakosztować przynajmniej kilka godzin snu, nim znowu będzie musiał wyjść w swoich interesach.

Arai Ralza

Sen Ralzy przerwało skrzypnięcie drzwi. Natychmiast się obudził, jednak nie otworzył oczu - po kroku poznał, że to dwie z jego służących. Słyszał, jak podeszły do jego łóżka i się zatrzymały.
- I co? - zapytała jedna szeptem.
- Nic, tylko te jego pachnidła - odparła druga.
Demon zaśmiał się w duchu - pewnie wąchały, czy jego tunika nie pachnie przypadkiem damskimi perfumami. W koncu przez ostatnie dwie noce nie spał w domu...
- Kurcze, to gdzie on się szlajał po nocach? - zirytowała się jedna z nich.
- Może od niego będzie cos czuć?
- Sprawdź...
Ralza poczuł ciepły oddech służącej przy swojej szyi. Cały czas udawał, że śpi, jednak przychodziło mu to z trudem - prawie parsknął śmiechem.
- I?
- Jakimiś ziołami pachnie. I jakby coś pił...
Demon miał dość tej szopki. Poruszyłs ie niespokojnie, niby przez sen. To skutecznie spłoszyło służące - po chwili usłyszał, jak zamykają się za nimi drzwi, wtedy otworzył oczy i zaśmiał się cicho.
- Plotkarki...
Demon wstał i przebrał się w swieże szaty - zieloną tunikę z jedwabiu, przy szyi obszytą złotym motywem roślinnym oraz beżowe spodnie i kozaki do kolan. Wybiegł z pokoju i udał się w stronę wyjścia. Po drodze dołączył do niego Asuz, milczący i jak zwykle pochmurny. Nagle obaj natknęli się na służące, które były u Ralzy. Demon nie mógł się powstrzymać, aby nie rzucić jakąś głupią uwagą.
- No i co ode mnie wyczułyście? - zapytał i odszedł, nie dając im odpowiedzieć.
Po chwili demon był już na ulicy. Miał parę interesów do załatwienia.

Arai Ralza

Ralza wrócił do domu późno w nocy, słaniajac się na nogach. Od razu dopadł do niego jeden ze służących i zaprowadził Ralzę do najbliższego pokoju, gdzie zaczął opatrywać mu ranę na policzku. Zadawał pytania i próbował zagaić jakąś rozmowę, jednak demon zbywał go monosylabami i mamrotaniem pod nosem.
- Panie, nie chcę być wścibski, ale bardzo czuć od pana alkohol - zauważył służący.
- To co? - warknął demon.
- Coś się stało?
- Nie twój interes.
Na moment zapadło milczenie.
- Kto panu to zrobił? - zapytał służący.
- Nie pamiętam.
- Napadnięto pana?
- Mówiłem, nie pamiętam.
Służący skończył opatrywać Ralzę w chwili, kiedy do pomieszczenia wszedł Asuz.
- Zostaw nas - rozkazał demon.
Służący wyszedł. Po chwili usłyszał, jak Ralza ruga swojego ochroniarza, używając przy tym bardzo wymyślnych epitetów. Musiało to wyglądać naprawdę zabawnie - wyższy i znacznie lepiej zbudowany Asuz stoi ze spuszczoną głową i słucha, jak wrzeszczy na niego jakiś podrostek o niewieścim wyglądzie. Służący uśmiechnął się pod nosem, wyobrażąjąc sobie taką scenę.
Ralza po chwili wyszedł z komnaty i poszedł do siebie. Zrzucił z siebie wszystkie ubrania i poszedł spać, cały czas czując nieznośny ból całego ciała. Muszę zapolować. MUSZĘ...

Arai Ralza

Ralza nie potrafił zasnąć - rzucał się niespokojnie na posłaniu i klął cicho pod nosem. Czuł się cholernie źle - głód sprawiał, że bolały go mięśnie, a przed oczami latały czerwone ogniki. Na dodatek te myśli... Demon miał wrażenie, że nagle rzuciły się na niego wszystkie złe siły, jakie były w okolicy. Stracił szablę - Jego szablę, dar od Władcy. Był to wielki cios dla kogoś, kto dażył Pana tak wielką przyjaźnią - strata, która była prawie równa zdradzie. Ralza nie potrafił się z tym pogodzić. Jeszcze Enlil i Fay - to za wiele, jak na niego. Wszystko się wali...
Demon wstał z posłania i zaczął przechadzać się po komnacie, aby przynajmniej w niewielkim stopniu zniwelować ból mięśni. Nie pomogło. Zirytowany, ubrał się i wyszedł z domu tylnym wyjściem. Po chwili zniknął, wbiegając w jedną z bocznych uliczek.

Arai Ralza

Ralza i Fay doszli do rezydencji demona. Arai stanął na schodach i trochę poczochrał sobie włosy.
- Nie boisz sie mnie, mimo że teraz jestem trochę nieprzewidywalny? - zapytał, powoli idąc w stronę drzwi.
Demon rozpiął ostatni guzik tuniki i jeszcze trochę zmierzwił włosy.
- Nie chcę rozmawiać ze służbą, pójdę od razu do siebie, gdyby pytali, to powiedz, że się upiłem. Chcesz, to możesz do mnie przyjść, kiedy tylko chcesz.

[Pierwsza kwestia się powtarza, bo nie chciało mi się tamtego posta edytować Wink

]

Fay Wolfwing

- Nie, nie boję się ciebie. Niby czemu miałabym się bać? A nieprzewidywalny jest raczej każdy. Demon - nie demon, co za różnica?
Fay uśmiechnęła się.
- Mogę później iść spać tam, gdzie ostatnio?

Arai Ralza

- Oczywiście, twoje rzeczy tam nadal są, kazałem niczego nie ruszać - odparł demon.
Ralza stanął jeszcze na moment przed drzwiami.
- Dzięki - mruknął.

Fay Wolfwing

- To ja powinnam podziękować. A teraz idź, odpoczywaj. Ja na razie pójdę, może poszukam Isi?
Fay usmiechnęła się do Araiego ostatni raz i wyszła z jego domu.

Arai Ralza

- Dobranoc - rzucił Ralza, patrząc za oddalającą się Fay, po czym bez słowa poszedł do swojego pokoju i zaraz położył sie spać.

Demon znowu nie umiał zasnąć - jego sen był krótki i przerywany, płytki. Odpoczywał przez moment, ale w końcu nerwy wzięły górę - wstał i ubrał się w czarny płaszcz, do buta schował srebrny nóż, co było dośc dziwnym, jak na niego, posunięciem, po czym wymknął się niezauważenie z domu. Poszedł zapolować...

Arai Ralza

Demon wrócił do domu późną nocą, kiedy wszyscy już spali. Półprzytomny poszedł do siebie i poszedł spać - w ubraniu, w butach. To wszystko jest pomylone..., pomyślał ze znużeniem.

Fay Wolfwing

Fay weszła do domu Araiego. Przeszła do jego pokoju, cicho zamknęła drzwi i oparła się o ścianę. Po prostu stała, przyglądajac się śpiącemu demonowi.

Arai Ralza

Ralzę obudził czyjść wzrok. Nie był on specjalnie natarczywy, jednak demon spał tak niespokojnie, że wszystko było go w stanie obudzić. Otworzył oczy i podniósł się na łokciach, na ile pozwalała mu rana.
- Cześc, kochanie. Coś się stało? - zapytał sennym głosem.

Fay Wolfwing

- Cześć, cześć. Nie, nic się nie stało, tylko tak przyszłam. znudzło mi się szukanie Isi. Oj, i nie chciałam cię budzić...

Arai Ralza

- I tak nie spałem - zapewnił, siadając na posłaniu i zdejmując buty. - Usiądź.
Demon uśmiechnął się do druidki, podciągajac kolana do piersi, aby nie widziała opatrunku.
- Isi nie mieszka już u Etain, tylko u jakiegoś swojego znajomego - zauważył.

Fay Wolfwing

Fay usiadła obok Araiego, uśmiechając się.
- Tak? I tak nie wiedziałam, gdzie jest dom Etain. Jutro będę musiała jeszcze raz poszukać Is...

Arai Ralza

- Niestety, nie mogę ci pomóc - odparł Ralza przepraszającym tonem. - Nie wiem, gdzie mieszka ten jej znajomy, prawie go nie znam... No i jestem jeszcze trochę słaby - zapolowałem, ale musi minąć trochę czasu, nim odzyskam siły.

Fay Wolfwing

- Mam nadzieję, że szybko wrócisz do zdrowia. Tak w ogóle, jak się czujesz?

Arai Ralza

Ralza przysunął się do druidki i przytulił się do niej.
- Lepiej - mruknął. - Ale jestem trochę zmęczony - dużo się działo przez ostatnie dni, nawet dzisiejszy dzień dostarczył mi zbyt wielu wrażeń.

Fay Wolfwing

- Może chciałbys odpocząć? Mogłabym pójść...

Arai Ralza

- Nie - poprosił demon. - Zostań. Stęskniłem się...