Amerraind RPG

Arai Ralza

Demon zaśmiał się pod nosem.
- I tak by nie uwierzył. Ach, wie pan, ten "Biały Diabeł", to ja jestem generalnie. Rozumie pan, czasem mi odbija, zamieniam się w bestię i poluję na śmiertelników. No ale przecież ja to robię, aby przeżyć!
Ralza zaśmiał się szczerze.
- Nie uwierzyłby - powtórzył. - Więc mogłem mu to wszystko nawet powiedzieć. Szczęście, że...
Demon uciął - nie chciał mówić Fay o incydencie z Faustem, nie chciał jej drażnić.
- Fay, pokaz mi jeszcze raz tę notatkę o Księdze - poprosił. - Ten mag mi o czymś przypomniał.

Fay Wolfwing

- Ciekawe, co by sobie pomyślał, jakbyś mu powiedział, że to ty.
Fay wyjęła dokument i podała go Araiemu.

Arai Ralza

Demon spojrzał jeszcze raz na notatkę. Coś mu zaczęło świtać.
- Chyba wiem, gdzie może znajdować się jeden z nich - zauważył. - Ale nie mam co do tego pewności.

Fay Wolfwing

- Wiesz? Gdzie? - zapytała z ożywieniem.

Arai Ralza

- Zdawało mi się, ze Ethril mi kiedys o czymś podobnym wspominał - odparł. - Nie jestem jednak na sto procent pewien, będe musiał się za tym zakręcić u jego magów, może go dla ciebie zdobędę.

Fay Wolfwing

- Naprawdę? Wielkie dzięki!
Fay mocno go przytuliła.
- Tyle dla mnie robisz...

Arai Ralza

Demon objął druidkę.
- Bo cię kocham - odparł. - I wbrew pozorom demonowie nie są źli. Ja na ten przykład jestem bardzo uczuciowy i uprzejmy, jeśli wierzysz mi na słowo.

Fay Wolfwing

- Nie muszę wierzyć, ja to wiem.

Arai Ralza

Demon uśmiechnął się, słysząc takie pochlebstwo z ust druidki.
- Może wyjdziemy gdzieś? - zaproponował.

Fay Wolfwing

- A masz już upatrzone miejsce?
Fay również się uśmiechnęła.

Arai Ralza

Demon wzruszył ramionami.
- Możemy po prostu pójść na spacer brzegiem morza - zaproponował.

Fay Wolfwing

- Podoba mi się ten pomysł! - zawołała. - Więc chodźmy!
[proooooowadź, proszę xD]

Arai Ralza

Demon od razu wstał i poszedł z Fay po płaszcze. Wyszli i skierowali się w stronę wybrzeża.

Richard

Mężczyzna chodził kilka godzin po ulicach, szukając odpowiedniej rezydencji. Gdy ją znalazł zastukał mocno w drzwi.

Arai Ralza

Drzwi otworzyła młoda dziewczyna w granatowej sukni - ta sama, która otwierała drzwi magowi.
- Pan do panicza De Morgana - odgadła. - Proszę wejśc, chwilowo go nie ma, ale mówił, że zaniedługo wróci, może pan na niego poczekać.

Richard

Szlag by to .. pomyślał patrząc na dziewczyne Musze żyć w jakiś durnym celibacie, jak jacyś kapłani Amerra których najciekawszym zajęciem jest palenie kodzideł . Wszedł do środka bez słowa, ubrzucił wnętrze wzrokiem i odwrocił się do dziewczyny.
- Było by miło jek by kotoś zawiadomił pana De Morgana że jestem - powiedział uprzejmnie - Teraz - dodał do ścisłości.

Arai Ralza

Dziewczyna przez moment nie wiedziała, co odpowiedzieć.
- Oczywiście - wykrztusiła w końcu. - Zaraz ktoś poszuka panicza... Może pan za ten czas spocznie?
Dziewczyna postąpiła kilka kroków w stronę ogrodu zimowego, aby rycerz poszedł za nią.
- Przepraszam, że pytam, ale jak się pan nazywa? Panicz na pewno będzie chciał wiedzieć wcześniej, z kim ma do czynienia.
Służąca spuściła zawstydzony wzrok - bała się, aby nie urazić osoby, która przyszła do De Morgana - panicz mógłby się gniewać.

Richard

Richard podsiósł podbrudek dziewczyny i spojrzał jej w oczy.
- Niech przekazą mu że przybył Richard, principus Smok i ma wiadomość od króla Ethrila - Mojego gamoniowatego brata ale to dodał już w myślach, chociarz był gamoniem ale dalej umiał podpisać wyrok śmierci, a jemu sie nie śpieszyło na tamtą strone ... nie za bardzo.

Arai Ralza

- Tak jest - odparła, zapraszając rycerza gestem do ogrodu. - Proszę tu chwilkę zaczekać, zaraz pójde poszukać mojego pana.
Dziewczyna ukłoniła się i pobiegła do pokojów dla służby, po chwili wyszła, opatulając szyję szalikiem i opuściła posiadłość.

Richard

Richard usiadł na ławce, naszczęscie tym razem miecze miał u pasa to było mu wygoniej siedzieć.

Arai Ralza

Demon i druidka weszli do posiadłości - Ralza od razu wypytał służących, gdzie oczekuje go posłaniec od Ethrila.
- Fay, zaczekaj tu chwilkę - poprosił, po czym udał się do ogrodu zimowego.

Drzwi do ogrodu uchyliły się, do środka wszedł Arai, zdejmując po drodze płaszcz. Spojrzał przelotnie na posłańca - ma rysy twarzy prawie jak Ethril..., pomyslał z zaskoczeniem.
- Mam nadzieję, że nie czekał pan długo. Nazywam się Nostris De Morgan - przedstawił się i ukłonił krótko.
W tej samej chwili do ogrodu wszedł służący, przynosząc dwa kieliszki i karafkę trunku o lekko fioletowej barwie - postawił wszystko na stoliku i wymknął się do swoich obowiązków.

Richard

Richard kiwnął głową i wstał z ławki.
- Richard, Wielki Mistrz Zakonu Smoków - sięgnął do kieszy i wyciągnął list zapieczętowany herbem króla. Podał go de Morganowi - To jest list od miłościwie panującego nam króla.

Arai Ralza

Ralza przyjął list i od razu go przeczytał. Uśmiechnął się pod nosem, widząc prośbę przyjaciela. Po przeczytaniu nalał nalewki do obu kieliszków.
- Wielki Mistrz brzmi bardzo poważnie - zauważył. - A ty... pan, wygląda bardzo młodo.

Richard

Richard uśmiechnął się pod nosem.
- A czy starzec podniósł by miecz ? - zapytał, sięgając po jeden z keliszków.

Arai Ralza

Ralza również się uśmiechnął.
- W sumie masz rację. Wasz oddział to chyba w większości młodzierz, zgadza się?

Richard

Richard kiwnął głową.
- W większości. To szlachcice którzy przed kapłaństwem uciekali.

Arai Ralza

- Wcale im się nie dziwię - roześmiał się Ralza. - Kapłaństwo to nic przyjemnego.
Demon wychylił zawartość kieliszka i wyciągnął rękę do Richarda.
- Mów mi Nostris - poprosił.

Richard

Richard uścisnął prawice Ralzy.
- A Ty mi Richard - odarł - Nie wiem czy to coś przyjemnego, nigdy nie miałem tego w planach.

Arai Ralza

- Znałem kiedyś pewną kapłankę, to wiem - odparł demon. - Też nigdy się do tego nie garnąłem - nie wytrzymałbym zbyt długo w celibacie i tej całej reszcie.

Richard

Richard przetawił słowo celibat i uśmiechnął sie smutno.
- Oni sie tylko modlą. Ale z tego co wnioskuje znałeś ją dośc blisko, to nie wiem czy celibat aż tak jest pzeszczegany.

Arai Ralza

Ralza chrząknął znacząco.
- Czy tak blisko, to nie wiem - ledwo coś między nami zaiskrzyło, a już główny kapłan zauważył i ją przeniósł.
Ralza zauważył smutny wyraz twarzy Richarda.
- Powiedziałem coś nie tak - zauważył.

Richard

Richard natychmiast się opamiętał, a z jego twarzy noe dało sie nic oddczytać.
- Nie, wszystko w pożądku.

Arai Ralza

Ralza nie nalegał.
- Na długo zostajesz w Akki? - zapytał. - Albo inaczej: masz wogóle zamiar się tu zatrzymać?

Richard

- Narazie zostaje - powiedział Richad - Zobaczy się na jak długo.

Arai Ralza

- Gdzie masz zamiar się zatrzymać? Wybacz, że tak wypytuję, ale skoro jesteś żołnierzem Ethrila, to często będę miał z toba do czynienia - rozumiesz mnie, mam nadzieję.

Lern

Goniec stanął przed drzwiami i zastukał.

Richard

- W Komisji Miasta - odparł Richard - A tak właściwie to co myślisz o njnowszych wydarzeniach w Akki ? Sam rozumiesz szczerze martwi to naszego króla - Taki z niego król jak ze mnie dziewka z tawerny. Jedyne co mu wychodzi to łapanie młódek i to nie zawsze

Arai Ralza

- O których wydarzeniach mówisz? - upewnił się Ralza, obracając wzrok w stronę drzwi - był pewny, że słyszy pukanie.

Drzwi po raz kolejny otworzyła ta sama służąca.
- Tak? - zapytała. - Panicz jest teraz chwilowo zajęty.

Richard

- Chodźby te ostatnie zabójstwa, z tego co sie oriętuje został zamordowany poważany kupiec... Kurda, miał na imię ? - Richard patrzył chwile na Ralze a potem kontynuował - A ze swoich źródeł wiem że w mieście pojawiło sie sporo wampirów.

Arai Ralza

- Kurada - sprostował Ralza. - Wydawało mi się, że poprzedni kapitan tutejszego garnizonu - Avadur - zakończył tę sprawę. A o wampirach nic mi nie wiadomo, nie spotkałem się z żadnymi atakami z ich strony.
Nie pozna się, że kłamię. Miałem mu powiedzieć, że Alcander to wampir? Niedoczekanie. A Kurada nie zginął przecież z mojej ręki...
- W gildii magów powinni coś wiedzieć - zauważył Ralza. - Ostatnio był u mnie jeden z ich przedstawicieli i pytał o różne sprawy - może on będzie lepiej zorientowany w temacie.

Richard

- Achhh ... tak znam Avandura, bardzo kompetętny ... oficer - powiedział Richard - A może jakieś kłopoty z elfami ? Ostatnio trzeba było tłumić kilka ich buntów na południu kraju, nigdy się nie nauczą że z Nami nie wygrają - mężczyzna westchnął cicho.

Arai Ralza

Ralza zastanowił się chwilę.
- Ostatnio ścięto jednego... drowa, za zamordowane czterech strażników, ale oprócz tego nic szczególnego się nie dzieje. A o zamieszkach na południu, owszem, słyszałem. Szybko zdławiono bunt - zauważył.

Richard

- Naprawde ? - zainteresował się Richard na wzmianke o drowie - I żadnych niepokojów ... etnicznych po tym nie było ?

Arai Ralza

Demon pokręcił głową.
- Nie. Wiesz, zbyt wielu świadków widziało to morderstwo, aby móc mieć jakiekolwiek pretensje - spity drow zarżnął czterech strażników, bo tak mu się podobało, więc teraz ma za swoje. Zresztą - oprócz niego w mieście widziałem tylko jedną drowkę, na dodatek nieczystej krwi, tylko wymieszaną z ludzką.

Richard

- Półdrowke ? - zapytał Richard - Nieczęsto spotyka się mieszańców w dzisiejszych czasach

Arai Ralza

- W Akkii można znaleźć wszystko, może nawet więcej, niż w Valen Argus - zauważył Ralza. - Elfowie coraz częście mieszkają między ludźmi, wychodzą z ukrycia, to samo moze tyczyć się drowów - wszak to też jakiś odłam elfów, prawda?

Richard

Richard kiwnął głową.
- Tak, wywodzą się od Thrala, drugiego syna Elaita ... wiesz od tego co, dowodził elfami podczas pierwszej wojne.

Arai Ralza

Ralza nigdy nie znał się na historii Amerraind na tyle, aby teraz wiedzieć, o czym mówi Richard, ale udawał, że jest inaczej.
- Wiele czasu minęło od wojny - zauważył. - A elfowie nie dawali znaku życia. Sądzisz, ze coś się szykuje?

Richard

- Chodzi Ci o coś większego ? - Richard zastanowił się chwile - Możliwe. Ale nie mają większych szans. Na południu stacjonują dwa oddziały Smoków po 50 osób w każdym, mogą się nawet przez rok bronić w tamtejszych twierdzach zanim odsiecz przybędzie.

Arai Ralza

Ralza już chciał powiedzieć, co o tym myśli, ale powstrzymał się - cały sercem był po stronie elfów.
- Dobrze, południe moze jest zabezpieczone, ale co z resztą państwa? Elfowie mogą równie dobrze rozpocząć atak w kilku różnych miejsca jednocześnie.