Amerraind RPG

Branwen

Dom był stary i dość zrujnowany. Po odrapanych deskach widać było, że budynek nie był dawno remontowany, a odłamane okiennice częściowo osłaniały brudne, gdzieniegdzie powybijane szyby.

Luksus to nie jest, ale na razie wystarczy. W sumie czego można się było spodziewać za taką cenę... - myślała dziewczyna, otwierając drzwi. Zmarszczyła nos kiedy poczuła duszący zapach stęchlizny i kurzu.
- Trzeba będzie skombinować coś lepszego i to szybko ... - mruknęła, rozglądając się po zdezelowanym pomieszczeniu. Poprawiła włosy i zaczęła rozpakowywać swoje rzeczy.

Branwen

Po dłuższym czasie eflka znudziła się swoim zajęciem. Po chwili namysłu postanowiła zwiedzić swoją nową okolicę. Wyszła z domu.

Branwen

Weszła do domu i usiadła na zakurzonej kanapie. Trochę szumiało jej w głowie - skutek uboczny wypitego alkoholu. Po chwili drzemała słodko.

Branwen

Obudziła się wypoczęta i w pełni sił, które po raz kolejny postanowiła spożytkować na spacer. Wyszła z domu.

Branwen

Weszła do domu i skierowała się do sypialni. Natychmiast zasnęła.

Branwen

Wstała dość późnym rankiem. Założyła szaty i wszyszła z domu, nie zamykając drzwi - i tak nie miała z czego być okradziona.

Branwen

Wpadła jak burza do domu i szybko usiadła na krześle, które zszokowane nagłą dawką ciężaru pękło z hukiem. Branwen ygrzebała się z odłamków drewna, przeklinając krasnoludy i ich partackie wyroby, a następnie delikatnie położyła się na kanapie i zasnęła.

Branwen

Branwen obudziła się, wzięła płaszcz i wyszła z domu.

Branwen

Weszła do domu i pierwsze, co zrobiła, to schowała sakiewkę w bezpieczne i niewidoczne miejsce - tak na wszelki wypadek, żeby jej nie kusiło wydawanie tych pieniędzy. Wiedziała już, co zamierza, i wszystkie plany związane ze Świątynią czy zielonym światłem odsunęła na dalszy plan.

Branwen

Weszła tylnymi drzwiami - ostatnie parę dni spędziła w podróży, przemieszczając się z jednego miejsca w drugie. Nie wiedziała, dlaczego to robiła, ale taką dokładnie miała potrzebę.
Cholera... trzeba oddać kasę temu lalusiowi! - pomyślała z wściekłością i mimo zmęczenia wydobyła sakiewkę i wyszła z domu.

[sorry za brak logiki, ale musicie mi to wybaczyć Razz

]

Arai Ralza

Ralza i Branwen doszli domieszkania dziewczyny. Demon rozejrzał się dookoła.
- Mieszkasz sama w takiej okolicy? - zapytał.

Branwen

- Nie jest tak źle - odpowiedziała - A przede wszystkim tanio. Może wejdziesz? Dom wprawdzie nie umywa się do twojej rezydencji, ale w środku i tak znajdzie się coś do picia - uśmiechnęła się zadziornie

Arai Ralza

Ralza odczytał uśmiech drowki jednoznacznie. Wszedł do środka, zrzucajac z ramion kurtkę. Po chwili trzymał Branwen w obięciach i próbował ją pocałować...

Branwen

Nawet się nad tym nie zastanawiając, Branwen pociągnęła mężczyznę w stronę sypialni. Nie miała zamiaru stawiać czynnego oporu i pozwoliła Ralzie działać.

[ ja dziś mocno z doskoku, ale może zróbmy coś w stylu "pół godziny później"... albo "rano" , i niech Ralza będzie zaspany albo półśpiący, heheh *knuje* xD ]

Arai Ralza

[Jak sobie życzysz Wink

]

Ralza pół godziny później tulił w ramionach nagą drowkę. Uśmiechał się nieśmiało, a oczy miał zamkniete - można uznać, że drzemał.

Branwen

Branwen otworzyła jedno oko i oceniła sytuację. W takiej chwili każdy facet nieświadomie powie prawdę, więc miała szansę zadać Ralzie jakiekolwiek jedno dowolne pytanie. Namyśliła się przez chwilę i postanowiła rozwiać swoje ostatnie wątpliwości. Przesunęła ręką po karku mężczyzny i zapytała cicho:
- Arai... A tak właściwie to czym zabiłeś króla?

Arai Ralza

Demon mruknął z zadowoleniem, czując dłoń drowki na swoim karku.
- Z łuku - odparł. - Jeden celny strzał, nie miał prawa przeżyć...

Branwen

Branwen znieruchomiała na moment, z niedowierzaniem patrztąc na drzemiącego Araiego. Następnie sięgnęła po swoje ubranie i zaczęła je na siebie szybko zakładać, nie mając pojęcia jak zachować się w takiej podbramkowej sytuacji - wcale nie ucieszyła jej odpowiedź mężczyzny.

Arai Ralza

Ralza obrócił się leniwie w stronę Branwen, przyglądając się jej przez moment, po czym roześmiał się.
- Myślałaś, że mówię prawdę? - zapytał.

Branwen

Dziewczyna roześmiała się lekko:
- Nie, no skąd. Po prostu przypomniałam sobie, że skończyło mi się wino i muszę skoczyć trochę dokupić - zachichotała, po czym gwałtownie zmieniła wyraz twarzy i spojrzała groźnie na demona - Oczywiście, że mówiłeś! Może zaprzeczysz?

Arai Ralza

Ralza również zmienił wyraz twarzy, nie był jednak zły, a zdecydowany.
- Czy wyglądam na kogoś, kto potrafiłbym zabić z zimną krwią?

Branwen

Spojrzała na Ralzę z nadzieją i zapytała:
- Czyli to jednak nie ty?

Arai Ralza

- Nie ja - odparł. - Nie zabiłbym kogoś, kto był moim przyjacielem.
Demon usiadł na posłaniu i przeciągnął się, po czym znowu spojrzał na drowkę.
- Teraz mi wierzysz?

Branwen

Branwen przysiadła na łóżku obok Ralzy i objęła mężczyznę ramieniem
- Tak, teraz ci wierzę - pocałowała go po czym wstała i skierowała się w stronę drzwi - Wybacz, pójde się trochę odświeżyć.
Taaak, bajerować to my ale nie nas - pomyślała w duchu - Cóż, na szczęście łatwo można sprawdzić jak zginął król. A może kochaś jednak ściemniał?

Arai Ralza

Ralza mruknął coś z zadowoleniem, a kiedy drowka wyszła - wstał i ubrał się, po czym czekał na nią moment. Jednak chwila długo się przeciągała, aż demon, po jakimś kwadransie podszedł do drzwi, za którymi zniknęła Branwen.
- Wychodzę, kwiatuszku! - zakomunikował, po czym wyszedł.

Branwen

Dziewczyna usłyszała trzaśnięcie drzwi i odczekała jeszcze moment. Wzięła pelerynę i narzuciła ją tak, że jej twarz była ledwie widoczna, a następnie także wyszła z domu. Był to bowiem najwyższy czas żeby poznać całą prawdę o śmierci króla.

Branwen

Szybko wbiegła do domu i trzasnęła drzwiami. W głowie jej huczało, nadmierna ilość alkoholu powodowała zawroty głowy. Rzuciła się na łóżko i usnęła.

[dobre rozpoczęcie gry po dwóch tygodniach nieobecności ;P?]