Amerraind RPG

Fay Wolfwing

- Dobrze - uśmiechnęła się. - Ja też...
Druidka pocałowała demona.

Arai Ralza

Demon odwzajemnił pocałunek, powoli przesuwając rękę na kark druidki. Mruknął z zadowoleniem i zamknął oczy.

Fay Wolfwing

Fay z zadowoleniem przytuliła się do Araiego.i wyczuła coś o innej fakturze niż jego szaty. Odsunęła się lekko i spojrzała w to miejsce. Zauważyła opatrunek i uniosła brwi.
- Aaaarai...?

Arai Ralza

Demon spuścił zawstydzony wzrok.
- Niech zgadnę: mam się tłumaczyć.

Fay Wolfwing

- Dokładnie.

Nie można było napisać więcej?

Arai Ralza

Ralza znowu podciągnął kolana i objął je ramionami.
- Ten znajomy od Isi... Nie wiem, o co mu chodzi. Po prostu chciał mnie zabić, bo jestem demonem. No i cud sprawił, że mu się nie udało - dodał demon, dość ironicznym tonem. - Tak to wyglądało w wielkim skrócie.

Fay Wolfwing

Fay zmarszczyła brwi.
- Jak Isi się o tym dowie, to raczej zadowolona nie będzie... A ja, jak go spotkam, to też mu do rozumu przemówię - zagroziła. - No, ale to dobrze, że żyjesz.
Fay delikatnie go przytuliła.

Arai Ralza

Ralza objął Fay i złożył głowę na jej ramieniu. Był już porządnie zmęczony.
- Isi wie - mruknął. - Pech chciał, ze była tego świadkiem.

Fay Wolfwing

- Wie? Pewnie to ona cię uratowała? A temu 'znajomemu' pewnie urządziła niezłą... pogadankę.

Arai Ralza

- Nie - odparł Ralza. - Owsze, próbowała, ale skończyło się trochę inaczej. Facet zemdlał, kiedy próbował mi mieczem łeb rozwalić. Ale Isi cały czas próbowała go przekonać, żeby tego nie robił.
Demon fuknął przez nos.
- Nadal nie wiem, dlaczego chciał to zrobić - mruknął.

Fay Wolfwing

- Może ma jakieś przykre wspomnienia? - Fay wzruszyła ramionami. - Ale nie radzę mu próbować cię atakować jeszcze raz.

Arai Ralza

- Coś mówił - zgodził się Ralza. - Że demony zabiły jego siostrę, przynamniej tyle pamiętam.
Demon odgarnął z czoła grzywkę i kontynuował.
- Nie chciałem mu nic zrobić, chociaż mogłem się bronić.
Ralza wyciągnął z buta nóż.
- W konwencjonalny lub mniej konwencjonalny sposób - mruknął, odkładajac broń na biurko. - Ale nie chciałem. Wydaje mi się, że wtedy przelałbym niepotrzebną krew.

Fay Wolfwing

Fay parsknęła, widząc jak Arai wyciąga nóż.
- Zobaczymy, co zrobi nastepnym razem, gdy cię spotka.

Arai Ralza

- Nie będę walczył - zapewnił. - Ale też się nie poddam. Pogadam z nim, moze zmieni o mnie zdanie.
Demon wstał z łóżka i zaczął przebierać ubabrane krwią i ziemią ubrania.
- Co dzisiaj masz zamiar robić? - zapytał.

Fay Wolfwing

- W sumie nie wiem. Najpierw raczej się prześpię, później chyba poszukam Isi albo pójdę do biblioteki Gildii Magów... A ty co planujesz?

Arai Ralza

Ralza wciągnął przez głowę czarną tunikę i zapiął ją srebrną broszką przy szyi. Wyciągnął spod ubrania włosy i zaczął je przeczesywać robowym grzebieniem.
- Ja dzisiaj nic nie robię - rzucił. - Mogę ci pomóc, jeśli chcesz.

Fay Wolfwing

- Nie, dzięki. Powinieneś odpoczywać. Sama sobie poradzę.

Arai Ralza

Demon uśmiechnął się do druidki i pocałował ją w policzek.
- Gdybyś czegoś potrzebowała, to zawsze jestem do twojej dyspozycji - szepnął.

Fay Wolfwing

- Dzięki - uśmiechnęła się, a po chwili ziewnęła. - Aaach. Nie obrazisz się, jeśli pójdę się przespać?

Arai Ralza

- Oczywiście, że nie - odparł. - Odpocznij, masz za sobą długą podróż i bezsenną noc, należy ci się odpoczynek.

Isi

Isilra wracała jedną z ulic niedaleko domu Araia, więc postanowiła go odwiedzić i zapytać jak się czuje. Chwilę błądziła, aż w końcu dotarła pod sporych rozmarów budynek. Stanęła przed drzwiami, poprawiła związane w wysoki kucyk włosy i biały kapelusz, a po chwili zapukała do drzwi.

Arai Ralza

Drzwi otworzyła dziewczyna w granatowej sukience - służąca.
- Tak? - zapytała.

Isi

Półelfka przyjrzała się dziewczynie i prychnęła w myślach.
- Chciałam się widzieć z panem De Morganem.

Arai Ralza

- Proszę tu zaczekać - rzuciła dziewczyna, zostawiając otwarte drzwi.

Do pokoju Ralzy ktoś zapukał. Służąca weszła, kiedy usłyszała zaproszenie.
- Paniczu De Morgan, ktoś do pana - rzuciła.
- Kto? - dopytywał się demon.
- Jakaś elfka - odparła. - Nie zapytałam o imię.
Ralza westchnął.
- Błąd - zauważył. - Ale dobrze, zaraz zejdę.
Służąca wyszła, a zaraz za nią wybiegł Arai zbiegł po schodach, już z daleka widząc Isi.
- Cześć.

Isi

- Dzień dobry - przywitała się, uśmiechając do Araia. - Przechodziłam niedaleko, pomyślałam, że zobaczę jak się czujesz po... po tym wszystkim.
Dziewczyna uśmiechnęła się z zakłopotaniem i poprawiła kapelusz.

Arai Ralza

- Chodź, usiądziemy gdzieś - zaproponował.
Demon zaprowadził Isi do sali, gdzie przyjmował gości. Na kominku trzaskał ogień, Ralza usiadł przed nim, wyciągając nogi na podnóżku i zapadając się w w fotelu.
- Damon już odzyskał przytomność? - zapytał.

Isi

Dziewczyna usiadła, zdejmując kapelusz i kładąc go na kolanach.
- Tak, odzyskał... - mruknęła. - Chwilę po tym, kiedy opuściłeś park. Mówiłam, że coś wymyślę.

Arai Ralza

Demon pokiwał głową.
- To dobrze - mruknał. - Ale pewnie był zły.

Gabriel, pohamuj z tymi dziewczynami bo tu się burdel robi.

Isi

- Nawet chyba nie był zły, może tak tylko troszeczkę. Raczej spokojy i opanowany, to mnie najbardziej martwi - odpowiedziała. - Prawie mi obiecał, że więcej się do ciebie nie zbliży, ale coś czuję, że nie warto mu wierzyć. Lepiej się pilnuj, drugi raz nie ma co liczyć na cud.

[Jakimi dziewczynami, że jaaa? ja ją zaraz wyprowadzę xd]

Arai Ralza

[Bard, o co biega? On tutaj nie flirtuje, tylko się wypytuje o Damona]

To nie było oskarżenie, ani upomnienie xDD

- Na nastepny raz rozegram to inaczej - mruknął Ralza. - Nie chcę mieć w Damonie wroga. No i ciebie stawia to w dość nieprzyjemnej sytuacji.

Isi

- Nie sądzę, abyś miał jakiekolwiek szanse na to, aby przestać być jego wrogiem. Miałam z nim dość... długą rozmowę i chyba trochę rozumiem jego postępowanie, chociaż oczywiście, nie popieram tego, co starał się zrobić.
Isilra zamyśliła się na chwilę patrząc na tańczące w kominku jęzory ognia.

Arai Ralza

Ralza wstał z fotela i podszedł do szafki, na której stały kolorowe karafki.
- Napijesz się czegoś? - wtrącił, po czym podjął temat. - Zawsze mogę spróbować z nim pogadać. Nie wierzę, aby nie dał sie przekonać - tylko krowa nie zmienia poglądów.

Isi

- Nie, dziękuję - odparła. - Krowa i wyjątkowo uparty mężczyzna, coś mi się wydaje, że nie zdążyłbyś z nim nawet porozmawiać. Dla własnego dobra, proszę, nie zbliżaj się do niego.

Arai Ralza

Jak ja się do niego zbliżę, to już się nie ruszy..., pomyślał Ralza.
- Spróbuję - odparł. - Ale nie twierdzę, że będzie to możliwe. W końcu i tak go pewnie spotkam, to nieuniknione w tym mieście.
Demon wypił z kieliszka niewielki łyk bursztynowego płynu.
- A ty? Nic ci się nie stało?

Isi

- Oh, nie, oczywiście, że nie - powiedziała, po krótkiej chwili ciszy. - Martwię się o niego - wyznała, bawiąc się kapeluszem i patrząc w kominek.

Arai Ralza

- Dzieje się z nim cos jeszcze dziwniejszego?

Isi

- Tak - przyznała niechętnie. - Ostatnio jest jakiś inny i zdarzają mu się dziwne wypadki... nie mam się do kogo z tym zwrócić, nie znam się na powikłaniach związanych z magią, a wygląda na to, że z magią ma to spory związek.
Dziewczyna westchnęła.
- Chyba za dużo mówię.

Arai Ralza

- Wcale nie - odparł Ralza. - Mów. Może nie będe mógł ci pomóc osobiście, ale moge jakoś doradzić. Chociaż... Sądzę, że Damon nic nie chce ci powiedzieć, mam rację?

Isi

- Tak, chce wszystkie swoje problemy rozwiązywać sam. Bywa denerwujący z tym swoim "to moje - muszę sam". Przecież chciałabym tylko mu pomóc.
Is zamyśliła się.
- Najlepiej mi pomożesz, jeśli będziesz starał się go unikać.
Wstała i spojrzała na Araia.
- Muszę iść, nie będę ci się tu przecież wyżalać - powiedziała i uśmiechnęła się lekko. - Skoro już dobrze się czujesz to nic tu po mnie.

Arai Ralza

- Obiecuję, że będę się starał go omijać - odparł demon.
Ralza odstawił kieliszek na stolik.
- Nie będę cię zatrzymywał. Fay pewnie chciałaby z tobą porozmawiać, ale śpi po podróży... Może przyjdziesz później? - zaproponował. - Albo poczekasz na nią. Ja niestety muszę już iść za swoimi sprawami.

Isi

- Fay wróciła? W takim razie odwiedzę was na pewno. - Dziewczyna uśmiechnęła się i założyła na głowię kapelusz. - Nie, nie mam czasu, a jeszcze kilka spraw do załatwienia.
Isilra pożegnała się, zeszła na parter i wyszła z budynku.

Arai Ralza

Ralza odczekał chwilę, po zcym dopił trunek i zarzucił na ramiona płaszcz. Zapinał go zbiegając po schodach posiadłości.

Arai Ralza

Do posiadłości Ralzy wszedł jakiś podrostek w szacie maga. Przekazał służącej kopertę i od razu wyszedł. To, co dostarczył, było listem dla Fay.

Skarbie,
Wybacz, że tak bez pożegnania, ale Ethril mnie do siebie wezwał. To pewnie nic ważnego, jednak miałem się niezwłocznie zgłosić. Może mnie kilka dni nie być, wrócę jednak jak najszybciej się da.
Twój na zawsze
Arai

Isi

Dziewczyna, uderzając niskimi obcasami niewygodnych butów o ziemię dotarła pod rezydencję Araia. Zapukała głośno i czekała na reakcję służacych po drugiej stronie.

Arai Ralza

Drzwi otworzył służący w granatowym uniformie.
- Panicza De Morgana nie ma w domu - rzucił na powitanie.

Isi

- Szkoda, a jest jego kobieta? - zapytała poprawiając kapelusz i wzdychając.

Fay Wolfwing

[Ten, dajmy na to, że ona poszła do 'swojego' pokoju xD]
Fay obudziła się. Nareszcie sie wyspałam... Rozejrzała się wokół i ubrała się. Gdy wyszła z pokoju, usłyszała natarczywe pukanie do drzwi, które po chwili otworzył jakiś służący. Natomiast jedna ze służących dała jej jakiś list. Druidka podeszła do drzwi, żeby zobaczyć, kto przyszedł.
- Isi!

Isi

- No nareszcie - mruknęła półelfka na widok przyjaciółki.

Arai Ralza

Służący szybko domyślił się, ze chodzi o Fay, a kiedy druidka pojawiła się obok niego, zniknął po angielsku w pomieszczeniach dla służby.

Fay Wolfwing

- Przejdziemy się gdzieś?
Fay uśmiechnęła się szeroko.