Amerraind RPG

Isi

- Po prostu byłam spragniona, a ta karczma była nabliżej. - Elfka bawiła się pustym kieliszem. Jednak nie wychodziła, zadowolona, że mężczyzna rozpoczął rozmowę. - Lavrenpsellm nie jest niebezpieczne. Więc wyprawa tam to nie ryzyko. Poza tym byłam z Ralzą.

Avorn

- Ralza o mało nie stracił życia w Elfickiej krainie, tobie też niewiele brakowało. Na własne oczy widziałem. –powiedział spoglądając na Isi- A co do Ralzy ciekawe jak mu idzie – powiedział sam do siebie.

Isi

- Och tak. - Nagle przypomniała sobie całą tę głupią sytuację. Nigdy nie powtórzyłaby już czegoś takiego. Dla nikogo. A wspomnienie wydawało się odległe, jakby należało do innego rozdziału w jej życiu. Uśmiechnęła się. - Gdzie on właściwie teraz jest? Właśnie wybierałam się do niego z wizytą.

Avorn

- Teraz prawdopodobnie walczy na śmierć i życie z moim Bratem, o ile któryś z nich już nie zginął – powiedział jakby to był najzwyczajniejsza rzecz w życiu – Obydwaj są tacy sami konserwatyści broniący swoich idei nawet po śmierci – westchnął.

Isi

- Z twoim bratem? Czy on aby przypadkiem nie jest... martwy? - zastanowiła się i potarła policzek w zamyśleniu. - I mówisz to tak spokojnie?

Avorn

- Lern zaiste został zabity, ale za pomocom Demonich pobratymców Ralzy udało się przywrócić jego ciał do życia, jest on jednak ograniczony barierą poza którą nie może wyjść, a jego życie zależy od życia Drzewa które przechowuje Demonią Dusze. Nie wiedze tez powodów żeby się tym w jakikolwiek sposób Emocjonować, to ich sprawa – powiedział spokojnie, ale w jego oku było widać podniecenie. Starał się maskować.

Isi

- Jasne, przecież to takie... codziennie - mruknęła i sięgnęła po butelkę. Zaraz potem jej kieliszek wypełniał przezroczysty płyn o mocnym zapachu, który miał coś związanego z wiosną. - A co Ralzie do tego?

Avorn

- No cóż to bardzo proste. Normalnie demony po śmierci wracają do otchłani, tak więc Ralza korzystając z tego faktu próbował uwolnić swoich pobratymców. Nie wiedział jednak że nie problem jest w sposobie przedostania się tylko w drodze. Wszystkie demony które dotychczas zastały przyzwane tutaj zostały zapieczętowane tak że póki żyje żywa istota która je pieczętują te nie są wstanie powrócić. Ralza stara się teraz złamać jedna z takich pieczęci – powiedział. Wypił kolejny łyk wina.

Isi

Piła, słuchając tego, co mówi Avorn. Mało ją to obchodziło. Ralza, demony, pieczęcie. To jej nie dotyczyło. Ale i tak nie mogła się teraz wybrać do Araia, więc mogła sobie tutaj posiedzieć, popić, posłuchać. - Dlaczego musiał ratować swoich braci? Ktoś ich tutaj przyzwał? Jest więcej demonów? - Zadała kolejne pytania, korzystając z faktu, że jej rozmówca jest dość otwarty.

Avorn

- Było ich tu sporo, z Ralzą z tuzin. Ratuje ich dla tego że im to obiecał, jest niezwykle Honorowy i Broni swego do końca, zupełnie jak mój brat, dla tego mam pewność że któryś z nich zginie. A co do przyzwań po do części sam się do tego przyczyniłem – powiedział popijając. Zaczął uważniej przyglądnąć się swojej Rozmówczyni.

Isi

- I w ogóle nie martwisz się o swojego brata? - Co jak co, ale rodzina i bliscy byli dla niej najważniejsi, dopóki, oczywiście, żyli. - Mag, to ciekawe - zakończyła z nutką zaciekawienia w głosie i opróżniła kolejny kieliszek. Napój tak cudownie rozgrzewał.

Avorn

- Tak czy siak któryś z nich musi zginąć, są zbyt uparci, a nie mi decydować który ma Racje. Poza tym Lern powinien leżeć w spokoju, gdyby nie te Demony pewnie by tak było. A i owszem Mag – powiedział łagodnym pewnym głosem nie odrywają Oczu od rozmówczyni.

Ataru Sho · Dołączył: 25 Mar 2007 Posty: 221 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 1/5

- Dziękuję - mruknął chłopak do barmana.
Rzucił spojrzenie rozmawiającej parze i wyszedł.

Isi

Cóż, jednak wolałabym, żeby to Ralza przeżył, pomyślała, przenosząc wzrok na jakiś punk na suficie. Nie znała Lerna, ledwie o nim słyszała.
- To nienaturalne - mruknęła pod nosem, podsumowując wszystko, co usłyszała.

Avorn

- Możliwe, ale jednak nieuniknione w tym świecie – powiedział rozsiadając się wygodnie: Ramiona luźno lekko odchylone do tyłu nago wyciągnięte szeroko. W jednej dłoni trzymał dzban wina w drugiej rozpalił małą kule ognie nie większa niż ziarnko fasoli, bawił się nią.

Isi

Rozluźniona oparła się bardziej o krzesło i założyła wysoko nogę na nogę. Kieliszek niebezpiecznie chybotał się w jej dłoni, a ona sama przyglądała się zabawie Avorna z umiarkowanym zainteresowaniem.
- Kiedy będziesz wiedział, który z nich przegrał, a który odniósł zwycięstwo?

Avorn

- Mogę wiedzieć już – powiedział dopijając wino.

Isi

Podniosła brwi, okazując tym swoje zainteresowanie.
- Więc...? Skoro możesz, to kto wygrał?

Avorn

Avorn usiadł opierając łokcie o stuł a twarz chowając w dłoniach. Miedzy palcami było widać światło które po chwili znikło. Avorn wrócił do poprzedniej pozycji.
- Ralza przeżył, ale sądząc po śladach krwi Lern nieźle go poturbował – powiedział z zainteresowaniem.

Isi

- Wszystko z nim w porządku? Gdzie jest? - Zaniepokoiła się lekko, ale zaraz potem wróciła do swej poprzedniej pozycji i nikłego zainteresowania. Nie am po co się unosić.

Avorn

- Żyje, tyle wiem. Gdzie jest i co z nim nie mam pojęcia – powiedział krótko.

Isi

Kiwnęła głową, jakoś tak bez zastanowienia i dopiła do końca zawartość swojego kieliszka. Siedziała jeszcze chwilę, po czym wstała i sięgnęła po swój płaszcz.
- W takim razie pójdę go poszukać, jeśli jest w Akki - mruknęła.

Avorn

Drow wzruszył obojętnie Ramionami.

Isi

I wyszła, zarzucając na siebie płaszcz i zapominając o zapłaceniu za trunek. Pozostawiła ten problem Avornowi, ale on nie mógł o tym wiedzieć. Oczywiście, dopóki ktoś się do niego nie przyczepi.

Avorn

Avorn wstało od stolika. Podszedł do właściciela.
- Proszę na mój dopisać to do mojego rachunku – powiedział pewnie.
Wyszedł z Karczmy.

Avorn

Wszedł do karczmy usiadł przy barze zamówił Wino. „Gdzie tego Demona wcięło, chyba nie zapomniał o swoich kolegach ?” pomyślał.

Arai Ralza

Nie, nie zapomniał. Przyszedł po pewnym czasie i z wyraźną ulgą wymalowaną na twarzy podszedł do Avorna.
- Długo nie mogłem cię znaleźć - zauważył.

Avorn

- A już myślałem że zapomniałeś że mamy zadanie do wykonania - powiedział ironicznie. - W drogę ?- zapytał wypijając wino

Arai Ralza

- Nie mógłbym zapomnieć - zapewnił. - Jak dla mnie, to możemy ruszać.

Avorn

Avorn miał straszną ochotę na spektakularny popis. Wstał z krzesła, podniósł ręce. W pomieszczeniu mimo zamkniętych drzwi zawiał mocny wiatr. Błysk, znikli.