Amerraind RPG

Arai Ralza · Wysłany: Sob 12:11, 24 Mar 2007 Temat postu:

[Gdybyś był półdemonem, musiałbyś być synem moim albo Arha Zela - zapytał Karola, czy chce mieć brata]

- Wydaje mi się jednak, że jest - odparł demon. - Ale skoro ty tak twierdzisz, to nie nalegam, siedź.
Ralza obrócił kieliszek w dłoni.
- Mówiłeś, że liczy się osobowość, nie rasa - zauważył. - Ale jesteś pewien, że mnie znasz na tyle dobrze, aby tak mówić?

Sezu · Wysłany: Sob 12:25, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Nie jestem pewien. Ale tak jest - twardo powiedział chłopak. - Każdy zasługuje na szansę.

[wysłałem mu PW]

Arai Ralza · Wysłany: Sob 12:33, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ralzę zdziwiła tolerancja, jaką wykazywał się chłopak wobec niego - jeszcze nigdy się z czymś takim nie spotkał, jak długo tu żyje.
- Ładnie powiedziane - przyznał. - Szkoda tylko, że reszta twierdzi inaczej. Ale szkoda tracić ślinę na narzekanie.
Demon usmiechnął się znad brzegu kieliszka.
- Powiedz mi coś o sobie - poprosił.

Sezu · Wysłany: Sob 12:45, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Jak wiesz mam na imię Sezu. Urodziłem się 19 lat temu w małej wiosce zwanej Verholen. Moi rodzice nadużywali alkoholu, więc stałem się złodziejem. I zabójcą. - tutaj urwał i spojrzał na demona. -Pewnego dnia napadły nas pół demony. Zginęło wielu ludzi, a ja zabiłem jednego z wysłanników "Władcy". - popatrzał ponownie na Araia. - Później musiałem uciec tutaj, ścigany. I tak to się stało, że jestem tutaj.

[ciekawe kiedy mi odpisze]

Arai Ralza · Wysłany: Sob 12:48, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Półdemony nie mają nic wspólnego z moim Panem - odparł Ralza, urazony tym, że Sezu mógłby podejrzewać Władcę o wysyłanie swoich ludzi na śmiertelników. - Może zabrzmi to dziwnie, ale większosć półdemonów, które chodzą po świecie, to moi synowie. Moi albo Arha Zela. Nie mają nic wspólnego z Panem.

Sezu · Wysłany: Sob 12:52, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Uraziłem cię? Przepraszam. - powiedział chłopak. - I nie brzmi to dziwnie. Poprostu oni powiedzieli, że on ich przysyła.

Arai Ralza · Wysłany: Sob 12:55, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ralza prychnął, obejmujac kieliszek dłońmi. Szybko je jednak zabrał, aby nie ogrzewać wina - traci wtedy swój smak.
- Nie masz za co przepraszać - odparł, patrząc się gdzieś w bok. Pokręcił z niedowierzaniem głową. - Co za tupet - powoływać się na mojego Pana. Nędzne pomioty...

Grontahr · Wysłany: Sob 12:59, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Arai mamy pewną sprawe do dokończenia, ja chciałbym to załatwić jak najszybcjej a ty? - wtrącił się w rozmowę ork.

Arai Ralza · Wysłany: Sob 13:14, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ralza spojrzał na orka z błyskiem w oku.
- Wiem, o co chodzi - odparł, uśmiechając się krzywo. - Kiedy dokończymy? I gdzie?

Grontahr · Wysłany: Sob 13:36, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Grontahr może nawet teraz i może w lesie tam ikt nie będzie przeszkadzał - odpowiedział ork.

Arai Ralza · Wysłany: Sob 14:03, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Teraz? - upewnił się demon. - Dobrze, niech będzie. Chodźmy.
Ralza wstał od stolika.
- Sezu, chcesz to zobaczyć?

Grontahr · Wysłany: Sob 14:27, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ork wstał i poszedł w stronę drzwi.

Arai Ralza · Wysłany: Sob 14:31, 24 Mar 2007 Temat postu:

- Jeśli chcesz, to chodź - rzucił demon w stronę chłopaka i wyszedł za orkiem z tawerny.

Sezu · Wysłany: Sob 15:23, 24 Mar 2007 Temat postu:

chłopak poszedł za Demonem.

Katherine Misch

Dziewczyna weszła do karczmy i usiadła gdzieś w rogu. Westchnęła cicho i spojrzała za okno, rozmyślając nad czymś, co było nie do końca określone.

Arai Ralza

Ralza po chwili również znalazł się w karczmie. Podszedł do stolika Kath i przyklęknął przy niej.
- Nie gniewaj się - poprosił. - Wytłumaczę ci wszystko, obiecuję.

Katherine Misch

- Ale ja powiedziałam: nie chcę tłumaczeń. - Spojrzała na niego. - Tylko wyszedłeś bez słowa. Biłeś się z Ataru, prawda?

Arai Ralza

Ralza spuścil wzrok.
- Nie - odparł. - Chciał ze mną walczyć, ale nie podniosłem na niego ręki, przysięgam.
Tylko go nastraszyłem pazurami..., dodał w duchu, ale tego nie musi wiedzieć. Ataru był tak oszołomiony, że pewnie nie skojarzył.

Katherine Misch

- Ech... - spojrzała za okno. Wierzyła mu, jednak nie umiała się nie gniewać. Za dużo już przeszła, żeby sie czuć gniewu za takie znikanie.

Arai Ralza

- Uwierz mi - poprosił po raz wtóry. - Jednak nie tylko to mnie zatrzymało. Jest coś, co jest dla mnie wazniejsze nawet od własnego zycia - musiałem się dla tej sprawy poświęcić, zrozum.

Katherine Misch

- Wierzę - powiedziała i spojrzała w oczy Araiowi. Po krótkiej chwili milczenia, zatopiła się w jego ustach.

Arai Ralza

Ralza, z początku zbyt zaskoczony, aby zareagować, w końcu ujął delikatnie twarz Kath w dłonie i zamruczał z zadowoleniem. CZyżby mu wybaczyła?

Katherine Misch

Odsunęła się od Ralzy.
- Ojojoj... - zaśmiała się cicho. - Nie umiałabym się długo na ciebie gniewać - powiedziała i znów pocałowała Ralzę jednak tym razem w policzek. - Zaskoczony?

[ja zaraz znikam]

Arai Ralza

- Trochę - przyznał. - Większość chciałaby wyjaśnień i dokładnej rozpiski, co, gdzie i z kim. Bardzo mi ufasz, dziękuję.

Katherine Misch

- Tylko, żebyś nie zawiódł tego zaufania... - Spojrzała na niego podejrzliwie, jednak po chwili się uśmiechnęła. - Siadaj, co będziesz klęczeć cały czas?

Damon

Damon wszedł do karczmy. Poprawił swój płaszcz. Powolnym korkiem udał się do wolnego stolika. Zamówił coś do picia.

Arai Ralza

Ralza usiadł naprzeciwko Kath, kątem oka zauważywszy drowa. Zignorował go.
- Długo mnie nie było? - zagadnął do Kath. - Straciłem zupełnie poczucie czasu.

Damon

[ Tak, tak nie zwracaj uwagi ... bo Kon zabije za przerywanie romatycznej scenki Smile

]

Damon zapłacił za napój, zaraz gdy został podany. Sięgnął do kieszeni i wyciągnął mały medalion. Otworzył go. W środku znajdowaly się dwa małe portrety. Przyglądał im się w zamyśleniu.

Katherine Misch

[nie zabiję, aż tak zła nie jestem Razz

]

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i spojrzała w stronę, gdzie przed chwilą spoglądał Ralza.
- No, trochę cię nie było... - Westchnęła cicho. - Idź do niego, widzę, że ci zależy. - Spojrzała za okno i zatopiła się w świecie myśli...

Avorn

Avorn ledwo utrzymując iluzje wyglądu wszedł do karczmy. Usiadł przy barze i zamówił dzban wina i strawę.

Arai Ralza

- Nie, nie zależy... - odparł, kiedy nagle pojawił się Avorn. - Zaczekaj chwilę.
Demon wstał i podszedł do drowa.
- Jak sie czujesz? - zapytał. - Byłeś nieprzytomny, kiedy wróciliśmy.

Avorn

- Miło że pytasz. Strasznie boli mnie głowa i mam problemy z władaniem mocą – po tych słowach iluzoryczny wygląd Avorna rozmył się niczym mgła pokazując jego prawdzie oblicze by po chwili znów wrócić do właściwego stanu.
- Jak zresztą widać – dodał wypijając głęboki łyk wina.

Arai Ralza

- Może lepiej znajdżmy jakieś miejsce, gdzie cię nie zlinczują - zaproponował Ralza.

Avorn

- Bez obaw. Nie znaleźli się jeszcze tacy co by mi plany popsuli. Poza tym nie jesteś sam, nie będę Ci przeszkadzał - powiedziała spokojnie.

Damon

[ aż? ^^
To jednak jest się czego bać Smile

?
Ale nie ja przerwalem ^^]

Damon podniósł wzrok i spojrzał na drowa właśnie w momęcie kiedy rozmyła sie jego iluzzja. Usmiechnął się pod nosem. Ale nie miał zamiaru narazie nic robić. Poczeka. Może zdaży się coś ciekawego.

Arai Ralza

Ralza spojrzał na Kath i uśmiechnął się do niej.
- Wiem, ze zabrzmi to okrutnie - zaczął. - Ale oni są dla mnie ważniejsi od niej. Chcę zakończyć kwestię pieczęci, które ich więzią.

Avorn

- Wierz mi że to nie takie proste jak się wydaje. Jak na razie stanąłeś tylko przed próbą siły, w przyszłości będziesz musiał jednak zawalczyć z własnym sumieniem i nie daj abyś zginął o wtedy twojej pieczęci nikt nie przełamie – powiedział pod emocjonowany. Iluzja znów się na chwile rozmyła – nie jestem jeszcze na siłach żeby kontynuować zadanie. Kiedy nadejdzie czas sam do Ciebie przyjdę i dale ruszmy łamać pieczęci - zakończył po czym wziął się za jedzenie strawy.

Arai Ralza

- Ale ja chcę to zakończyć - naciskał Ralza. - Wskaż mi pieczęci, a sam je złamię.

Damon

Drow wbił wzrok w swojego pobratyńca. Drow, a boi się jak człowiek. Damon prychnąl pogardliwie.

Avorn

- Dobra zacznijmy od najtrudniejszego. Idź do mojego ogrodu tam na pewno żuci Ci się w oczy wieka kopuła zrobiona z gałęzi. Jeśli uda Ci się przez nią przejść co może okazać się niezwykle trudne z racji na szybkość ich regeneracji, będziesz musiał zniszczyć pień drzewa, pamiętaj jednak że będziesz otoczony jego gałęziami i korzeniami z każdej strony. Musisz też uważać na strażnika który nie zawaha się walczyć do ostatniego tchu. Weź poprawkę że t wielki stary dąb i ścięcie go nie będzie łatwe z racji na twardość materiału – powiedział po czym wypił wino do reszty – powodzenia – powiedział uśmiechając się życzliwie.

[Gdy przebijesz się do środka poczekaj chwile aż uruchomię strażnika, broń boże nie rób własnego NPC-ta]

Arai Ralza

- Dzięki - odparł Ralza i wstał od kontuaru. - Daj mi tylko swój pierścień, aby elfowie znowu nie próbowali mnie zabić.

Avorn

Drow zdjął Pierścień z palca i wręczył go Ralzie. Następnie wstał i poszedł w stronę drzwi. Przechodząc koło Damona zatrzymał się i nie odwracają się powiedział - Wiem jak to wygląda, ale uwierz mi Bracie że to nie jest takie proste jak się wydaje - powiedział po czym wyszedł i skierował się w stronę dzielnicy Mrocznego Bractwa.

Katherine Misch

Dziewczyna z ciekawością spoglądała na widok Ralzy i kogoś, kogo nie znała. Podeszła do niego i cmoknęła w policzek.
- Jak skończysz, to wróć - powiedziała, po chwili jednak dodała: - Jestem w domu - skończyła i poszła.

Damon

Damon roześmiał się na cały głos. Nikt nie nazywał go "bratem" odkąd Rain zginął. Zresztą nic w tym dziwnego byl taki sam jak on. Skrytobójca. Który przeszedł najgorszy trening jaki można sobie wyobraźić. Tylko oni dwaj skączyli go z całej grupy. A inni? Poprostu się go panicznie bali ... tego że ich zabije. Była jeszcze Zena ... ale to inna historia. Wypił cały napar. I dalej czekał.

Arai Ralza

Ralza założył pierścień na palec, po czym poprosił karczmarza o papier i pióro. Nakreślił kilka słów, kazał je zanieść do swojej posiadłości, po czym wyszedł.

Damon

Drow sięgnął po dziennik, przekartkował. Wreszcie znalazł właściwą stronę. Szybko wziął czystą kartke i ołowek. I zaczął przeysowywać. Gdy skączył zabrał swoje rzeczy i wyszedł z tawerny.

Katherine Misch

Dziewczyna zrezygnowana weszła do karczmy i zamówiła piwo. Nie miała ochoty na nic mocniejszego. W zamyśleniu spoglądała w widok gdzieś za oknem.

Damon

Damon wrócił do karczmy. Zapomniał jednej rzeczy. Jego wzrok przykuła kobieta. Z tego co pamiętał towarzyszyła Razlie. Możliwe że wcale nie będzie musiał sie do niego wybirać. Zabral kartke ktorą zapomniał i ruszył do dziewczyny. Dosiadł sie do niej.
- Witam - rzucił.

Katherine Misch

Kath jedynie skinęła głową z lekkim uśmiechem w stronę gościa i z powrotem spojrzała za okno.

Damon

Drow uśmiechnął się pod nosem.
- Jestem Damon - powiedział - I myśle że mamy wspólnego znajmoego.