Amerraind RPG

Shizuka

- Zamknięta? Czemuż to?

Aker

- Zapytaj Hansa - prychnął.

Shizuka

- A któż to? - uniosłam brew.

Aker

Aker aż mocniej przytrzymał sie blatu i spojrzał na ciebie wzrokiem w stylu "co ty do mnie rozmawiasz, kobieto?!".
- Dowódca Smokow i tymczasowy elekt? - odparł niepewnie. Normalnie po tym pytaniu niczego nie był pewien.

Shizuka

- Dobrze się czujesz? - spojrzała na niego z zadumą. - W każdym razie, ten cały Hans zamknął sprawę? Ciekawe, cze... A, no tak. Ale ci tak można było to sprawdzić, przecież nic by się nie stało.

Aker

- Jemu to powiedz - prychnął, nalewając sobie kolejną szklankę jabola.

Shizuka

- Chyba jest dosyć ostry, co?

Aker

- Nie, tylko trochę - odparł Aker, ścierając ironię, która ściekła mu z ust. - Te czterysta batów, to przez przypadek mi zadał.

Shizuka

- Czterysta batów? Eee... Za co?

Aker

- Przez przypadek - powtórzył, wychylając całą szklankę jabola. W tym tempie urżnie się błyskawicznie.

Shizuka

- Przypadek? Czegoś takiego chyba nawet skrajny przypadek nie może rozdawać lekką ręką.
Spojrzała na niego krzywo.

Aker

- Ku*wa, jesteś bardzo odporna na ironię - zauważył, nalewając sobie kolejną szklankę.

Shizuka

- Bardzo. Jestem teraz nieco rozkojarzona... - wzięła od niego szklankę i sama się napiła.

Aker

[Ty się chcesz z nim upić?]

Aker wzruszył ramionami i pociągnął z gwinta. Tak, chciał się upić jak nieboskie stworzenie.

Shizuka

[:>]

Odebrała mu flaszkę i pokręciła głową.
- Nie wolno tyle pić.

Aker

Aker z irytacją wyrwał jej swoją flaszkę.
- Nie pouczaj mnie, moją matką nie jesteś - odparł, znowu pociągajac z gwinta.

Shizuka

Znów wzięła mu flaszkę.
- I po co chcesz się upić? Bo masz niespełnioną ambicję?

Aker

- Nie można się już, kurde, bez powodu upić?!
Aker wychylił flaszkę do końca i otarł usta dłonią.

Shizuka

[kiedy ja mam flachę xD]
- A teraz co zamierzasz zrobić? - mruknęła Shizuka z rozrawieniem.

Aker

Aker rozejrzał się po karczmie, zastanawiając się nad odpowiedział, kiedy nagle wpadł na pomysł...
Pach. Ciężkie buty strażnika wylądowały na stole. Aker zaczął tańczyć w takt piosenki granej przez barda w rogu sali. Wszyscy bywalcy zgromadzili się wokół stołu, dodatkowo zachęcając pijanego strażnika, który wywijał włócznią, a po chwili ją odłożył i tańczył bez niej. Faktem było to, co mówił Avornowi - naprawdę dobrze tańczył.

Shizuka

- Więc to. Ciekawy sposób spędzania czasu - przyglądała się mu z lekkim usmiechem.

Aker

Aker, rozochocony okrzykami gawiedzi, zaczął ze śmiechem zdejmować elementy odzieży. Najpierw poleciał pas, później płaszcz. Kotek przystąpił do rozpinania koszuli...

Shizuka

- Jak otrzeźwieje, to raczej nie spodoba mu się to, że się rozebrał przed wszystkimi... Pozwolić mu rozbierać się dalej?... Nie będę taka wredna... O ile sam zejdzie...
Przedostałam się przez tłum do niego i weszłam na stół. Szepnęłam mu do ucha:
- Chodź, rozbierzesz się przy mnie w osobnym pokoju...
Miałam nadzieję, że to przekona nietrzeźwego faceta do zakończenia zabawy.

Aker

Aker zatrzymał się i popatrzył na ciebie przez dłuższą chwilę. Już wyglądało na to, że się zgodzi, kiedy nagle roześmiał się i powrócił do swoich tańców.

Shizuka

Miałam ochotę prychnąć z irytacją, ale się powstrzymałam.
- No chodź, nie pożałujesz - wymruczała, ciągnąc go za rękę.

[lul, ale ja zmieniam narrację xDDD]

Aker

Aker wyrwał się i tańczył dalej. Już zabierał się za zdejmowanie spodni, kiedy do karczmy weszło dwóch strażników.
- Bierz Kotka - rzucił jeden.
Strażnik szybko wskoczył na stół i zabrał zanietrzeźwionego kolegę. O dziwo Aker nie stawiał oporu. Drugi strażnik pozbierał jego rzeczy i spojrzał na Shizukę.
- Pani była z nim? - zapytał zaskoczony.

Shizuka

- W jakim sensie byłam z nim? Teraz próbowałam, eee... powstrzymać go...

Aker

- Nic go z panią nie łączy?

Shizuka

- Po prostu przypadkowo spotkałam się z nim drugi raz i zaczęłam rozmowę. Więc nic nas nie łączy.

Aker

- Drugi raz? - podłapał strażnik. - A kiedy był pierwszy?

Shizuka

- Pierwszy? Kiedy zamordowano de Morgana.

Aker

- Aha - odparł. - Czyli zna panią czysto służbowo. No cóż, nie przeszkadzam. Jakby co, to Kotek jest w koszarach. No, to tyle.
Strażnik obrócił się i wyszedł.

Shizuka

- Do widzenia? - mruknęł bardziej do siebie niż do odchodzącego strażnika. - Kotek? - zaśmiała się.
Shizuka wyszła z karczmy, by porozglądać się trochę po Akkii.

Isi

Czerwony Powój wyglądał tak jak zwykle. Wynajęła pokój na dwa dni. Nie uciekła daleko, ale nie wiedziała, co ma ze sobą zrobić. Nie miała dokąd iść, ani dokąd wracać. Zostawiła rzeczy na górze pod kluczem i postanowiła lekko zapić smutki w stoliku, w kącie karczmy.

Aker

Aker wszedł do tawerny. Kobiety, która mu pomogła, nie spotkał tam, gdzie mowiła. Wyniosła się, powtarzali sąsiedzi. W tej części miasta było tylko jedno miejsce, gdzie mogła się "wynieśc" osoba samotna. Powój.
Rozumowanie Kotka było nadzwyczaj trafne, jak na jego stan. Od razu zauważył znachorkę, siedzącą gdzieś w kącie. Podszedł i odchrząknął, aby zwrócić na siebie jej uwagę.

Isi

Odwróciła się w stronę chrząkającego i posłała mu wymuszony uśmiech. Najwyraźniej nie miała ochoty się uśmiechać, ale uprzejmość tego wymagała.
- Widzę, że czujesz się już lepiej. Cieszy mnie to.

Aker

- Przyszedłem podziękować - odparł Aker, tonem zakrawającym trochę na służbistę. - I zapłacić pani. Dużo pani na mnie leków i energii zużyła, ja wszystko zwrócę.
Aker usiadł naprzeciwko niej, opierając włócznię o ścianę.

Isi

Uśmiechnęła się już trochę mniej wymuszenie i jak miała w zwyczaju, zaczęła bawić sie skrobiąc kubek paznokciem.
- Niedużo leków, niedużo czasu, niedużo energii - oznajmiła, chcąc w jakiś sposób przekazać mu, że był najmniej groźnym przypadkiem, jaki widziała oprócz dziecka, które zdarło sobie kolana. - Miło mi, że jesteś wdzięczny. Jak mnie znalazłeś?

Aker

- Intuicja - odparł. - I drobna pomoc twoich sąsiadów.
Aker przyjrzał ci sie uważnie.
- Jesteś smutna - zauważył.

Isi

- Faktycznie, jestem smutna. Nietrudno zauważyć - westchnęła, obrazując swój nastrój. - Sąsiedzi, sąsiedzi, głupi plotkarze. Niczego o mnie nie wiedzą, chociaż tyle dla nich robię.
Smutna, rozgoryczona, najchętniej wcisnęłaby się w jakiś ciemny kąt i zniknęła na kilka miesięcy.

Aker

Aker chciał ją pocieszyć. Jakoś. Z braku pomysłu po prostu ujął ją za palce i uśmiechnął się ciepło.
- Wiedzą o tobie więcej ode mnie - zapewnił. - Ja nie znam nawet twojego imienia.

Isi

- Isilra Eldarwen - przedstawiła się powoli. Nie pocieszył jej, ale sam dotyk był miły. Potrzebowała teraz kogoś, by się "pocieszyć". - Ja twojego imienia również nie znam, Kotku.

Aker

Aker zaśmiał sie pod nosem. Oj, pożałują, że nazywają mnie tak przy ludziach..., obiecał w duchu.
- Aker - przedstawił się. - Ale jak chcesz, to Kotek też może być. Przyzwyczaiłem się już.

Isi

Kąciki ust drgnęły jej lekko. Zwykle była bardziej rozmowna, ale nie dziś. Zamówiła u kelnerki trochę piołunówki dla siebie i ziołowy napar dla Akera w ramach dobrego, bezalkoholowego początku i dbania o swój organizm.

Aker

Aker z wdzięcznością przyjął napar. Cały czas czuł suchość w gardle, byłby w stanie wypić wszystko, co mokre.
- Kurde, jak pomyślę, że jeszcze wczoraj, to ja tańczyłem na tamtym stole... - zaśmiał się, wskazując duży stól blisko drzwi. - Ale ze mnie smarkacz, co ja w straży robię?
Zaśmiał się.

Isi

Skwitowała jego wypowiedź uśmiechem. Tak naprawde to cały czas się uśmiechała, choć nie było widać, że jest jej wesoło. Wręcz przeciwnie.
- Ile masz właściwie lat? - Była prawie pewna, że jej rozmówca jest człowiekiem. Nie miała ochoty na zabawy w zgadywanki. Wieku Damona też nie znała, a teraz, gdy o tym myślała, zdawało jej się, że mógł mieć nawet czterysta ileś lat... i całą gromadke dzieci. Ale to się nie liczyło i tak ją oszukał. Aker był młody. - Robisz za wyszczekanego kotka, jak to określili twoi koledzy. Taka... maskotka?

Aker

- Dwadzieścia trzy - odparł. - Maskotką garnizonu to może nie jestem, ale niewiele mi brakuje. Ubaw mają ze mnie napewno przedni.

Isi

- Teraz będziesz duużo spokojniejszy. Kolejne zatrucie może być o wiele gorsze w skutkach. Żołądek, wątroba, wszystko masz po jednej sztuce, dbaj o nie.
Isilra skosztowała nalewki z zadowoleniem, dochodząc do wniosku, że towarzystwo młodego strażnika jest lepze niż samotność. Młodego? Był starszy od niej o rok, prawie jak rówieśnicy. Zaśmiała się cicho.

Aker

- Nawet na trzeźwo mają ze mnie ubaw - odparł, lekko zakłopotany. - Mogę wiedzieć, co cię tak rozśmieszyło?

Isi

- Nic takiego, poprawiasz mi humor, Kotku. - Podobało jej się to określenie. Zamówiła dla siebie więcej piołunkówki, była przepyszna.