Amerraind RPG

Samael

Na wprost znajduje się bar, przed którym stoi zwykle właściciel karczmy pan Cauris i młoda barmanka Neminda. Po prawej stronie są schody które prowadzą do góry, gdzie też są sypialnie dla przybyszów.
Po lewej stronie baru znajdują się schody w dół do spiżarni.
Dookoła znajdują się stoliki i ławki przy których zwykle siedzą tajemnicze postacie z zakrytymi twarzami. Są to przeważnie członkowie Mrocznego Bractwa, którzy przychodzą się czegoś napić. Sama karczma sąsiaduje z siedzibą owej gildii, a jej właściciel jest również jej członkiem.
We wnętrz nie panuje zbytni hałas. Na blacie baru znajduje się biała czaszka z którą związane jest pewna historia, mówiąca że należała ona do samego przodka króla Amerraind.
Sama karczma jest bardzo stara.

Branwen

Przeszła zaledwie kilka metrów, a za swoim domem natknęła się na ponuro wyglądający budynek. Bez wahania weszła do niego i szybkim krokiem podeszła do baru.
- Kwartę miodu, szybko - warknęła, a następnie odwróciła się, aby przyjrzeć się pomieszczeniu. Było mroczne i tajemnicze, jakieś takie... groźne. Branwen od razu polubiła to miejsce. Chwyciła zamówiony napitek i usiadła przy najbliższym stoliku, zmrużonymi oczami przyglądając się innym gościom.

Samael

Samael niezliczoną liczbę razy wchodził do tej karczmy. Stał się jak jedna z jego podstawowych części. Jednak tą odróżniało bardzo dużo od innych gospód. Tutaj mógł być sobą.
Podszedł do baru i cicho wypowiedział parę słów do Caurisa. Potem podszedł do małego stoliczka po prawej stronie, gdzie siedział już inny gość.
- Rozumiem że masz? - rozpoczęły się szepty.
Druga postać wyciągnęła mały pakunek.
- Najlepsze, prosto z królewskiego miasta... - szeptał męski głos.
Samael sprawdził pakunek. Były tam poukładane nowe wytrychy.
Neminda podała mu kufel.

Branwen

W odbiciu szklanki obserwowała dwóch mężczyzn. Wyglądali podejrzanie, jak zresztą wszyscy w tym lokalu, ale jako jedyni byli na tyle blisko, że usłyszenie ich rozmowy nie wydawało się niemożliwe. Subtelnie przesunęła krzesło w ich stronę i wytęzyła słuch.

Avadur

Drzwi karczmy otworzyły się gwałtownie, waląc w ścianę, jakby ktoś otworzył je kopniakiem, lub chciał poprzedzić swoje pojawienie się jak największym hałasem. Lub jedno i drugie, co było arcynierozsądne, kiedy było się w tej części miasta i kiedy było się kapitanem Straży.
Avadur wszedł do karczmy i przeciągnął się f;egmatycznie stojąc w drzwiach; w rzeczywistości wykorzystał tą chwilę, by zlustrować ciemne pomieszczenie zmrużonymi oczyma.
- Dzieńdoberek - powiedział dziarko, zamykając głośno drzwi i robiąc kilka kroków w strone kontuaru. - Witamn szanowne towarzystwo.
Usiadł na stołku przy barze, gdzie młoda dziewczyna spojrzała na niego jakby był zdechłym szczurem i wyjątkowo parszywym pysku.
- Kufelek piwka mi daj, miłości moja - powiedział Avadur, uśmiechajac się głupkowato. Cała sytuacja go niezmiernie bawiła, bo i któż odwazy się zabić kapitana Straży? Przecież nie żadnego Mrocznego Bractwa, nie... A przynajmniej Mroczne Bractwo chce, żeby tak myśleli.
Kapitan dostał swoje piwo i odwrócił się z kuflem w ręce przodem do reszty gości.
- Pieruńsko dziś gorąco, nie? - zawołał. - Wasze zdrowie, przyjaciele...
Wychylił kufel i zaczął błądzić oczami po karczmie, jakby był w każdej chwili gotowy do obrony.

Branwen

Ocho, zaczyna sie zabawa - pomyślała Branwen, lustrując wzrokiem nowego przybysza. Upiła ostatni łyk ze swojej szklanki i postanowiła wykorzystać to jako pretekst, aby z bliska przyjrzeć się wesołkowi.
- Jeszcze raz to samo - powiedziała, stając przy barze i czekając na obsługę.

Samael

Samael zauważył kapitana. Znał go, ale on nie. Często uciekał przed jego ludźmi.
Tym razem też chciał uciec, ale coś go powstrzymało. Zagra to inaczej...
- Witam drogi paniczu, w samym centrum tej dzielnicy. Rzadko, zaglądają tu pańscy ludzie. A to bardzo miła dzielnica - rzekł z nutką ironii.
Odsłonił kaptur i przed strażnikiem. Stał tam młodzieniec o długich blond włosach.
Rozglądnął się po karczmie, wszystkie oczy były zwrócone ku nim.

Avadur

- A i owszen, owszen, miła dzielnica... - przytaknął Avadur, popijając piwo. - Opowiadał mi jeden rekrut, co go tu złapali i puścili do strażnicy na golasa... Ale piwo cienkie - dodał po chwili.

Samael

- Hm... Ja osobiście nie przepadam za piwem.
Podobnie jak za tobą. może i jesteś Strażą, ale tej dzielnicy nie przejmiesz...
- Tak właściwie ciekawi mnie fakt, co kapitan Straży robi w Akkia? Ścigacie kogoś?

Avadur

- A nie, gdzież tam - wzruszył beztrosko ramionami Avadur. - Ja tu tylko za dowódcę garnizonu robię, a wyszedłem na spacer, bo mnie już tyłek boli od siedzenia w strażnicy... Dzielnica taka ładna...

Branwen

Kapitan straży" - poruszyła się niespokojnie, po czym pospiesznie oddaliła do swojego stolika.

Samael

[Ścigacie!]

- No tak, wyrabiacie się - dodał z uśmiechem i ironią - Zero listów gończych. O ile pamiętam za jednego postawili dość dużą sumę...

Avadur

- E, ja tam w listy gończe nie patrzę, tyle co rzucę okiem jak ze stolicy przyjdą... Ja jestem kapitanem - wypiął dumnie pierś. - JA poganiam leniwych rekrutów do roboty. Ale był taki jeden, Ar'norn sie nazywał, czy jakoś tak. Wyjątkowo paskudny typ podobno. Morderca. I jeszcze jakaś baba ze stolicy się upiera, że ją wychędożył, ale w to już nawet sądy nie wieżą.

Samael

Aha...
- Z własnych źródeł słyszałem również, że sporo wampirów osiedla się w miastach. Wiecie coś o tym? – zmienił temat - Chyba na to nie pozwolicie. Prawo króla...

Avadur

- Ano są podobniez jakieś wampiry. Tyle że są i tyle. Na razie ich nie widać, więc wiatru w polu nie ścigamy. Ale jak zaczną się bestwić - Avadur zrobił groźną minę i zamilkł wymownie, a potem znienacka walnął pieścią w kontuar. - Będziemy trzymac na słońcu, plugawstwo jedno. Będziemy odcinać ręce i nogi, poić kwasem, a na końcu głoyę będziemy odcinać, plugawstwu.

Samael

- Miejmy nadzieje że tak będzie - rzekł z pogardą - Na razie nie widzę, abyście dawali jakiś pożytek dla Amerraind.

Avadur

- Zobaczyłbyś jakbyśmy nagle zniknęli, gagatku - mrunknął Avadur, pociągając ostatni raz z kufla. - Na razie śpisz w nocy spokojnie, to nie widzisz.

Samael

Zwykle karczma była otwarta na pełen zakres godzin. Pan Cauris jednak chciał się już pozbyć kapitana.
- Przykro mi, ale zamykamy. – rzekł karczmarz.
Nikogo z zebranych to nie zdziwiło. Bywały już takie momenty, więc większość gości wyszła.

Avadur

- Wcześno interes zwujasz, ojczulku - burknął Avadur, niezadowolony. - Ale dobra, dobra, idę...
Zakołysał kuflem i wypił kilka kropel piwa, które zostały na jego dnie. Potem wstał, podciągnął wyżej pas i wyszedł z karczmy.

Samael

Samael siadł przed barem.
Członkowie Bractwa nie przepadali za Strażą, ta też nie była mile widziana w owej dzielnicy. Teraz było ich tu coraz więcej. Mógłby się pozbyć tego kapitana, ale po nim mogą pojawić się jeszcze gorsi. Ten wygląda na tępego, można to wykorzystać...
- Daj mi coś do picia - rzekł krótko do Nemindy.

Branwen

Branwen położyła kilka monet obok opróżninego kufla i wyszła z karczmy.

Samael

Samael zapłacił, poczym pożegnał zebranych w karczmie Braci. Wyszedł...

Samael

Chłopak był szybki i z niewiarygodną szybkością wszedł do karczmy. Często się tu ukrywał.
Rzucił ukradziona torbę i swoją szatę Nemindzie, poczym szybko siadł za pierwszym stoliczkiem, stając się osobą, najmniej oskarżoną z całej reszty. Wyciągnął kartkę i zaczął pisać pieśni.
Neminda schowała bezpiecznie łupy w kuchni.

Avadur

Drzwi rozwarły się z przeogromnomnym rumorem i do środka wpadł Avadur, dobywając miecza i patrząc groźnie po zgromadzonych. Wiedział, że stąpa po cienkim lodzie, ale...

[powinien rozpoznać torbę Fay? W ogóle ona lezy gdzieś na widoku z tym płaszczem?]

Samael

[Nie, nie poznasz, ale torba wróci Wink

]

- Witam serdecznie, znowu się widzimy - przywitał kapitana - Czego szukacie?

Avadur

- Nie twój interes - burknął Avadur, nadal rozglądajać się z obnażonym mieczem, kóry błyszczał w ciemności.

[teoretycznie powinien rozpoznać...]

Samael

[Jest ukryta ^^]

- Szukacie kogoś? – rzekł spokojnie, nie był zmęczony – A może polubiliście nasze piwo?

Avadur

- Nie, nie szukacie niczego - warknął kapitan, chowając miecz, ale nadal rozglądajać się. Czuł na sobie spojrzenia innych, jakby parzyły go w kark. - A piwo gorsze od końskich szczyn - rzucił przez ramię, wychodząc.
Po chwili nie było go w karczmie.

Samael

Samael uśmiechnął się w duchu. Poczeka jeszcze chwilę. To był dobry ruch, może trochę nie w typie Ar'norna. Ten był zawodowym złodziejem i nie zajmował się zwykle okradaniem torebek oraz nie był kieszonkowcem. Był mordercą i prawdziwym złodziejem. Mogą mieć wątpliwości czy to na prawdę on...

Dzięki Narian Wink

Jehonala

[Nie mam dziś głowy do pisania czegoś sensownego, ale Bardziątko poprosił, żebym się pojawiła, no xd"]

Do karczmy weszła kolejna osoba - młoda kobieta o twarzy rozjaśnionej uśmiechem - mimo niepewności, którą można było dostrzec w jej oczach, kryjących się między burzą brązowych, kręconych włosów, które musiały od dawna nie mieć kontaktu ze szczotką. Na pierwszy rzut oka wyglądała sympatycznie. Wydawało się, że zupełnie nie pasuje do tego skądinąd ponurego miejsca.
Rzuciła uprzejme powitanie, rozglądając się z uśmiechem wokół, a następnie podeszła do baru.
- Czego dobrego mogę się tutaj napić? - odezwała miłym dla ucha głosem do karczmarza.

Samael

Cauris spojrzał na dziewczynę.
- Wszystkiego - odezwał się - Wina, piwa, a nawet krwi - tym razem z lekkim śmiechem.

Jehonala

Jehonala postanowiła nie skomentować ostatniej propozycji. Nie przestając się uśmiechać (jej uśmiech był tak szczery, że mało kto zauważał, że nie pokazuje przy nim zębów), zlustrowała karczmarza wzrokiem, jakby zastanawiając się nad czymś.
- Wino proszę, byle dobre, cena nie gra roli. Ach, jak dawno nie piłam nic dobrego, same paskudztwa! - zaśmiała się lekko.

Samael

- Dobra dziecino - rzekł karczmarz - Siadaj zaraz ci podam.

***
Samael stanął przed barem i poczekał, aż Neminda przyniesie mu łup. Oglądnął torbę i wysypał zawartość. Znajdowało się tam parę drobiazgów i monety.
- Kolejka dla wszystkich – zawołał wesoło – Powinno wystarczyć...

Jehonala

Jehonala zmarszczyła delikatnie nos. Dziecino? Nikt się do niej tak nie zwracał. No proszę, wszędzie można spotkać niespodzianki.
Posłusznie zajęła miejsce przy jednym ze stolików i spojrzała z zainteresowaniem na człowieka stawiającego właśnie wszystkim kolejkę. Przemogła chęć zabrania głosu i milcząc, oparła głowę na ręce i przyglądała się.

Fay Wolfwing

Azura wpadła do karczmy, za nią wbiegła Fay i szybko obejrzała pomieszczenie. Wilczyca, węsząc, podbiegła do Samaela i zaczęła warczeć.
- A więc to ty... - powiedziała Fay, podchodząc do Ar’norna. Oparła sie na kosturze.

Samael

[Wstrętny pies psuje mi zabawę ^^]
Kiedy tylko drzwi do karczmy się otworzyły, Neminda wzięła torbę i wrzuciła ją do składziku, zamykając go.
Samael spojrzał na dziewczyn tak jakby ją pierwszy raz widział.
- Witamy młodą damę - rzekł z uśmiechem - Coraz częściej widujemy w naszych stronach obce osoby. Niestety twój pies miejsca tu nie znajdzie...

Fay Wolfwing

- To wilk - powiedziała automtycznie. - A ty nie udawaj, że nic nie wiesz, złodzieju.

Samael

- Nie będę tego ukrywał. Jestem złodziejem, jak większość w tej karczmie.
Jeśli najdzie mi ochota, wbije jej mój sztylet prosto w serce... [Mogę? ^^]
- Nie pamiętam jednak żebyś byłą na mojej liście. Zginęło ci coś cennego? Może skojarzę.

Fay Wolfwing

[NIE xD!]
- Moja torba. Plac pod świątynią. Może to ci coś mówi?

Samael

[Tak. Papa ^^...
Żartuję. Słuchaj, musimy jakoś z tego wyjść. Arai chciałby załatwić parę spraw ze mną, a gdyby się okazało że jestem złodziejem to już nie bardzo. A Ar'nornem jeszcze się chce bawić. A więc...]

- Torba? Zazwyczaj nie kradnę torb, Mroczne Bractwo to coś więcej niż okradanie przechodnich. Jeżeli jednak zależy ci na tej torbie, to mogę postarać się ją dla ciebie odzyskać. Wiesz kto ci ją ukradł?

[... zgódź się na swój Fayowski i nieznośny sposób, a ja po paru dniach zwrócę ci tą torbę. W ten sposób zwrócę też uwagę Araia Wink

... Chyba...]

Fay Wolfwing

[dobra xD. Jakoś spróbuję to zrobić xD]
- Tak. Ty. Ale, skoro nie chcesz się przyznać... Pewnie i tak nie udało by mi się z tego wydusić. Poza tym i tak nie potrzebuję potwierdzenia. Moja wilczyca mogłaby teraz wywęszyć, gdzie jest moja torba, ale myślę, że będziesz na tyle miły i sam mi ją zwrócisz...

Samael

[Nie! Nie tak! Łech...]
Samael zaśmiał się.
- Przykro mi, to jednak nie ja jestem za to odpowiedzialny - w ukryciu pstryknął palcami rzucając w ten sposób zaklęcie które uspokoiło zwierzę - A same zwierzęta za bardzo nie przepadają za Samaelem. Tak też mi na imię - przedstawił się

Fay Wolfwing

[xD]
- Dobra, dobra.
Fay spojrzała podejrzliwie na Samaela.
- Niech ci będzie. A, ja jestem Fay Wolfwing...

Samael

Samael chciał już się pozbyć gościa.
- A więc dobrze, zrobię co w moje mocy.
[Możesz iść, bo i tak ci teraz nie dam xP]

Fay Wolfwing

[I tak właśnie miałam ją stamtąd wziąć xD.]
- Mam nadzieję... A teraz idę. Cześć.
Fay i Azura wyszły z karczmy.

Samael

Jeśli chodziło o szczęście to Samael miał go bardzo dużo, choć tak na prawdę tym szczęściem się nigdy nie cieszył.
Siadł przed barem obok dziewczyny o dziwnym wyglądzie, poczym wyciągnął papier kreśląc runy.

Samael

Samael wyszedł z karczmy żegnający przebywających w niej gości.
Ruszył w kierunku budynku Bractwa.

Arai Ralza

Ralza siedział przy barze, wspierając policzek na dłoni i popijając czerwone wino - aby lepiej uderzało do głowy... aby zapomnieć. Była to już druga butelka - stanowczo za dużo, jak na słabą głowę demona.
- Kobiety są podłe - zaczął, patrząc nieprzytomnym wzrokiem na Nemindę, która w innej sytuacji, byłaby dla niego cholernie atrakcyjną kobietą - teraz nie wiedział nawet, z kim rozmawia. - Podłe i bez serca. Stara się facet, wdzięczy, serce i duszę oddaje, a tak zostawia go, nawet słowa nie powiedziawszy. Wszystkie są, psia krew, takie same! I po co wogóle się starać? Ja się starałem i teraz, cholera, muszę zapomnieć.
Demon mówił trochę niewyraźnie, wino już na dobre uderzyło mu do głowy. Dziewczyna słuchała jego monologu z dość mieszanymi uczuciami - z jednej strony mu współczuła, ale z drugiej trochę bolały ją jego słowa.
- Powinieneś przestac pić - poprosiła.
- E tam - machnął ręką Arai. - Zapiję, to zapomne, jak mnie ta zołza potraktowała. Kapłanka, psia mać, a gorsza od każdej innej! Nigdy wiecej, psia mać, nie będę z żadna kobietą, przerzucam się na facetów, może w tej materii będzie lepiej. Wszystkie kobiety, to cholery.
Demon padł twarzą na blat, nim skończył swój monolog - zapił się do nieprzytomności. Neminda nawt go nie ruszyła - zabrała jedynie kielich z wiotkiej dłoni klienta i wróciła do swojego zajęcia.

Samael

Samael szybko wszedł do karczmy, tak samo też zauważył w niej obecność Araia.
Zamówił coś do jedzenia i picia, po czym przysiadł się do śpiącego gościa.

Arai Ralza

Ralza mruknął cos niewyraźnie i podniósł twarz z blatu. Rozejrzał się trochę nieprzytomnie po pomieszczeniu, swój wzrok zatrzymując na Samaelu. Ponownie położył głowę na splecionych na blacie rękach i odetchnął.
- Samael? - zapytał.
Demon ześlizgnął się z krzesła i zachwiał się, próbując złapać pion. Kiedy mu się to udało, rzucił na blat kilka monet o różnych nominałach i wytoczył się z karczmy.