Amerraind RPG

Isi

Isilra po drodze do stajni zajrzała do karczmy. Miała ochotę napić się naparu i zjeść coś, jednak z powodu oszczędzania każdego miedziaka i dbania o talię zrezygnowała z posiłku. Weszła do środka rozglądając się po pomieszczeniu, po czym zajęła jeden z wolnych stolików pod ścianą. Kiedy podeszła do niej kelnerka, zamówiła jeden napar i zapatrzyła się na przystojnego gościa karczmy.

Damon

Damon wszedł do karczmy i rozejrzał się nie spokojnie. Po chwili dostrzegł Isi i podszedł do niej.
- Nie wrociłaś - zauważył strając się żeby jego głos był pozbawiony nuty oskarżenia.

Isi

- Zapomniałam, przepraszam - mruknęła, powstrzymując się od ziewnięcia. - Miałam ciężką noc i ranek - dodała, jako wyjaśnienie.
W tym czasie podeszła do stolika kelnerka z naparem i postawiła go przed dziewczyną. Is uśmiechnęła się do niej i ogrzała dłonie o ciepły kubek.

Damon

Damon spojrzal smutno na elfke i mruknął.
- Jasne, zawsze jakieś wytumaczenie - milczał przez chwilę, szukajć odpowienich słów - Jeżeli Ci nie zależy ... to powiec, zawsze moge wyjechać

Isi

- Przestań - jęknęła podnosząc wzrok na Damona. - Boli mnie głowa, źle się czuję, to wszystko i dobrze wiesz, że mi zależy. Nie zaczynajmy tego od nowa - poprosiła patrząc z powrotem na napój w kubku.

Damon

Drow westchnął i usiadł na przeciwko elfki.
- Chodzi o to że ja nie wiem nic - spojrzał Is w oczy - Raz się zachowujesz jak by Ci zależało, a drugi ... sam już nie wiem

Isi

- Wybacz, ale kiedy ścinają ci głowę na głównym placu chyba mam prawo zareagować nieco histerycznie... - zaczęła mówić, ale przerwała i upiła łyk naparu. - Nie, to nie o to chodzi, prawda? - zapytała podnosząc wzrok i buntowniczo spoglądając na drowa. - Muszę to sobie wszystko poukładać, planujesz tak wiele rzeczy wzgledem mojej osoby, a ja... ja tak nie umiem.

Alcander Faust

Alcander wszedł do karczmy i obrzucił ją dość wyniosłym, znudzonym spojrzeniem, wyciągając koronkowe zakończenia rękawów koszuli za rękawy płaszcza. Potem zasiadł przy stoliku i zaczął przypatrywać się taksującym wzrokiem obelkowaniu dachu karczmy, czekając na zamówiony kielich wina.

[Gra się zaczyna ^^]

Damon

Drow spoglądał na elfke nic nie mówiąc. Zastanawiał się co tu właściwie robi, w innym przypadku od razu by dał sobie spokój, ale teraz ... nie umie. Położył jedną ręke na stole i zaczął uderzać w niego rytmicznie palcami. Po krótkiej chwili wstał i powiedział.
- Wiesz gdzie mnie szukać, jak będziesz coś chciała - obrócił się i odszedł w strone drzwi.

Isi

Isilra westchnęła i pokręciła głową. Nie miała nawet siły iść za Damonem i tłumaczyć się z czegokolwiek. Sięgnęła jedynie do torby, wyjęła flakonik z pokruszonymi i startymi ziołami, po czym wrzuciła niewielką ich ilość do kubka z naparem. Zamieszała trochę i zaczęła intensywnie wpatrywać się w zawartość kubka.

Dziewczyna zaczęła powoli pić napar i przyglądać się gościom w karczmie, przez dłuższą chwilę przyglądała się mężczyźnie siedzącemu niedaleko jej stolika. Szczególnie uwagę Is zwróciły intensywnie zielone oczy nieznajomego.

Is dopiła wywar do końca i od razu poczuła się o wiele, wiele lepiej. Zostawiła kilka miedziaków na stoliku, które chwilę później zabrała kelnerka. Dziewczyna zabrała cienki sweter i wyszła z karczmy.

Alcander Faust

Alcander odwrócił głowę, patrząc na wychodząca elfkę. Na chwilę przed tym, jak wstała, wyczuł, że go obserwowała. Ale co z tego? W końcu to elfka czystej krwi, takie jak ona nie lubia takich jak on, mieszańców.
Faust dopił wino, rzucił na stolik kilka monet, po czym wyszedł, chcąc się przespacerować po nocnym mieście.

Alcander Faust

Al i Arai weszli do karczmy i zdołali zasiąść przy jakimś wolnym stoliku. Faust zdjął cylinder i położył go na stole, ale najwyraźniej nie zamierzał zdjąć rękawiczek.
- Co podać? - zapytała kelnerka, podchodząc.

Arai Ralza

Ralza spojrzał na kelnerkę, odruchowo uśmiechajac się w bardzo czarujący sposób, po czym zamówił u niej wino o dość egzotycznie brzmiącej nazwie. Dziewczyna zanotowała.
- A dla pana? - zapytała, spoglądajac na Fausta.

Alcander Faust

- Macie tutaj absynt, proszę szanownej pani? - zapytał Faust.
- Co?
- Absynt. Nie ma?
- Chyba nie...
- W ogóle?... A, nieważne. Poproszę to samo co mój towarzysz.
Kalnerka odeszła, rzucając dość podejrzliwe spojrzenia na Fausta.
- Absynt jest bardzo dobry - powiedział tameten do Nostrisa, jakby usprawiedliwiając się.

Arai Ralza

Ralza wzruszył ramionami.
- Szczerze, to nigdy nie miałem z tym do czynienia - odparł. - Wolę białe wino, czerwone szybciej uderza do głowy, a ja mam cholernie słabą głowę.

Alcander Faust

- Ja tam lubię wszelkie alkohole, ale absynt ma u mnie pierwsze miejsce. Bardzo dobrze pomaga sie zrelaksować, a i efekt jest dość egzotyczny...

Arai Ralza

Ralza z zaskoczeniem pokręcił głową.
- Egzoytyczny? - upewnił się. - Co masz na myśli?

Alcander Faust

Kalnerka wróciła z trunkiem. Faust zdjął okulary, przetarł zmęczonym gestem oczy i rozsiadł się wygodniej, rozpierając się na krześle i zakładając nogę na nogę.
- Absynt to nalewka sporządzana na bazie różnych ziół o nieco ogłupiającym działaniu. Nie tylko osłabia niektóre funkcje mózgu, czyli po prostu upija, ale także odpowiedni stymuluje, co może prowadzić nawet do halucynacji. To narkotyk o słabym działaniu uzależniającym, ale silnie stymulujący... Bardzo dobry, jak mówiłem - zakończyłz uśmiechem. - Mam w domu mały zapas zachomikowany z Valen Argus.

Arai Ralza

Ralzie spodobało się to, co mówił Al. Nie miał jeszcze do czynienia z środkami odurzającymi, jakich używają śmiertelnicy. Nie zaszkodzi kiedyś spróbować... Demon upił niewielki łyk wina i odstawił kieliszek na stół.
- Długo mieszkałeś w Valen Argus? - zapytał.

Alcander Faust

- Tylko kilka miesięcy - odpowiedział Faust, równiez upijając mału łyk wina. - Nie ma tam nic do roboty dla takich jak ja. Tam wszystko jest skończony, wybudowane, wszystko idzie stale jednym i tym samym torem. Nie ma miejsca na zmiany, innowacje. Dlatego przeniosłem sie tutaj, nieco na ubocze.

Arai Ralza

- No nie wiem, czy na aż takie ubocze - zaśmiał się Ralza. - Akkia jest porównywalna z Valen Argus, może tylko charakter ma nieco inny, handlowy. Ale osobiście tu mi się bardziej podoba - w innych miastach jest mniej przyjazna atmosfera. Tutaj kręci się tylu mieszańców i odmieńców, że czasami aż dziw bierze.

Alcander Faust

- Po części o to mi chodzi - podchwycił Faust. - Tutaj nikt nie patrzy, nie wtrąca się w twoje sprawy. Podoba mi się to. Z dala od męczącej stolicy i jej wścibskich mieszkańców.

Arai Ralza

- Nie lubisz zgiełku miasta - zauważył Ralza. - W sumie, to bywa to uciążliwe. Wiecznie podejrzewają cię o jakieś ciemne konktakty i jakieś szemrane pochodzenie, tak przynajmniej jest w moim wypadku. Banda debili - prychnął demon pod nosem i napił się wina.

Alcander Faust

- Osobiście wręcz przeciwnie, uwielbiam zgiełk i hałas. Tylko nie odpowiadają mi niekórzy ludzie, kórzy, tak jak ciebie, podejrzewają mnie o dość niesympatyczne rzeczy. Banda debili - potwierdził na końcu, uśmiechając się.

Arai Ralza

Ralza zaśmiał się serdecznie.
- Podejrzenia... - mruknął. - Cholera, przecież to nie jest żadna pieprzona wojna, aby wszystkich o wszystko podejrzewać. Przecież Akkia to jedno z najspokojniejszych miast, jakie widziałem...

[Oprócz stworów, które pórbują zeżreć mieszkańców... ^^]

Alcander Faust

- Ee... - Faust zamyślił. Bardzo spokojne miasto, z szalejącym po ulicy białym diabłem.
- Masz rację - powiedział po chwili. - Sielankowo tu wręcz, z tego co widzę...

Arai Ralza

- Może nie ironizujmy - zaśmiał się Ralza. - Ale przyznasz pewnie, ze jak pada śnieg, to od razu atmosfera staje się bardziej przyjazna. Ja osobiście bardzo lubię śnieg.

Alcander Faust

- Ja nie przejmuję się pogodą, nigdy. Nie mam nic przeciw śniegowi, ale w sumie nie mam powodów, by z niego się cieszyć...

Arai Ralza

Demon zamyślił sie na moment, odruchowo wodząc palcem po brzegu kielicha.
- Ze śniegu mozna lepić kulki - zaczął. - I urządzać bitwy na śnieżki, a to juz jest fajna zabawa.

Alcander Faust

Faust zaśmiał się krótko, ale serdcznie.
- Bez przesady, wiem co można robić ze śniegiem... Po prostu nigdy tego nie robiłem. Nie miałem okazji.

Arai Ralza

- Jak to, nie miałeś okazji? - zapytał zaskoczony Ralza. - Zawsze jest okazja, tak jak dzisiaj na Głównej Handlowej.

Alcander Faust

- Teoretycznie zawsze jest okazja, w praktyce bywa, że nie ma jej w ogóle - stwierdził Alcander.

Arai Ralza

- Jak to? - zapytał Ralza.

Alcander Faust

Faust westchnął.
- Wychowywałem się wśród elfów, gdzieś w tutajszych puszczach. Teraz nawet nie trafiłbym drugi raz do tego miejsca, ale nie spieszy mi sie z powrotem. Widzisz, jestem mieszanej krwi. W połowie elfem, a w połowie człowiekiem. Do elfich osad trafiłem z matką, należała do nich. Ale chyba im się nie spodobałem, więc dorastałem sam. Nie było bitew na śniezki z innymi dziećmi. A kiedy moja matka umarła dosć młodo, nic mnie już tam nie trzymało. Tyle.
Upił łyk wina i spojrzał w bok. Nie ciekawiło zdanie jego rozmówcy na ten temat, ani wyraz twarzy, jaki zaraz zrobi.

Arai Ralza

Ralzę zdziwiły nagłe zwierzenia rozmówcy - nieczęsto miał do czynienia z taką szczerością kogoś, kogo prawie nie znał.
- Może warto nadrobić zaległości? - zaproponował demon.

Alcander Faust

- Że co? - podjął Faust. - Proponujesz mi bitwę na śnieżki?

Arai Ralza

[Debil ze mnie ^^]

- Może nie teraz, zaraz, ale dlaczego nie? - odparł.

Alcander Faust

Pedał, czy jak?
- Może innym razem - mruknął Faust, chcąc jak najszybciej wyjść. Po chwili wstał. - Miło się rozmawiało, panie de Morgan, ale muszę iść. Będę czekał jutro na pana, wraz z gotowymi projektami. Do zobaczenia - zakończył, zakładając okulary i kapelusz. Po chwili wyszedł, zostawiając sztukę złota na stole, za swoje wino.

[Ze mnie większy xD]

Arai Ralza

[Nie pochlebiaj sobie Razz

]

Ralza w spokoju dopił swoje wino, a kiedy kelnerka podeszła, aby zabrać pusty kieliszek, demon uśmiechnął się do niej ponownie, po czym zapłacił, wręczając dziewczynie spory napiwek - zwyczajnie nie mógł sie oprzeć, po prostu uwielbiał wdzięczyć się do kobiet.
Demon wyszedł z karczmy, z mocnym postanowieniem, aby odwiedzić świątynię.

Isi

Dziewczyna weszła do karczmy i zajęła ostatni wolny stolików. Kelnerka przyjęła jej zamówienie, a po chwili wróciła z gorącym naparem z ziół - ulubionym napojem półelfki. Is zaczęła rozglądać się po gościach karczmy i dłużej zatrzymywać wzrok na, co przystojniejszych mężczyznach, jak zwykła czynić w takich miejscach.

Alcander Faust

Al wszedł do do 'Czerwonego Powoju' i prychnął na widok tłoku. Na dodatek nie ma absyntu... Faust chuchnął na gałkę laseczki, przetarł ja chustką i podjął walkę - przepychanie sie do kontuaru, co też mu się udało po kilku minutach. Musiał porozmawiać z właścicielem karczmy.
- Panie karczmarzu, tutaj naprawdę nie ma absyntu? - zapytał.
- Co? Że ja... - Karczmarz sprawiał wrażenie nieco roztargnionego, a przy tym był leciwym i tłustym człowiekiem w białym fartuchu. - A, absynt! Mam, mam, wczoraj dowieźli - zawołał z dumą w głosie. - Najlepszy trunek stolicy, arystokracja to uw...
- Co pan powie - przerwał mu Faust. - To może przestań pan gadać , a daj tego trochę, co?
Po chwili Faust wracał walczyć o stoliki, uzbrojony w tacę z kielichem zielonego, półprzezroczystego płynu, łyżką do mieszania i kilkoma kostkami cukru. Niespodziewanie zauważył Isi.
- Mogę się dosiąść? - zapytał, podchodząc.

Isi

Dziewczyna oderwała wzrok od siedzącego pod oknem wysokiego mężczyzny o długich, jasnych włosach i spojrzała na Fausta.
- Oczywiście - odpowiedziała i lekko kiwnęła głową. - Znowu się spotykamy - dodała z uśmiechem, bawiąc się kubkiem.

Alcander Faust

- Tak, to miły zbieg okoliczności - odpowiedział Faust, siadając i stawiając tacę na stole, po swojej lewej. Po prawej położył zdjęty z głowy cylinder, potem zdjął okulary i przetarł dłonią zmęczone oczy, po czym wreszcie uśmiechnął się do elfki z lekkim roztargnieniem.

Isi

- Kolejna nieprzespana noc? - zauważyła, ukrywając uśmiech za przyłożonym do ust kubkiem.

Alcander Faust

- Przespana - mruknał Faust, po czym dodał - ale w połowie. Dlatego tu jestem.
Na łużeczkę położył kostkę cukru, po czum zanurzył ją na chwilę w alkoholu, a następnie przytrzymał nad kielichem, by syrop mógł do niego skapywać.
- A tak przy okazji... Nawet nie znam twojego imienia - powiedział wykonując te czynności.

[nie zna, sprawdziłem]

Isi

Dziewczyna bezwiednie przyglądała się temu, co robił Faust.
- Ach, jak zwykle zapomniałam się przedstawić! Nazywam się Is - odpowiedziała wciąż się uśmiechając. - Skoro przespana aż w połowie czemu oczy mówią coś innego?

Alcander Faust

- Co mówią? - zapytał zaciekawionym tonem Faust.

Isi

- Że noc jest od tego, żeby spać, a nie robić inne, ciekawe rzeczy - wyjaśniła i ponownie ukryła uśmiech przybliżając kubek do ust i pijąc, letni już, napar. Miała ochotę dodać jeszcze, że alkohol nie jest najlepszym pomysłem na dodanie sobie siły na następną noc i dzień, ale nic takiego nie powiedziała.

Alcander Faust

- Przeciwnie, panienko - zaprotestował. - Szkoda życia na sen. Noc jest takim samym dniem, jak dzień, tylko że lampy trzeba zapalać.
Cukier rozpuścił sie do reszty, Faust podniósł kielich w geście toastu za Is i upił mały łyczek, po czym rozparł się na krześle, zamykając oczy z zadowolenia.
- Wspaniały - mruknął.

Isi

- Miłośnik alkoholu - skomentowała udając oburzenie, ale jej oczy twierdziły coś innego. - Że też ci to, naprawdę, do głowy nie uderza, dziwne.
Dziewczyna dopiła do końca napar i odstawiła kubek na stolik.
- Aż miło patrzeć na tak zadowoloną minę, ale ja jednak wolałabym wyspać się tej nocy. Wybacz, że cię zostawiam samego - mówiła, wstając i ubierając swój nowy, biały płaszcz. - Miłej nocy - dokończyła z miłym uśmiechem, biorąc torbę i zostawiając dla kelnerki kilka miedziaków. Wyszła z karczmy.