Amerraind RPG

Avorn · Wysłany: Wto 22:04, 06 Mar 2007 Temat postu:

- Nic, wręcz przeciwnie ma dla pan propozycje. Oddam panu władze nad nimi, będzie pan mógł ich uwolnić i nakarmić, ale nie stanie pan z nimi po stronie ludzi. Co pan na to ? – zapytał.

Arai Ralza · Wysłany: Wto 22:06, 06 Mar 2007 Temat postu:

Ralza przez chwilę nie wiedział, co proponuje mu avorn - propozycja go zaskoczyła.
- Mam poprowadzić ich pod sztandarem elfów, tak? - zapytał w końcu.

Avorn · Wysłany: Wto 22:13, 06 Mar 2007 Temat postu:

- Szczegóły później – Avorn wyjął z kieszeni pęk kluczy, odpiął z niego duży mosiężny klucz i położył sobie na dłoni, następnie zdjął sygnet z palca i położył koło klucza – Jeśli pan się zgadza proszę wziąć ten klucz i sygnet. Kluczem otworzy pan więzienie sygnet zapewni nietykalność. I proszę się pośpieszyć pan koledzy chyba są głodni – uśmiechnął się pod nosem.

Arai Ralza · Wysłany: Wto 22:18, 06 Mar 2007 Temat postu:

Ralza wyciągnął rękę po klucz, jednak szybko ja cofnął.
- Lepiej zamknij mnie razem z nimi - odparł. - Bo ja nie będe służył śmiertelnikom. Żaden demon nie będzie wam służył dobrowolnie.

Avorn · Wysłany: Wto 22:26, 06 Mar 2007 Temat postu:

Avorn wyciągnął rękę w stronę Araia.
- Nikt nic nie mówi o służbie. Wierze jednak że nie będą bierni wobec wyniszczania krainy w której się znaleźli mniej lub bardziej własnowolnie – powiedział zachęcając demona

Arai Ralza · Wysłany: Wto 22:28, 06 Mar 2007 Temat postu:

- Myślisz, że będziemy bronić kraju, który jest naszym więzieniem? - zapytał Ralza sceptycznym tonem.

Avorn · Wysłany: Wto 22:31, 06 Mar 2007 Temat postu:

- Myślę że chcecie znaleźć drogę powrotną - powiedział krótko.

Arai Ralza · Wysłany: Wto 22:32, 06 Mar 2007 Temat postu:

Znalazłem ją, już dawno, pomyślał Ralza.
- Co sugerujesz?

Avorn · Wysłany: Wto 22:39, 06 Mar 2007 Temat postu:

- Że pieczęci które zatrzaśnięto żeby was tu zatrzymać nie zostaną złamane jeśli ta kraina zniknie – powiedział półszeptem.

Arai Ralza · Wysłany: Wto 22:41, 06 Mar 2007 Temat postu:

Ralza stał przez moment, patrząc na Avorna twardym wzrokiem.
- Czyli dajesz mi klucz i sygnet, abym sam, dobrowolnie, wam służył? Żeby bronić tego miejsca?
Głos Ralzy ociekał zwiątpieniem.

Avorn · Wysłany: Wto 22:45, 06 Mar 2007 Temat postu:

- Daje wam Klucz i sygnet i dwa wyjścia, albo wy nam pomożecie , a my pomożemy wam ,albo sami możecie na własną rękę szukać istot które was tu pieczętują, a to łatwe nie będzie – powiedział Avorn.

Arai Ralza · Wysłany: Wto 22:47, 06 Mar 2007 Temat postu:

Demon wziął do Avorna klucz.
- Mam swój sposób - rzucił, chowajac przedmiot do kieszeni. - A teraz proszę o wybaczenie, ale moi bracia czekają.
Ralza skłonił sie i skierował swe kroki w stronę wyjścia. Szło łatwo. Za łatwo...

Avorn · Wysłany: Śro 23:46, 07 Mar 2007 Temat postu:

- Proszę przekazać Panu Lehelowi że jednak dwójka – powiedział do służącej.
Zasiadł przy stoliku woził kawałek pergaminu i zaczął piać list. Gdy skończył zawołał służącego.
-Zanieś to jak najszybciej do Rognara z Gildi Magów – powiedział do służącego.
Gdy ten wyszedł Avorn powiedział sam do siebie.
-Zaczęło się – uśmiechnął się szeroko.

Avorn · Wysłany: Czw 23:01, 08 Mar 2007 Temat postu:

Mężczyzna w czarnych szatach i pomarszczone skórze wszedł do Willi. Avorn już na niego czekał.
- Miło Cię widzieć Rognarze – zironizował.
- Nic się nie zmieniłeś. Możesz mi wyjaśnić co miałeś na myśli pisząc „Demoniczna Armia”, nie chcesz powiedzieć że odważyłeś się sprowadzić ich więcej do tej krainy ? – spytał gniewnym głosem Nekromanta.
- Dokładnie to co powiedziałeś. Powtórzyłem twój wyczyn kilkukrotnie sprowadzając tu mały oddział. I powiem Ci więcej oddałem ich pod dowództwo istot która raz już zmieniła nasze życie – powiedział śmiało.
- Sprowadziłeś tu Ralze ? Wiesz czym grozi jeśli wymkną się spod kontroli ? Z tej krainy nie zostanie Nic , zupełnie Nic ! – wrzasnął wściekły Rognar.
- Spokojnie. Zapomniałeś o jednym. Ich głównym celem jest powrót do domu, a żeby tego dokonać muszą złamać pieczęcie. A to nie będzie takie łatwe do niewiedzą kto ich pieczętuje i gdzie ich szukać. –
- I chcesz to wykorzystać ? – spytał
Avorn uśmiechnął się tajemniczo.

Da da da doom... Wybacz, nie mogłam się powstrzymać ^^'

Finegas Lehel · Wysłany: Sob 13:30, 10 Mar 2007 Temat postu:

Do komnaty wszedł Lehel, wyraźnie wypoczęty.
- Witam... Och, chyba przeszkadzam. Udam się więc na przechadzkę po rodzinnym mieście. Na razie.
I wyszedł.

Avorn · Wysłany: Czw 16:43, 15 Mar 2007 Temat postu:

Zdyszana sługa wbiegł do willi.
- Panie w ogrodzie coś się dzieje. Wielki Dąb.... Musi pan to sam zobaczyć – powiedział roztrzęsiony i zdenerwowany.
Rognar spojrzał na Avorna podejrzliwie.
- Demon zaczął grę – powiedział po czym ruszyli do ogrodu.
Gdy tylko weszli ich oczom ukazał się niesamowity widok. Niegdyś równe , dumnie uporządkowane gałęzie dębu teraz poskręcane niczym bluszcz rozchodziły się po okolicy powoli zakrywając ogród. Na dodatek z liści pulsowało na przemian czerwone i białe światło. Korzenie zaczęły owijać się wokół stworzonego z siebie sarkofagu tworząc stożek o grubych ścianach.
- Avorn, co to ma do cholery znaczyć – spytał przerażony widokiem Rognar.
- To znaczy że pan Ralza chciał ufundować swoim kolego powrót do domu, nie wziął jednak pod uwagę że nie chodzi tu to by znaleźć sposób tylko by udrożnić korytarz. A to co widzisz to mój autorski pomysł. To prastare drzewo pieczętowało jednego z nich, jego duch próbując wrócić do otchłani musi je najpierw sforsować, a będzie to o tyle trudne że drzewo nie walczy samo – wskazał miejsce gdzie znajdował się obrośnięty sarkofag.
- Lern. Wykorzystałeś moc zawartą w ciel brat do obrony. Oto bym Cię nie posądził – powiedział zaskoczony Nekromanta.
- Dość tej swawoli - powiedział Avorn po czym rozłożywszy szeroko ręce sprawił że wokół drzewa pojawił się magiczny okręg o średnicy około 40 metrów – to powinno zapobiec rozrastaniu się tego.
Avorn odwrócił się na pięcie i spokojnie wyszedł z willi, zostawiając za sobą wielką drzewną kopułę świecą biało – czerwonym światłem.

[wywalcie to powyżej , wylogowało mnie. Co jest wywala mnie przy każdym poście.]

Avorn · Wysłany: Czw 20:23, 15 Mar 2007 Temat postu:

Avorn po wyjściu z willi nie odzywając się ani słowem teleportował się.
[znowu mnie wywaliło.]

Arai Ralza

Ralza wszedł do posiadłości avorna. Wyjaśnił służbie, po co przyszedł, pokazał pierścień. Wpuszczono go do ogrodu, nawet dano siekierkę, aby ułatwić mu dotarcie do pnia. Wcale nieźle sobie radził - tysiąclecia w zawodzie szpiega zrobiły swoje - był zwinny, dobrze poruszał się między gałęziami, aż w końcu dotarł do pnia. Dobra, do dzieła... Demon podniósł toporek i uderzył w pień.

[Dawaj swojego strażnika, royek Wink

]

Lern

Gałęzie rozsunęły się tak że kopuła w środku zrobiła się pusta. Pień drzewa na środku a z niego rozchodziły się wszystkie gałęzie i korzenie. Zza pleców Ralzy przeleciał kula ognia minimalnie mijając jego głowę. Za jego plecami na szczycie piramidy zrobionej z korzeni drzewa stał Lern z kulą ognia w ręku.

Arai Ralza

Ralza obrócił się gwałtownie, przywierajac plecami do pnia. Bezgłośnie poruszył wargami, ale co chciał powiedzieć - trudno rzec. Po prostu stał i patrzył wielkimi oczami, nie mogą się ruszyć, ani nic powiedzieć. Był zbyt zaskoczony.

Lern

[Suprice!]

- Nie tym raz panie Ralza – pozwiedzał spokojnie.

Arai Ralza

[Spodziewałam się, że go wskrzesisz z tej okazji Wink

]

- Nie tym razem - powtórzył jak echo demon. - Nie tym razem... Nie wiesz, co mowisz.

Lern

- Nie panie Ralza to pan nie wie. Nie pozwolę panu ściąć tego drzewa – powiedział spokojnie.

Arai Ralza

- Zrobię to i bez twojego pozwolenia - odparł demon.
Wahał się. Nie chciał zrobić krzywdy Lernowi, pamiętał słowa Rognara - Lern miał zając miejsce Ralzy, był mu równy. A Arai nie zabija równych sobie. Tylko Lern już nie żył.
Demony mają to do siebie, że zabijając je, zabijasz tylko ciało. Dusza jest wiecznie żywa. I cierpi. Skąd mogę mieć pewnośc, że w tym drzewie nie ma demona, któremu obiecywałem wolność? Nie będzie przeze mnie cierpiał.

Lern

- Męczy to pana. Zastanawia się pan czy to jest kolejna pieczęć. – powiedział – Utwierdzę pana to jest pieczęć. Widzi pan jest w niej pewna subtelna różnica która sprawi ją bardziej skomplikowaną od innych. Widzi pan gdy zostałem zabity cała Energia życiowa uciekła z mojego ciała, magia jednak pozostała. Wróciłem do życia gdy Energia życiowa ducha uśpionego w tym drzewie zaczęła na nowo zasilać moje Ciało. Ścięcie tego drzewa jest jednoznaczne z zabicie mnie, a w naturze nie mam skłonności do poddawania się bez walki. – powiedział

Arai Ralza

- Więc przyjdzie nam walczyć - odgadł Ralza. - Na śmierć i życie. Jestem gotów.
Demon odrzucił siekierkę na bok i stał, czujnie przypatrując się swojemu przeciwnikowi, czekając na ruch z jego strony. Mogłem wziąć garotę...

Lern

- Pańska Decyzja – powiedział po czym przelał kule na siebie. Wyjął swój miecz póltoraręczny. W stronę Ralzy Wystrzeliły z czterech stron korzenie próbując go spętać, sam Lern się nie poruszył.

Arai Ralza

Demon sprawnie uskoczył przed korzeniami, tylko jeden zdołał go złapać za kostkę. Szybko pękł, kiedy Ralza zamienił się w bestię - wszak obwód jego łapy jest znacznie większy od obwodu ludzkiej nogi. Bestia stuliła skrzydła i uszy, warczała gniewnie, ale na razie nie atakowała.

Lern

Lern uśmiechnął się pod nosem. Wycelował mieczem w stronę Demona. Ogień na nim zapłonął mocniej po czym falą spłynął na miecz i wystrzelił jako kula ognia.

Arai Ralza

Demon podskoczył jak przestraszony kot, udało mu się zwiać przed kulą. Rozwinął skrzydła, aby zapanować nad upadkiem, a kiedy tylko dotknął ziemi, rzucił się w stronę maga. Nie chciał zabić, ale wiedział, że musi walczyć - lojalność była ważniejsza od przyjaźni, jaką Ralza darzył maga za życia.

Lern

Gałęzie momentalnie wystrzeliły przed Ralze starając się mu zablokować drogę do Lerna. Elf w tym momencie teleportował się miedzy gałęzie korony drzewa.

Arai Ralza

Demon uderzył skrzydłami, aby nie zderzyć się z gałęziami, które zagrodzily mu drogę. Ralza rozglądał się przez moment, nasłuchując. Kiedy zobaczył Lerna, wskoczył na pień i zaczął się wspinać, sprawnie jak gepard.

Lern

Lern uśmiechnął się szeroko. Wzmocnił ogień , poprawił palce na mieczu i zaczął biec po pniu w duł w stronę Ralzy

Arai Ralza

Demon przywarł do pnia, po czym się odepchnął, zawisł na skrzydłach w powietrzu, czekając na przeciwnika. Nie będzie atakował pierwszy, musi znaleźć słabe punkty.

Lern

Lern gdy tylko zbliżył się do Demona zamachnął się mieczem na jego głowę. Błyskawiczna reakcja demona który chwycił ostrze zębami uchroniła go przed jakimikolwiek uszkodzeniami. Lern wykonawszy salto przebiegł Araiowi po plecach a następne odbił się tak by uniknąć spotkania z ogonem. Spadł na ziemie.

Arai Ralza

Demon gniewnie szczeknął i zanurkował. miał zamiar dopaść do ziemi i ugryźć przeciwnika w nogę, aby go trochę obezwładnić.

Lern

Elf odskoczył w tył poczym już bez użycia miecza Cisnął w Demona kulą ognia.

Arai Ralza

Ralza zebrał - w skrzydło. Zawył boleśnie, jego ciałem targnął spazm bólu. Doszeł do siebie po paru sekundach i zaatakował z szałem w oczach.

Lern

Lern nie zdążył Zareagować i pazury Demona dosięgły jego ręki. Wrzasnął. Ogień na nim zapłonął mocniej. Gałęzie oplotły się wokół jego pasa i starły się go wyciągnąć jak najdalej od Ralzy.

Arai Ralza

Demon zacietrzewił się jak diabli, kiedy dopadł Lerna. Skoczył ponownie, próbując sięgnać go pazurami - celował w latkę piersiową. Jeśli cios będzie wystarczajaco mocny, umrze na miejscu.

Lern

[Tak łatwo to nie będzie. Muszę go wpierw trochę pokiereszować]

Lern widząc obrót Akcji nie czekał, błyskawicznie zebrał siły i teleportował się za Ralze, a w miejscu gdzie był momentalnie pojawiła się ostra gałąź by skaleczyć demonowi łapę.

Arai Ralza

Demo rozorał gałąź pazurami, jednak wbiło mu się kilka drzazg - ta lapa będzie słabsza. Słysząc jednak maga za sobą, demon od razu strzelił ogonem, wiedząc tylko, że celuje w maga.

Lern

Gałęzie niczym Lassa zarzuciły się na ogon Demona powstrzymując go przed dotarciem do maga.

- Jeden do Jednego panie Ralza – powiedział spoglądając na zakrwawioną Rękę – Czas się zabawić powiedział z uśmiechem.
Ogień na nim zapłonął tak że było czuć gorąco w całej kopule. Naprężył się poczym zrzucił z siebie ogień podpalając wszystko w około. W powierzy zaczął unosić się gęsty dym i zrobiło się naprawdę Gorąco.

Arai Ralza

Demon zawył, kiedy został szarpniety za ogon - do bolało, do jasnej cholery! Kiedy jednak kopuła, zapłonęła, zrobiło mu się bardzo nieswojo - nie poradzi sobie, jest za duży. Skulił się w sobie, zjeżył i obnażył kły.

Lern

Lern czuł się w tym ognistym piekle jak w domu. Korzystając z osłony dymu teleportował się blisko Ralzy po czym ciął go mieczem w Bok.

Arai Ralza

Demon odskoczył, warcząc gniewnie. Musiał zmienić postać, aby nie spalić sobie futra, ale nie miał broni. Nie użyje szabli Pana - ona była za cenna. Toporkiem nie umiał się nawet posługiwać. Patowa sytuacja.

Lern

Lern widząc w jakiej znajduje się sytuacji rozwiał ogień między sobą a Ralzą.
- Odpuść! Daje Ci ostatnią szanse Odejdź ! – powiedział Gniewnie – Żebyś jednak nie myślał że nie mam Honoru i daje Ci możliwość nierównej walki i kapitulacji masz to – korzenie wijąc się szybko przemknęły przed Ralą zatrzymał się dokładnie prze nim. Wyłoniły się na wysokość jego twarzy, między splotami ściskały pięknie zdobiony jednoręczny miecz – należał do wojownika którego pochowano pod tym drzewem jak mnie. Tak więc powtórzę jeszcze raz , masz ostatnią szanse Odejścia, a jeśli chcesz walczyć Bierz miecz! – wrzasnął.
Zdrową ręką przejechał nad poranioną starając się przywrócić ja do stanu używalności.

Arai Ralza

Ralza przybrał swoją ludzką formę. Zrzucił płaszcz z ramion i sięgnął po miecz. Przyjął pozycję. Pora przestać udawać... Mówiłem, że nie umiem walczyć. Nieprawda. Potrafię, tylko nigdy nie zostałem szermierzem. Poznasz teraz, co znaczy walka ze mną...
Z całej sylwetki demona biła odwaga i majestat. Walczył o swoich, to dodawało mu skrzydeł.

Lern

[Skończmy w wielkim stylu, ja Cię jeszcze porysuje po kalacie (tak na pamiątkę) ,a ty tnij na brzuch ostatnie cięcie]

- Walka z Panem Panie Ralza była przyjemnością – powiedział, po czym ruszył w stronę Demona. Uchwycił miecz oburącz i Ciął na żebra Ralzy.

Arai Ralza

[Kończymy teraz? Okey]

Demon przyjął cięcie - Lern był cholernie szybki. Jego ostrze ześlizgnęło się po żebrach demona, raniąc go dotkliwie. Jednak Ralza był wystarczająco trzeźwo myślący i szybki, aby zaatakować. Pchnął przed siebie, prosto w korpus Lerna, niewiele niżej, niż splot słoneczny.